အခန္း (၁)
ဒဂံုစင္တာေရွ႕ဘက္ေရာက္ေတာ့ ကားကိုျဖည္းျဖည္းျခင္း အရွိန္ေလးေလ်ာ့ခ်လိုက္တယ္။ ဘာေၾကာင့္မွန္း မသိေပမဲ့လမ္းေဘးမွာ ပန္းေတြေရာင္းေနတာကိုေတြ႔ေတာ့ ပန္းေလး ၀ယ္သြားရင္ေကာင္းမလားဆိုတဲ့ အသိေလးက၀င္လာလို႔ပါ။
ကားစက္ကို ခဏရပ္ၿပီး ကားေပၚကေန ပန္းေရာင္းေနတဲ့သူေတြဆီ အသာၾကည့္ေနမိတယ္။ ပန္းေရာင္းေနတာေကာ ဟုတ္ရဲ႕လားမသိဘူး ငါးေရာင္းေနတာၾကလို႔ အတင္းအလုအယက္။ ၀ူးးးး.. ငါလဲခက္ပါၿပီ မၾကီးမငယ္နဲ႔ ဒီအရြယ္ၾကမွ ပန္း၀ယ္ဖို႔ စိတ္ကူးကေပၚလာေသးတယ္။ မထူးပါဘူး ေရာက္ေနမွေတာ့ ၀ယ္သြားမယ္ဆိုၿပီး ကားေပၚကဆင္းလာၿပီး အနီးဆံုးႏွင့္ အစြန္က လူရွင္းေနတဲ့ ပန္းသည္ဆီ ခပ္သြက္သြက္သြားမိတယ္။
တျခားမဟုတ္ဘူး ပန္းသည္ေတြ နင္လားငါလား အလုအယက္ သူဆိုင္၀ယ္ပါ ငါ႔ဆိုင္၀ယ္ပါနဲ႔ အလြန္ရွက္ဖို႔ ေကာင္းတဲ့ ကိစၥမို႔ အစြန္ဆံုးဆိုင္ကို ေရြးလိုက္ရတာပါ။ အယ္..ဆိုင္ေရွ႕မွာ လူတေယာက္လံုးေရာက္ေနတာေတာင္ မျမင္ဘူး ပန္းေရာင္းတဲ့ေကာင္းမေလးက ပိုက္ဆံကို ေသခ်ာ ေခါင္းငံု႔ကုန္းေရေနတယ္။
“အဟမ္း ”
ေခ်ာင္းေလးတခ်က္ ဟန္႔လိုက္တယ္ ၾကားမလားလို႔ ..
“ပိုက္ဆံေရေနတုန္းဗ်ာ”
မွားၿပီလို႔ေတြးရင္း ရွက္လည္း ရွက္လာတာမို႔မ၀ယ္ေတာ့ဘူးဆိုၿပီး လွည့္ထြက္မယ္ အလုပ္...
“ဦးေလး ဦေလး ေဆာရီးေနာ္ ေဆာ္ရီးေနာ္ သမီးမၾကားလို႔ပါ ေတာင္းပန္းပါတယ္ လာပါ.. ဦးရယ္ လာပါ… ဘာ၀ယ္မလဲ ေျပာ ”
ကၽြန္ေတာ္ ဘာမွလည္း ျပန္မေျပာ ေတာင့္ေတာင့္ၾကီးရပ္ မ်က္ေမွာင္ကုတ္ရင္း သူ႔ကို ၾကည့္လိုက္တယ္…
“လာပါ ဦးရယ္ ေတာင္းပန္ပါတယ္ ... သမီး.. တကယ္မျမင္လို႔ပါ... လာပါ.. အားေပးပါအုန္း ဦးရယ္..”
“မဟုတ္ဘူး ဦးလက္ေမာင္းကို ကိုင္ထားတဲ့ လက္...”
“အိုးးးး.... ေဆာရီးးး...ဟီးဟီး ေဆာရီးေနာ္... လာ ဦးး ..”
ဘယ္လို မိန္းကေလးေတြမွန္းမသိဘူး တသက္နဲ႔တကိုယ္ မိန္းကေလးတေယာက္က ဆဲြလားရမ္းလား ဒီလိုမျဖစ္ဖူးဘူး လက္ရဲ ဇာတ္ရဲတဲ့ မိန္းကေလးပါလား။ အသက္ကေလးကလည္း အလြန္ဆံုးရွိမွ၂၀ ရုပ္ကေလးကသနားကမားနဲ႔ ေစ်းေရာင္းေကာင္းဖို႔ အဲေလာက္ထိ မလိုဘူးလို႔ေတာ့ ထင္မိတယ္။ ဒါေပမဲ့ လူပ်ဳိၾကီး ကၽြန္ေတာ့အဖို႔ ရင္ေတြခုန္သြားတာေတာ့ အမွန္ပဲ။
“ဘာပန္းယူမွာလဲ ဦးေလးက ပန္းေတြကေတာ့ အစံုပဲ...အဲ.. အရင္ေမးရမွာက ပန္းက ဘုရားတင္မွာလား ...”
ဘုရားရွစ္ခိုးသလို လတ္အုပ္ေလးခ်ီ မ်က္လံုးေလး ေပကလပ္ေပကလပ္နဲ႔ ျပံဳးၿပီး ေမးေနေတာ့လည္း တခ်က္ျပံဳးမိတယ္.. ေခါင္းခါျပလိုက္တယ္....
“မဟုတ္ဘူး.... ေအာ္ ဒါဆို.. ဇနီးအတြက္လား... ”
မ်က္လံုးေလး ျပဴးအေပၚပင့္ ဇက္ကေလးပုရင္း ေျပာေနျပန္တယ္။
“ဟာ.....မဟုတ္ပါဘူး ငါက မိန္းမ မယူေသးဘူး ဟ...”
တခစ္ခစ္ရယ္ရင္း မ်က္လံုးေလးေထာင့္ကပ္ မ်က္ေမွာင္ေလးကုပ္ ပါးခ်ဳိင့္ေလးေပၚေအာင္ ျပံဳးရင္း ...
“ေအာ္ သိၿပီ ဦးေလးက လူပ်ဳိၾကီးကို ..ဟီးဟီး ဒါဆို.. ပန္းက ခ်စ္သူအတြက္ေပါ႔ ဟုတ္လား..ဟီးးးးး ”
တယ္လဲတတ္ႏိုင္ပါလား ဟန္အမ်ဳိးမ်ဳိး အမႈယာအမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ ေျပာေနတာ ပန္းေရာင္းဖို႔မေကာင္း သရုပ္ေဆာင္သင္တန္းသြားေလွ်ာက္ဖို႔ေကာင္းတယ္.. ေမးေနလိုက္တာ လူကိုဇာတ္စံုကိုေဖၚေနသလိုပဲ... လူကိုရွက္လာလို႔ ဖိန္းကနဲျဖစ္သြားတယ္..
“ဘယ္ကလာ ခ်စ္သူရမွာလဲ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဘက္ ငယ္သူငယ္ခ်င္းလည္းျဖစ္တဲ့ မိန္းကေလး သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ ေဆးရံုတက္ေနလို႔ အဲဒါ ေဆးရံုကို လက္ၾကီးမသြားပဲ ဟိုေလ...ပန္းကေလးမ်ား၀ယ္သြားမလားလို႔ ...”
“ေအာ္ သိၿပီ ဒီပန္းေလး တပြင့္ထဲယူသြား ေစ်းေတာ့ နည္းနည္းၾကီးတယ္ေနာ္ ဒါေပမဲ့ ဒီစတိုင္က အိုင္းရစ္(IRIS)ကိုရီးယားကားထဲ ဇာတ္လိုက္မင္းသားက မင္းသမီးေလးကုိ အဲလိုေပးတာ...”
“ဟာ ...ငါ ကိုရီးယားကား မၾကည့္ဘူး တပြင့္တည္းယူသြားေတာ့ ကပ္ေစးနည္းတယ္ ထင္ေနပါအုန္းမယ္ ေပး ၁၀ပြင့္..”
ဇက္ကေလးပုရင္း... ဘာမွဆက္မေျပာေတာ့ပဲ ပန္းေလးေတြကို အလွပလပ္စတစ္ေလးနဲ႔ ေသခ်ာ ပတ္စီးၿပီး ေသခ်ာလုပ္ေပးေနတယ္။
“ေအာ္ ..ဟုတ္ကဲ့... ဒီမွာ ရၿပီ ဦးေလး...”
သူေတာင္းတဲ့ က်သင့္တဲ့ ပိုက္ဆံေလး ရွင္းၿပီး ပန္းဆိုင္က လွည့္ထြက္ကားဆီကိုေလ်ာက္ထြက္လာေတာ့မယ္လုပ္ေတာ့...
“ဦးေလး...”
ေနာက္ျပန္လွည့္ၾကည့္ရင္း ဘာလဲ ဆိုတဲ့ အၾကည့္နဲ႔ ေမးဆတ္ျပလိုက္ေတာ့..
“သမီး ဆီက ပန္း၀ယ္သြားတဲ့ လူေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ထူးထူးျခားျခားျဖစ္တတ္သလို ကံလည္းေကာင္းတတ္ၾကတယ္ ဦးေလးလည္း ကံေကာင္းပါေစလို႔ ဆုေတာင္းပါတယ္...”
မ်က္ႏွာထား တည္တည္ေလးနဲ႔ေျပာလာေတာ့ တခ်က္ျပန္ျပံဳးျပရင္း ..
“ထူးျခားတာလည္း မလိုခ်င္ဘူး ကံေကာင္းတာလည္း မလိုခ်င္ဘူး အဓိကကေတာ့ ၀တၱရားအရပဲ.. ”
ဟုေျပာရင္း ပန္းစည္းေလးေထာင္ျပၿပီး ထြက္လာခဲ့ေတာ့တယ္။
လက္ထဲမွာကိုင္ထားတဲ့ ပန္းစည္းက တဖက္ ကုမဏီကေပးလိုက္တဲ့ တင္မိုးႏိုင္တက္ေနတဲ့ ေဆးရံုလိပ္စာနဲ႔ ကုတင္နံပါတ္ကို ေသခ်ာရွာမိေနတယ္။ ေဆးရံုၾကီးေတာ့ ေရာက္ပါၿပီ ဘယ္ေနရာပါလိမ့္ ကုတင္နံပါတ္က ဘယ္ေလာက္လဲ... ေအာ ဒီမွာ ကုတင္နံပါတ္ သံုးဆယ့္တစ္ဆိုပါလား။ ျဖတ္သြားျဖတ္လာ သူနာျပဳဆရာမေလးတေယာက္ကို ေမးေတာ့ အေပၚထပ္မွာဆိုလို႔ အေပၚထပ္ကို တက္လာခဲ့တယ္။
ေဆးရံုဆိုတဲ့ ေနရာမ်ဳိးဟာ လူမလာသင့္တဲ့ အရပ္ဆိုတာ သိပ္မွန္တာပဲ ၀င္ကတည္းက အန႔ံအသက္က မေကာင္းရတဲ့ ၾကားထဲလူနာေပါင္းစံုကို ျမင္ရေတာ့ စိတ္ထဲမွာ က်ဥ္းၾကပ္လာသလိုပဲ။ ဘယ္လိုကေန ဘယ္လို တင္မိုးႏိုင္ ေဆးရံုေရာက္ေနတာလဲ၊ ဘာျဖစ္တာလဲ ကုမဏီကလူေတြကို ေမ့ၿပီးမေမးလိုက္ရဘူး။ သူလည္း က်မၼာေရးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေဒါင္ေဒါင္ျမည္ပါ။
ငယ္ငယ္ထဲက ေျပာမနာဆိုမနာေပါင္းလာတဲ့ သူဆိုေတာ့ သူအေၾကာင္းအကုန္သိတယ္။ စိတ္သေဘာထားေကာင္းတယ္ ဆိုေပမဲ့ ဇတ္ဇတ္က်ဲ ေပါက္ေပါက္ေဖာက္သလို စကားေျပာသလို လူတဖက္သားကိုလည္း တအားအျပစ္ျမင္တတ္တယ္။ ေတာ္ရံုလူသူ႔ကို အေပါင္းအသင္းမလုပ္သလို သူကလဲ သိပ္အေပါင္းအသင္းမမ်ားလွ။ ရုပ္ရည္ေလး အသင့္အတင့္ရွိတာ ဒီအရြယ္ ၃၅ေက်ာ္တာေတာင္ အပ်ဳိၾကီးဘဲြ႕ကို ဆက္လက္သယ္ပိုးေနတာသာ ၾကည့္ေတာ့။ ေတြးရင္း ေက်ာင္းတုန္း အတူသြား အတူလာ စၾကေနာက္ၾက အလုပ္လုပ္ေတာ့လည္း အတူတူ တခါတေလ မတည့္တာမ်ားတယ္။ ေတြးရင္းနဲ႔ အနီးဆပ္ဆံုး ကုတင္ နံပါတ္ကို သြားေတြ႔တယ္။ ကုတင္နံပါတ္ ၂၉ေတာ့ေေတြ႔ၿပီ ေဟာ ဟိုဘက္က တကုတင္ေက်ာ္က သူျဖစ္မယ္။ ကုတင္ေပၚမွာ ပက္လက္လွန္ ေစာင္ေလးျခံဳထားၿပီး မ်က္ႏွာက်က္ကို ေတြေတြၾကီး ၾကည့္ေနတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ သူ႔ကုတင္နားကပ္သြားေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို ျမင္သြားျပီးေတာ့မွ ...
“ဟယ္.... မ်ဳိးေက်ာ္ .. မသာ.. ၾကည့္စမ္း ဘယ္တုန္းကေရာက္တာလဲ ငါ့ဆီလာတာလား...”
သူေတာ္ေတာ္၀မ္းသာသြားပံုရပါတယ္ ၾကည့္ရတာ လူေပါင္းမတတ္ေတာ့ လူနာၾကည့္ သိပ္လာၾကတဲ့ ပံုမေပၚဘူးထင္တယ္။
“ေအး.... ေရာက္တာ ၃ ရက္ရွိၿပီ ေရာက္ေရာက္ျခင္းနင့္သတင္းေတာ့ ၾကားတယ္ ခ်က္ခ်င္းလာမလို႔ပဲ ဌာနခ်ဳပ္ကို သတင္းပို႔ ေနရတယ္ နင္သိတဲ့ အတိုင္း ၀ိုင္းေလးဘာေလး လုပ္ေပးေနရတာနဲ႔ ဒီေန႔မွလာရတယ္ ”
“ဘယ္လိုလဲ တရုတ္ျပည္မွာ ေပ်ာ္ခဲ့ရဲ႕လား ၅ လေတာင္ ဆိုေတာ့ ပိုက္ဆံေတြလည္းရ ေကာင္မေလးေခ်ာေခ်ာေလးေတြနဲ႔ေရာ ဆံုခဲ့ေသးလား..”
“ဟာ နင္ကလည္း ငါ႔အေၾကာင္း သိရက္နဲ႔ .. ဟိုမွာ အလုပ္ကိစၥနဲ႔ သြားတာကို... ဒီလိုပါပဲ.. ဒါနဲ႔ နင္ကဘာျဖစ္တာလဲ ေဆးရံုတက္ရေလာက္ေအာင္ ဘာေရာဂါလဲ ”
“ဘာမွမဟုတ္ပါဘူးယာ အက်ိတ္ကေနျဖစ္တဲ့ ေသြးစုနာပံုစံ ျဖစ္တာပါ ..”
“အမ္..ဘယ္မွာ ျဖစ္တာလဲ လည္ပင္းမွာလား... ဟင္းး.. လည္ပင္းမွာလဲ မရွိပါဘူး ..ဂ်ဳိင္းမွာလား... ”
“ေဟ့.. မ်ဳိးေက်ာ္ ငါ႔အတြက္ ဘာပါလဲ လက္ေဆာင္ ..ငါ႔အတြက္လက္ေဆာင္ မပါလို႔ကေတာ့ နင္အေသပဲ ေနာ္ နင္ ငါ႔အေၾကာင္း သိတယ္ေနာ္ ”
“ေအး ဟုတ္သားပဲ နင္ေျပာမွ သတိရတယ္... လက္ေဆာင္ေတာ့ အိမ္လာလည္္မွ ေပးေတာ့မယ္ဟာ ခုပါမလာဘူး အလုပ္ထဲကလာေတာ့ေလ ဒီမွာ ခုေလာေလာဆယ္ ပန္းေတာ့ပါတယ္ဟ... ဟီးဟီး”
“ဟြန္း....ဒါပဲေနာ္ အိမ္လာရင္ လက္ေဆာင္ယူခဲ့ ..”
“ဒါနဲ႔ နင့္အေမေကာ လာမေစာင့္ဘူးလား ”
“အယ္... နင္မလာခင္ေလးတင္ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ေအာက္ဆင္းသြားတာ အျပင္မွာ ေဆးသြား၀ယ္တယ္ေလ.. တခ်ိန္လံုး ငါ႔အနားမွာဟ ေမေမက ”
“ေဆးရံုကေန အျပင္သြားကုိ ေဆး၀ယ္ရတယ္ ...”
“တိုးတိုးေျပာပါဟယ္ အသံျပဲၾကီးနဲ႔ ၾကားသြားအုံးမယ္...”
“နင္တို႕ကလည္း အျပင္က အထူးကုေတြဘာေတြမွာ တက္တာမဟုတ္ဘူး ..”
“ဟာ... နင့္လို မခ်မ္းသာဘူးဟဲ့ အေကာင္ရဲ႕”
“ဟဟဟ ... ငါသိပါတယ္ နင္ကိုကလည္း တအားကပ္ေစးနည္းေနတာလဲ ပါပါတယ္ဟာ..”
“ ဟြန္း.. နင္ကေတာ့ ေျပာၿပီ ....”
“စတာပါဟာ ကဲ ငါဘာကူညီေပးရမလဲ ... ကဲေျပာ”
“ဘာမွမလိုပါဘူးဟာ ... ဒါေပမဲ့ ခုေလာေလာဆယ္ ေရဆာေနတယ္... ”
“အိုေက ဘယ္မွာလဲ စားပဲြေပၚက ေရဘူးထဲကလား”
ေရဘူးထဲမွ ေရကို ခြက္ထဲကို ထည့္ေပးၿပီး ....
“ကဲ ထေသာက္ေတာ့ ”
“အမ္ ခဲြစိတ္ခန္း၀င္ထားတာမွ မေန႔က .. နာေနတုန္း မထႏိုင္ဘူး အိပ္ရင္းပဲ ေသာက္မယ္..ငါေသာက္ေနက်”
“ဟာ.. နင္ကေတာ့ ရစ္ၿပီ... နင္ကေလးလား ထေသာက္ဟာ...”
“ေပးေရခြက္... ငါ႔ဘာသူ အိပ္ေသာက္ေသာက္ ေမွာက္ေသာက္ေသာက္..”
ေျပာရင္း ကၽြန္ေတာ့္လက္ထဲမွ ေရခြက္ကိုယူၿပီး အိပ္ရင္း ျဖည္းျဖည္းျခင္း ေသာက္ေနေလၿပီ...
“အဟြတ္..အဟြတ္...”
ေရသီးေလၿပီ.... ေရေတြရင္ဘက္ေပၚဖိတ္စင္ကုန္တာထက္ သူမွာ ေရသီးတာကို မခ်ည့္မဆံခံေနရၿပီ..
“ငါေျပာပါတယ္.. မေသာက္ပါနဲ႔လို႔ ေျပာရဲသားနဲ႔..”
လက္ေလးေက်ာေအာက္အသာ လ်ဳိ၀င္ထူမၿပီး ေက်ာကို အသားထုရင္း သူေဘးက သဘတ္ေစာင္ကေလးနဲ႔ မ်က္နာကိုသုတ္ ရင္ဘက္ေပၚမွာ က်ေနတဲ့ေရေတြကိုပါ သုတ္ေပးေနတုန္း တာ၀န္က်ဆရာ၀န္မ နဲ႔ သူနာျပဳဆရာမတို႔ ၀င္လာေလသည္။
“ဘယ္လိုေတြ ျဖစ္ၾကတာလဲ အစ္မရဲ႕ ...”
ျပံဳးျပံဳးႏွင့္ ဆရာမေလးက ခပ္ငယ္ငယ္ရယ္ ပါ။ ငယ္တယ္ရယ္မဟုတ္ပါဘူး ကၽြန္ေတာ္တို႔က ၃၅ အေက်ာ္ေတြဆိုေတာ့ ကိုယ့္ထက္ေတာ့ငယ္တာ အမွန္ပါ။
“ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး ဆရာမ ေရေသာက္ရင္း သီးတာပါ ..ဟီးဟီး ”
“ဟီးဟီး..”
ကၽြန္ေတာ္လည္း ေရာေရာင္ၿပီး လိုက္ရယ္မိတယ္။ ဆရာမက ကၽြန္ေတာ့္အားၾကည့္ရင္း ..ရယ္လ်က္ ...
“ဘာမွမပူနဲ႔ သိလား ေနာက္ ၃ ရက္ေလာက္ဆို အနာက်က္ၿပီး ေဆးရံုက ဆင္းလို႔ရပါၿပီး သိလား”
“ဟုတ္ကဲ့ပါ ဆရာမ... ေက်းဇူးတင္ပါတယ္..ခင္ဗ်ာ.”
ဟုိက္ ..ငါဘာေတြေျပာေနတာလဲ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ေတြေကာ ဘာေတြေကာ ဟီးဟီးး..
“ကဲ ဆရာမေရ ...”
တာ၀န္က် ဆရာ၀န္မေလးက သူနာျပဳဆရာမေလးကို ေျပာလိုက္သည္ႏွင့့္ သူနာျပဳဆရာမေလးက ေဘးမွ လိုက္ကာတန္းစီးကို ေဘးကလူေတြ မျမင္ေအာင္ ဆဲြဆန္႔ကာထားလိုက္ျပီးသည္ႏွင့္ တျပိဳင္နက္ ဆရာ၀န္မက ဖ်က္ကနဲ႔ တင္မိုးႏုိင္ ကိုယ္ေပၚက ေစာင္နဲ႔ အတူ ေအာက္ကထမီကိုပါ ဆဲြလွန္လိုက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ဘယ္လိုမွ ေရွာင္ခ်ိန္မရလိုက္သလို တင္မိုးႏိုင္ ကိုယ္တိုင္ မွင္သက္မိေနၿပီး ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ ျဖစ္ေနၿပီးမွ မ်က္လံုးကို မိွတ္ထားတယ္။ ခုမွသေဘာေပါက္တယ္ တာ၀န္က်ဆရာ၀န္မက ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို တကယ့္အိမ္ေထာင္သည္ၾကီးေတြ ထင္ေနမွာေပါ႔ ဒီအသက္အရြယ္ေတြဆိုေတာ့လည္း ... ကၽြန္ေတာ္လည္း မေရွာင္သာတာကတေၾကာင္း မထူးေတာ့ၿပီမို႔ ဆက္ၾကည့္ေနမိေတာ့တယ္္။
ကၽြန္ေတာ္ၾကည့္ရင္း မ်က္လံုးေတြ ေ၀တက္လာတယ္ မတ္တပ္ရပ္ႏိုင္တဲ့ အင္အားေတာင္ မရွိခ်င္ေတာ့လို႔ပါ မိန္းကေလးရဲ႕တန္ဆာဆိုတာကို ဗီဒီယိုထဲမွာပဲ ျမင္ဖူးေပမဲ့ ဒီအသက္ဒီအရြယ္ထိ ခုလိုနီးနီးကပ္ကပ္ၾကီးတခါမွ မျမင္ဖူးေတာ့ ရင္ေတြတုန္တက္လာသလို ေျခဖ်ားလတ္ဖ်ားေတြ အားမရွိသလိုလို ခံစားလာရတယ္္။ ေပါင္ရင္းတည့္တည့္မွာ ျဖစ္တဲ့ ေသြးစုနာေၾကာင့္ခဲြစိတ္ထားခါနီး အေမႊးေတြကို ရိတ္ထားဟန္တူပါတယ္။ ရိတ္ပီး ေသသပ္သပ္ရိွတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြကို ေပါင္အေနေတာ္ကားထားေတာ့ အထင္းသားျမင္ေနရတယ္။
နဂိုထဲကမွ တင္မိုးႏိုင္က အသန္႔သမားမိန္းကေလးကလည္း ျဖစ္ျပန္ေတာ့ သူ႕အသားအေရေတြ သူ႔ပစၥည္းေလးကို ေသခ်ာၾကည့္ၿပီး အျပစ္ေတာင္ ရွာမရေတာ့ဘူး။ အသက္သာ ၃၅ ေရာက္ေနၿပီး တကယ့္လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ၾကီးပဲ အားလံုးအသစ္ၾကီးရွိေသးတာပဲလို႔ ေတြးေနမိတယ္။ မ်က္လံုးက အဲဒီကေနကို မဖယ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ေသခ်ာၾကည့္ေလ ခ်စ္စရာအက္ကဲြေၾကာင္းေလးထဲကေန အတြင္းသားနီနီရဲေလးက ကိုယ့္ကိုလက္ေခ်ာင္းေလးနဲ႔ တို႔ၾကည့္ပါလားလို႔ ညို႔ယူဖမ္း ေခၚေနသလိုလို။ ငါမၾကည့္သင့္ဘူး သူဒီလို ျဖစ္ေနတာ။ ငါအခြင့္အေရးသမားလို႔ တင္မိုးႏိုင္ထင္သြားမလားပဲ။ ဒါေပမဲ့ ငါသာမ်က္ႏွာလဲႊထားရင္ ဆရာမေတြသေဘာေပါက္ၿပီး အဲဒါမွ တင္မိုးႏိုင္အတြက္ပိုရွက္ဖို႔ေကာင္းသြားမွာ။ ဒီအတိုင္းေလး မသိလိုက္ဖာသာေနတာမွ သူ႔အတြက္ေကာင္းပါတယ္ေလ။
“ကဲ..အနာကေတာ့ စိတ္ခ်ရပါၿပီ ...ဘာမွမပူနဲ႔ ေနာက္ ၃ရက္ဆို ေဆးရံုကဆင္းရၿပီ”
ဆရာမကေသခ်ာၾကည့္ၿပီး တင္မိုးႏိုင္အား ထမီနဲ႔ ေစာင္ကို ျပန္ျခံဳေပးေနတယ္။
“ဟုတ္ကဲ့ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ခင္ဗ်ာ..”
“ကဲ ဆရာမတို႔ ဟိုဘက္သြားၾကည့္အုန္းမယ္ေနာ္..”
“ဟုတ္ကဲ့ ခင္ဗ်ာ..”
အဲဒါမွ ျပႆနာစတက္ေတာ့တယ္ ႏွစ္ေယာက္ထဲ ဘယ္လိုပံုစံ အတူတူေနမလဲ ထြက္ေျပးခ်င္တဲ့ စိတ္ေတြခုမွ ေပါက္လာေတာ့တယ္။ တင္မိုးႏိုင္ကေတာ့ မ်က္စိလည္းမိွတ္ထားရတဲ့ ၾကားထဲမ်က္နာပါ ဟုိဘက္ကို လွည့္ထားတယ္။ မ်က္ႏွာလည္း နီရဲေနတယ္။ ေတာ္ေတာ္ရွက္ေနပံု ရတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဆက္မေနသင့္ေတာ့ဘူး ထင္တာနဲ႔..
“တင္မိုးႏိုင္ ....ငါ....ငါ ျပန္ေတာ့မယ္ေနာ္ ...အေဒၚလာရင္ေျပာလိုက္ပါ ငါလာသြားတယ္လို႔ ”
“ေအးေအး ”
လွည့္မၾကည့္ပဲ ေခါင္းျငိမ့္ ေအးေအး လုပ္ေနတယ္.။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ထြက္မယ္လုပ္ပီး သူ႔ကို ေက်ာေပးရင္း စိတ္ထဲေနာက္ထပ္ဘာေျပာရင္ေကာင္းမလဲလို႔ စဥ္းစားေနတယ္။ သူစိတ္သက္သာရာ သက္သာေၾကာင္းေလး.. အုိ မထူးပါဘူး....။
“တင္မိုးႏုိင္...”
“ေအး.....”
“ငါေတာင္းပန္ပါတယ္ဟာ... ငါလဲ သိဘူးေလ...”
“ဟာ... မသာ..မသြားေသးဘူးလား နင္သြားေတာ့ ဘာမွဆက္မေျပာနဲ႔ ခုထြက္သြားေတာ့ ....”
သူတအားစိတ္ၾကီးတယ္ ကုတင္ကို လက္နဲ႔ ထုတာ ဘုံး ကနဲပဲ... ကၽြန္ေတာ္လည္း လွည့္ထြက္လာေတာ့တယ္။ ေဆးရံုအခန္းအျပင္ေရာက္ သိတိုင္ေအာင္ ေျခေထာက္ေတြေျမၾကီးခ်မိရဲ႕လားလို႔ေတာင္ ထင္မိတယ္။ ေလေပၚလြင့္ေနေနသလိုပါပဲ။ ငါဘာေတြျမင္မိပါလိမ့္ေနာ္။ ကိုယ့္ကိုကို တအားကို ရီခ်င္သလိုလိုၾကီး။ ထီေပါက္တဲ့ လူတေယာက္လို ေပ်ာ္သလိုလို ထီေပါက္ၿပီး ထီလတ္မွတ္ေပ်ာက္သလိုၾကီးမို႔ ထလည္းမခုန္ခ်င္ေပမဲ့ ခုန္ဆြခုန္ဆြေတာ့ ျဖစ္ခ်င္ေနတယ္။
ရင္ေတြခုန္တာ အခုထိေတာင္ ပါလာတုန္းပဲ ၀ူးးး တင္မိုးႏိုင္ေရငါေတာ့ သြားပါၿပီထင္တယ္။ မ်က္လံုးထဲမွာျမင္သမွ် မည္းမည္းပဲ ျမင္ေနေတာ့တယ္။ သူရဲ႕ပစၥည္းေလးကို မ်က္လံုးေရွ႕ကကို ထြက္ကိုမသြားတာ။ ေနာက္တေခါက္ေလာက္ေတာင္ ၾကည့္ခ်င္လိုက္တာ..။
စိတ္ၾကီးညစ္ရပါၿပီ... တသက္နဲ႔တကိုယ္မျဖစ္ဖူးဘူး... ဘယ္ႏွယ္င႔ါက်မွျဖစ္ရတယ္လို႔ မိန္းကေလးတို႔ရဲ႕ အလံုျခံဳဆံုးေနရာကိုမွ ဟိုေကာင္က ျမင္သြားတာလဲ။ စိတ္ညစ္တယ္ စိတ္ညစ္တယ္ ေသသာေသခ်င္လိုက္ေတာ့တယ္ မိတင္မိုးႏိုင္ရယ္ လို႔.. ကိုယ့္ကိုကို ျပန္ေျပာေနမိတယ္။ ငါကိုက အသံုးမက်တာ အရင္ေန႔ေတြ ဆရာမေတြလာရင္ ဒီလိုစစ္ေနက်ပဲ သူ႔ကို အသိေပးအျပင္မထြက္ခိုင္းမိတာပါလိမ့္ေနာ္... ေတာ္ေတာ္အသံုးမက်တဲ့ ငါပါလား ေျပာရင္းကိုယ့္ကိုစိတ္တိုလာသလို ဟိုေကာင္ မ်ဳိးေက်ာ္ သူ ငါ႔ဟာေလးကိုေသခ်ာ ၾကည့္ေနမွာပဲ..ဟာ..ပါးၾကီးကို ရိုက္ပစ္ခ်င္လိုက္တာ ေျပာေလေျပာေလ သူဟာေလးက ယားလာသလိုလို က်ဳ႕ံသြားလိုလို က်ယ္လာသလိုလို ဟာ.... ဘယ္ႏွယ္ဟာလဲေနာ္ ငါ႔ႏွယ္ ရွက္ဖို႔ေကာင္းရတဲ့အထဲ ရင္ကခုန္ေနေသးတယ္။ ေသစမ္း ငါ ဒီေကာင့္ကို ဘယ္ေတာ့မွ မေတြ႔ေတာ့ဘူး သူငယ္ခ်င္းမေတာ္ေတာ့ဘူး ငါ႔ကိုငါ ကတိေပးတယ္။ ဟယ္.....ၾကည့္အုန္း ခုမွ စဥ္းစားမိတယ္ ဒီေကာင္ မ်ဳိးေက်ာ္ ခုျမင္ခဲ့တာေတြ ရုံးကိုေရာက္ရင္ လူစံုေျပာျပအုန္းမလား မသိပါဘူး ဟယ္ ေသပါပီ... ဒီသတင္းေပါက္လို႕ကေတာ့ သတ္မွာ ဒီေကာင့္ကို သတ္မွာ..ဟာ... စိတ္ညစ္လိုက္တာေနာ္..။
ခရီးက ျပန္လာၿပီးကတည္းက တင္မိုးႏိုင္နဲ႔ ေတြ႔ရတာ ဒီတစ္ခါပဲ ရွိေသးတယ္။ ခုမေတြ႔ရတာ ၄ရက္ေတာင္ေက်ာ္ၿပီ။ အလုပ္ကို ခုထိလည္းမလာေသးဘူး။ သူ႔ဌာနကို သြားေမးၾကည့္ေတာ့လည္း ေနာက္ထပ္ခြင့္ ၁၀ရက္ေတာင္ ယူထားတယ္တဲ့။ ဒီကိစၥေလးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ အလုပ္ကေနေတာ့ မထြက္ပါနဲ႔ တင္မိုးႏိုင္ရယ္။ သူ ငါ႔ ရွက္ၿပီးမလာရတာလား မသိပါဘူး။ ငါလည္းခက္ပါၿပီ ဟိုဟာၾကီး ျမင္ၿပီးကတည္းက တင္မိုးႏုိင္ ဟာေလးေရာ တင္မိုးႏိုင္ကိုပါ အေတြးထဲကကိုထုတ္မရတာ။ သူ႔ကိုပဲ ေတြ႔ခ်င္ေနေတာ့တယ္။ ငါ႔စိတ္ေတြ အကုန္လံုးကို နင္က သိမ္းပုိက္လိုက္ၿပီ .. တင္မိုးႏိုင္ေရ။ အလုပ္လုပ္ရတာလဲ စိတ္က မပါေတာ့ဘူး။ ေအာ္..ဟုတ္ၿပီ တရုတ္က၀ယ္လာတဲ့ လတ္ေဆာင္ပစၥည္းေတြ သူ႔ကိုသြားေပးရမယ္၊ တခုခုေတာ့ ထူးျခားမွာပဲ။ ေနအုန္း ငါလုပ္ေနတဲ့ ပံုက ေသာက္ရွက္မရွိတဲ့ ႏွာဘူးေကာင္မ်ား ျဖစ္ေနၿပီလား မသိပါဘူး။ ဒုကၡပဲ.... ဟာျဖစ္ျဖစ္ကြာ... မတတ္ႏိုင္ဘူး တင္မိုးႏုိင္ေရ ငါေတာ့ နင့္ရွက္ရွက္ကို ျမင္ၿပီးကတည္းက အရွက္ကို လံုး၀မရွိေတာ့ဘူးေဟ့... ငါလာၿပီေဟ့..။
တင္မိုးႏုိင္ဆီသြားရင္း သတိတခ်က္ရသြားတယ္။ ဟာ ... ဟုတ္သားပဲ ဟိုအေပအေတမေလး ပါးစပ္ေဆာ့လိုက္တာ ငါမွာ ရင္တသက္ေမာစရာၾကီး ေတြ႔ရတာ သူ႔ေက်းဇူးမကင္းဘူး ထင္တယ္။ ဟုတ္ၿပီ ကားကလည္း တလမ္းေၾကာင္းထဲ ျဖစ္ေနတာနဲ႔ သူ႔ဆီအရင္၀င္ရမယ္ ဆိုၿပီးကားေလးကိုဒဂံုစင္တာေရွ႕ အျမန္ေမာင္းသြားေတာ့တယ္။ ေရာက္တာေစာလို႔နဲ႔တူတယ္ ဆိုင္ေတာင္မဖြင့္ေသးတာလား မဖြင့္တာလားမသိဘူး။
ေဟာေတြ႔ၿပီ အေပအေတေလးလာေနၿပီ အံ့မယ္ေဘးမွာလည္း တေယာက္နဲ႔ လက္ေလးခ်ိတ္လို႔ အေတာ္အဆင္ေျပေနပံုရတယ္။ ကၽြန္ေတာ့ကား ျမင္ၿပီးမွတ္မိသြားဟန္တူပါတယ္.. ကၽြန္ေတာ့ဆီေျပးလာတယ္။
“ဟယ္...ဦးေလးၾကီး... ပန္းလာ၀ယ္တာလား သမီးဒီေန႔ပန္းမေရာင္းဘူးဗ် အေမပဲေရာင္းတယ္ ဟိုးဘက္အစြန္မွာေလ ဘာပန္း၀ယ္မလဲ ၀ယ္ေပးမယ္....”
“ဘာမွမ၀ယ္ေတာ့ဘူး... နင့္ကို ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္းလာေျပာတာ ဟဲဟဲ...”
“ရွင္... သမီးကို...”
“ဟုတ္တယ္.... ”
“ဘာလို႔လဲ....ဦးေလးၾကီးကလည္း..”
“ဟိုေန႔က နင့္ဆီက ၀ယ္သြားတဲ့ ပန္းကေလး နင္ေျပာတဲ့ အတိုင္းပဲ ထူးထူးျခားျခားျဖစ္သလို ကံကလည္း ေကာင္းလိုက္တာ ေျပာမေနနဲ႔ ... ဟဟဟ”
“ဟုတ္လား ဘယ္လိုကံေကာင္းတာလဲ ဦးေလးခ်စ္သူဆီက အေျဖရတာလား ဒါမွမဟုတ္ လက္ေဆာင္ရလို႔လား ”
“အယ္ ..ဘယ္လိုေျပာရမလဲ ဟီးးး ဒီလိုပါပဲ..”
“ဟင္း..ဦးေလးၾကီးကလည္း... ”
“နင္လည္းကံေကာင္းေနတယ္ မဟုတ္လား ေဘးမွာလည္း ေဘာ္ဒီဂတ္ေတြ ဘာေတြနဲ႔ ဆိုေတာ့ အေတာ္ေပ်ာ္ေနတယ္ထင္တယ္.. ”
“ဟုတ္ ဦးေလး အဲဒါသမီးခ်စ္သူေလ... ခိခိ..”
“ကဲပါ ဦးေလးသြားစရာရွိလို႔ နင့္ျမင္တာနဲ႔ ကားရပ္လိုက္တာ ေနာက္မွာ ပန္းလာ၀ယ္မယ္ေနာ္.. ”
“ဦးေလး တကယ္ေနာ္ ..ေနာက္ေန႔ ပန္းေတြလာ၀ယ္ေနာ္ ..သမီးမရွိလည္း ဟိုးဘက္က အစြန္က သမီးအေမပဲ .. ၀ယ္လို႔ရတယ္ အားေပးရမယ္ေနာ္”
“ေအးပါ ေအးပါ ...” ဟုေျပာရင္း တင္မိုးႏိုင္အိမ္ ရွိရာ လမ္းဘက္ကို ကားေလး ေမာင္းထြက္လာေတာ့တယ္။
စိတ္တိုတိုနဲ႔ ခြင့္ကို ၁၀ရက္ယူပစ္လိုက္မိတာ မွားသလိုျဖစ္ေနၿပီလား မသိေတာ့ပါဘူး။တခ်ိန္လံုး မ်ဳိးေက်ာ္အေၾကာင္းပဲ ေတြးေတြးမိဖို႔ ေနရသလို ျဖစ္ေနၿပီ။ ငါ႔စိတ္ေတြမႈ မမွန္ေတာ့တာလား မသိပါဘူး။ စိတ္ကို အျငိမ္ဆံုးထားၿပီး ေသခ်ာစဥ္းစားမိတယ္။ ငါ႔ဘ၀ကို ထူးခၽြန္ထက္ျမတ္တဲ့မိန္းမ အမ်ားကေလးစားရတဲ့ မိန္းမျဖစ္ေအာင္ ရာထူးရွိတဲ့ မိန္းမျဖစ္ေအာင္ ငါ႔မွာၾကိဳးစားလိုက္ရတာ အပ်ိဳၾကီးဆိုတဲ့ ဘဲြ႕ေတာင္ရမွန္မသိရခဲ့ ရတာသာၾကည့္ေတာ့။
ဒီၾကိဳးစားခဲ့ရတဲ့ အခ်ိန္အတြင္း လင္ယူသားေမြးမေျပာနဲ႔ ယားလို႔ေတာင္ လက္ၾကားမလ်ဳိခဲ့ဘူး ကိုယ့္ကိုကို မလိမ္တမ္းေျပာတာပါ။ ခု ဒီဘာမဟုတ္တဲ့ ကိစၥေလးၾကမွ ငါစိတ္ေတြ ယိုင္ေတာင္ လဲခ်င္ေနပါလား ျပန္စဥ္းစားမိတိုင္း ကိုယ္ေတြ လက္ေတြ ဖိန္းကနည္း ဖိန္းကနည္း ျဖစ္လာသလို။ ေအာက္က ဟာေလးကလည္း အေရကိုရဲႊရဲႊတက္လာတယ္။ ေတြးရင္း မိမိလက္က သူ႔အလိုလို သြားသြားစမ္းမိေနတယ္။ ဟယ္.. ငါဘာေတြလုပ္ေနတာလဲ ဘာေတြျဖစ္ေနတာလဲ အိပ္ယာထဲမွာ ငုပ္တုပ္ထထိုင္လိုက္တယ္။ ထမီေလးကိုအသာျဖီၿပီး ငံုၾကည့္မိတယ္။ အယ္..အေမ ၀င္လာလို႔ေတြ႕သြားမွျဖင့္။ အသာျဖည္းျဖည္းထ အခန္းတံခါးကို ဖြင့္ၾကည့္တယ္ အေမ့ကိုမေတြ႕။ အိမ္အျပင္ ဘက္ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ အေမရယ္ အိမ္ေရွ႕မွာ ပန္းပင္ေတြ ေရေလာင္းေနတာကုိေတြ႕ေတာ့ အသာေလး အခန္းထဲ ျပန္၀င္ အခန္းကို ေလာ့ခ် မွန္းတခ်ပ္ယူၿပီး ကုတင္ေပၚ ျပန္တက္ထိုင္လိုက္တယ္။
ကုတင္ေပၚေရာက္ေတာ့ ထမီကိုခၽြတ္ ေပါင္းကားထားလိုက္ကာ ေရွ႕ေန မွန္နဲ႔ ကိုယ့္ဟာကို ေသခ်ာျပန္ၾကည့္ေနမိတယ္။ ဟိုေကာင္မ်ဳိးေက်ာ္ ျမင္သြားတာ ဒီပံုစံနဲ႔ေနမွာ ဆရာ၀န္မလာေတာ့ သူငါ႔ေျခရင္းမွာ တည့္တည့္ၾကီး ေသပါေတာ့ဟယ္..။ ၾကည့္စမ္း ဟတ္တက္ကဲြေနတာေလးကို ရုပ္က ဆိုးရတဲ့ၾကားထဲ ရႊံစရာၾကီးကို ေတြးေနရင္း လက္ညိုး လက္ခလယ္ေလးႏွင့္ အသာျဖဲၾကည့္လိုက္မိတယ္။ အရည္ေလးေတြေတာင္ စို႔ေနပါေရာလား ထိပ္က အစိေလးက အသာပြတ္ၾကည့္မိေနေတာ့သည္။ မွန္းေလးေဘးကို ခ် ျပန္လဲွေနရင္း လက္က မိမိဟာေလးေနရာက မဖယ္ႏိုင္တာေၾကာင့္ အထပ္ထပ္ပြတ္မိေနေတာ့တယ္။ လူတကိုယ္လံုးကို တြန္႔ကနဲ တခ်က္ခ်က္ျဖစ္သြားသည္။ အခ်ိန္ႏွင့္ အမွ် မိမိလက္က အရမ္းကို ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ ပြတ္မိေနေတာ့ သတိ၀င္လာၿပီး မိမိကိုယ္ကို ရွက္စိတ္၀င္လာသလို မုန္းလဲမုန္းလာတယ္။ ငါဘာေတြလုပ္ေနတာလဲ မိတင္မိုးႏိုင္ နင္ အရွက္မရွိတဲ့ မိန္းမတေယာက္လား။ ကိုယ့္ဘာသာတေယာက္ထဲ ေတာက္ ေခါက္မိေနတယ္။
“သမီး...”
ဟယ္ ဒုကၡပဲ ....ေျပေနတဲ့ ထမီကို အျမန္ျပန္ျပင္၀တ္ရင္း
“ရွင္..... အေမ ဟုတ္ကဲ့ သမီးလာပီ..”
သူခိုးလူမိသလို ျဖစ္ေနၿပီ။ ျပာျပာသလဲႏွင့္ တံခါးဆီ အျမန္ထေျပးမိေတာ့ ေပါင္ရင္းက စစ္ကနဲ နာသြားလို႔ ေအာင့္အီးၿပီးျဖည္းျဖည္းျခင္း လမ္းေလ်ာက္ တံခါးဖြင့္လိုက္ေတာ့
“သမီး... အျပင္မွာ ေမာင္မ်ဳိးေက်ာ္ ေရာက္ေနတယ္...”
“ဟာ... အေမ သမီးေနမေကာင္းေသးဘူးေလ.. ဘယ္သူနဲ႔မွ မေတြ႔ခ်င္ဘူး..”
“သမီးကလည္း ေစာေစာက အေကာင္းၾကီးပါ ..ေမာင္မ်ဳိးေက်ာ္ အားနာစရာၾကီး...”
“ဟင့္အင္း အေမ သမီးမေတြ႔ခ်င္ဘူး....”
“သမီးကလည္း ဟိုမွာ လက္ေဆာင္ေတြ တပုံၾကီးပဲ ...ဟီးဟီး ”
အေမလုပ္သူက လတ္ေဆာင္ေတြအမ်ားၾကီးပဲ ဆုိတဲ့ စကားၾကေတာ့ အျပင္လူမၾကားေအာင္ဆိုတဲ့ ပံုစံမ်ဳိးနဲ႔ ဟန္လုပ္တိုးတိုးေလးေျပာေနသည္။
“လာပါ သမီးရယ္.... ”
ဆိုၿပီး တင္မိုးႏိုင္လက္ကို ကိုင္အခန္းအျပင္သလို႔ ဆဲြထုတ္ေခၚလာေတာ့ တင္မိုးႏိုင္ မလိုက္ခ်င္လိုက္ခ်င္နဲ႔ ပါလာေတာ့တယ္...
“ေမာင္မ်ဳိးေက်ာ္ကို အားနာလိုက္တာကြယ္ မင္း သူငယ္ခ်င္းက ေနသိပ္မေကာင္းေသးဘူးကဲြ႕ ..သမီးက သူငယ္ခ်င္းအခ်င္းဘာေတြရွက္ေနလဲ မသိပါဘူးကြယ္ မနည္းအျပင္ဆဲြထုတ္ရတယ္.. ဟီးဟီး..”
“ဟာ.. အေမကလည္းေလ...”
ဟု မ်က္နာကို မဲ့ၿပီး ဟိုဘက္လွည့္ေနတယ္။
“ရပါတယ္ ေဒၚေဒၚ ကၽြန္ေတာ္လည္း တရုတ္က ျပန္လာေတာ့ သူ႔ဖို႔ ရယ္ ေဒၚေလးဖို႔ ရယ္ ၀ယ္လာတဲ့ ပစၥည္းေလးေတြကို ေပးခ်င္လို႔ တမင္သက္သက္လာခဲ့တာပါ..”
“ေအးပါကြယ္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ေဒၚေလးကို ေပးမယ့္ ပစၥည္းေတြ သမီးကိုေပးခဲ့ေနာ္ ေဒၚေလး ဟိုဘက္အိမ္ကို အလွဴကိစၥေလးသြားေမးစရာရွိလို႔ ခဏသြားအုန္းမယ္ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္စကားေျပာ ေနအုန္းေနာ္...”
“အမ္... အေမ ဘယ္သြားမလို႔ လဲ.. မသြားနဲ႔ သမီးေနမေကာင္းတဲ့ ဥစၥာကို..”
“နင္ဘာျဖစ္ေနတာလဲ အရင္လဲ နင္တို႔ေတြ ဒီလိုစကားေျပာေနၾကပဲ ဟာကို ဘာျဖစ္တာလဲ ေမာင္မ်ဳိးေက်ာ္ သားတို႔ ရန္ေတြဘာေတြမ်ားျဖစ္ထားလား ကြယ္..”
“ဟာဟ ..ေဒၚေလး ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရန္မျဖစ္ပါဘူး ...သူကၽြန္ေတာ့္ကို စိတ္ေကာက္ေနတာ တရုတ္က ျပန္လာလာခ်င္း သူ႔ဆီကိုမလာလို႔တဲ့ အဲ ဒါေၾကာင့္ပါ..”
“ဒါေလးမ်ား စိတ္ေကာက္စရာလား မိတင္မိုးႏိုင္တို႕ေတာ့ေလ ငါမေျပာလိုက္ခ်င္ဘူး... ကဲ ေမာင္မ်ဳိးေက်ာ္ အေဒၚခဏ သြားအုန္းမယ္..”
“ဟုတ္ကဲ့ ေဒၚေလး ဟုတ္ကဲ့ ”
ေယာက္ခမေလာင္းၾကီးက အရင္ထဲက စိတ္ခ်ၿပီးသားပါ။ ကိုယ့္ဆို အရင္ထဲက ဘာသေဘာတူသလဲမေမးနဲ႔ အဲဒီတုန္းက ကိုယ္ကလည္း တင္မိုးႏို္င္ ရဲ႕ဟာေလးကို အဲ အလွတရားေတြကို မသိေတာ့ ၾကိဳက္ရမွန္းေတာင္ မသိေတာ့ ဖုတ္ေလတဲ့ ငါးပိ ရွိတယ္လို႔ေတာင္ သေဘာမထားမိဘူး။ ေနာင္တရလိုက္တာ ကုန္ခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ေတြကို။ ခုၾကည့္ ဟုိဘက္ကို လွည့္ထိုင္ေနတယ္။ တခ်က္ေတာင္ လွည့္မၾကည့္ဘူး။ ေကာင္းတယ္ မၾကည့္တာပဲ သူ႔ ခႏၶာကိုယ္ကို ေသခ်ာအ၀ ၾကည့္ေနလိုက္တယ္...။
“ဘာလုပ္ေနတာလဲ အေမမရွိဘူး ျပန္ေတာ့ပါလား..”
“နင္ကလည္းဟာ ဒီမွာ ငါတရုတ္က၀ယ္လာတဲ့ အထည္ေတြ.. ေနာက္...”
“ဟာ ... အဲတာေတြ မေျပာနဲ႔ေတာ့ အဲဒီပစၥည္းေတြ ေပးခ်င္ရင္ထားခဲ့ မေပးခ်င္ယူသြား ဒါပဲရွိတယ္ နင္သြားေတာ့ ”
“ဘာလဲနင္ငါ႔ကို ခုထိ စိတ္ခုေနတုန္းလား ငါ႔ကို ဟိုေန႔က ျဖစ္သြားတယ္ ဆိုတာက...ဟို...”
“အာ.. ငါမၾကားခ်င္ဘူး အဲဒီစကားေတြ ငါလည္းေမ့ထားတယ္ နင္လဲေမ့ထားလိုက္ေတာ့..”
“မဟုတ္ဘူးေလဟာ..”
“စကားဆက္မေျပာနဲ႔ ဟာ နင္ျပန္ေတာ့လို႔ ငါေျပာေနတယ္ေနာ္..”
“ေအးပါဟာ.....”
ဘယ္လိုကေနဘယ္လိုမွ စမရတဲ့အဆံုး တင္မိုးႏိုင္ အိမ္မွ ျပန္လာခဲ့ေတာ့တယ္။ အလာတုန္းကလိုေတာ့ တက္တက္ၾကြၾကြ မရွိေတာ့ဘူး။
ငါဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ တင္မိုးႏိုင္ရယ္။ နင္တကယ္ပဲ အဲဒီစိတ္ေတြမရွိတာလား ငါ႔ကိုပဲမၾကိဳက္တာလား ငါဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ ဟာ။ ငါ မႊန္ေနတာလား အခ်စ္ဆိုတဲ့ ႏြံထဲမွာပဲ နစ္ေနတာလား ဘာမွန္းကို မသိေတာ့ဘူး။ နင့္ကို မရ ရေအာင္ ၾကိဳးစားမယ္။ နင္ဘယ္ေလာက္ေတာင့္ ခံႏိုင္မလဲ ေစာင့္ၾကည့္ရေသးတာေပါ့ ဟာ။
--------------
ဒီလိုနဲ႔ တင္မိုးႏိုင္နဲ႔ မေတြ႔ရတာ ၃ ရက္ေလာက္ၾကာေတာ့ ေနရထိုင္ရတာလည္းမေကာင္းေတာ့ဘူး။ မနက္မနက္ အိပ္ယာကႏိုးလာလည္း ဒီစိတ္ပဲ စားလဲဒီစိတ္ပဲ လူေတာင္နည္းနည္းက်လာသလို ခံစားရတယ္။ အလုပ္လည္း ပိတ္ရက္မို႔ ပ်င္းပ်င္းနဲ႔ ျမိဳ႕ထဲပတ္ကားပတ္ေမာင္းရင္း ဟို အေပအေတေကာင္မေလးကို သတိရမိတယ္..။ ဟာ..ဟုတ္ၿပီ ေအးဒီေကာင္မေလး ဆီက ပန္းသြား၀ယ္ၿပီး တင္မိုးႏုိင္ အိမ္ကို ထပ္သြားမယ္.. ဟုတ္ၿပီ။ ကားကို ဒဂံုစင္တာေရွ႕ခပ္သြက္သြက္ေလး ေမာင္းထြက္လာခဲ့တယ္။
ဒဂံုစင္တာေရွ႕ေရာက္ေတာ့ သူ႔ကိုမေတြ႕ သူ႔အေမဆိုင္ကိုေတြ႔ေပမဲ့ သူက ဘယ္ေပ်ာက္ေနတာလဲ။ ခဏေစာင့္ၾကည့္ေပမဲ့ ေပၚမလာတဲ့ အဆံုး ေျမနီကုန္းဘက္ကုိ လွည့္ျပန္လာခဲ့ တယ္။ တိုက္ဆိုင္တာပဲ လားမသိဘူး။ ေျမနီကုန္းပန္းျခံနားက ျဖတ္ေက်ာ္သြားေတာ့ ဟို အေပအေတမေလးကို ဖ်တ္ကနဲ႔ ေတြ႕လိုက္တယ္။
ကားကို ရပ္ၿပီး ကားေနာက္ၾကည့္မွန္ကေန သူလားလို႔ ေသခ်ာၾကည့္မိတယ္။ ဟုတ္ပါတယ္သူပဲ ေကာင္ေလးတေယာက္ကို လက္ေလးခ်ိတ္ရံုတင္မကဘူး ခါးကိုပါ ဖတ္ထားတယ္။ ကၽြန္ေတာ့ကားနားက ျဖတ္ေတာ့မွ ကားမွန္ကို အျမန္ခ်ၿပီး ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ လွမ္းေခၚမိလိုက္တယ္။
“ ေဟ့..”
“ဟယ္ ..ဦးေလး... ဘယ္သြားမလို႔တုန္း...”
ပန္းျခံထဲက ထြက္လာတယ္ဆိုေတာ့ ေတာ္ေတာ္အေျခအေနေကာင္းလာပံုရတယ္ ထင္တယ္။ သူေမးတာကို ျပန္မေျဖေသးပါဘူး သူ႔ကိုကၽြန္ေတာ္သူးစမ္းသလိုလို အထင္ေသးတဲ့ အၾကည့္လိုလိုနဲ႔ ၾကည့္လိုက္တယ္။ ေကာင္မေလးက ေခ်ာခ်င္ပါတယ္ တင္ေတြရင္ေတြနဲ႔ ဆြဲေဆာင္အားေကာင္းမယ့္ ရုပ္ပါပဲ။ ကိုယ့္ရုပ္ရည္ေလးမွ အားမနာ သူနဲ႔တဲြေနတဲ့ သူေနာက္က ေကာင္ေလးကုိၾကည့္အုန္း ပန္႔လိုလို ေရာ့လိုလိုနဲ႔ နားေတြကလည္းေဖာက္ ဆံပင္ကလည္း စိမ္းေနတယ္။ တကယ့္ ခပ္စုတ္စုတ္ထဲကပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္ သူ႔ေကာင္ေလးကိုၾကည့္ေနတာသေဘာေပါက္ဟန္တူပါတယ္။
“အဲဒါ ေနာက္တေယာက္ေလ အရင္ ေကာင္က သိပ္မေခ်ငံလို႔ ၀ဲလိုက္ၿပီ...ခိခိ ”
ဟာလြယ္လိုက္တာေနာ္ မိန္းကေလးေတြမ်ား ဆက္ၿပီးစကားေျပာခ်င္စိတ္ မရွိေတာ့ေလာက္ေအာင္ပဲ ငါနဲ႔ ဒီလိုအဆင့္ရွိတဲ့ မိန္းကေလးမ်ဳိးနဲ႔ ဘာမွေျပာဆိုဆက္ဆံေနစရာေတာင္ မရွိဘူး။
“တူတယ္လို႔ ၾကည့္ေနတာ ဘာမွေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး...ပန္းမေရာင္းေတာ့ဘူးလား ”
“မေရာင္းေတာ့ဘူး ဦးေလးရာ အခု သမီး ထီေရာင္းေနတယ္ေလ ဒီေန႕ နားရက္ရတာနဲ႔ လန္းေနတာ.. အဟဲ..”
“ေကာင္းပါၿပီဗ်ာ ကဲ... ဦးေလး လုပ္စရာရွိလို႕ေနာ္... ဘိုင့္ပါ..”
“ဟုတ္...”
ဟုေျပာၿပီး ကားေမာင္းထြက္လာခဲ့တယ္ ။စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္မလားလို႔ ျမိဳ႕ထဲေလ်ာက္သြားပါတယ္ စိတ္ပ်က္စရာေတြနဲ႔ ၾကံဳေနပါလား.. ေတာ္ၿပီ ေနာက္တခါ ဒီလိုေကာင္မေလးေတြနဲ႔ မဆက္ဆံေတာ့ဘူး။ ရႈပ္တယ္။
“သမီး ေမာင္မ်ဳိးေက်ာ္ ျပန္သြားၿပီလား..”
“ျပန္သြားၿပီအေမ....”
“သူ႕ ၾကည့္ရတာ မ်က္ႏွာလည္း မေကာင္းပါလား နင္တို႔ ဘာျဖစ္ၾကျပန္တာလဲ ..”
“ဟာ ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး အေမရယ္... စိတ္ညစ္ရတဲ့ အထဲ ”
“မိ.. တင္မိုးႏိုင္ ညီးကို ငါေျပာမယ္ေနာ္ ငါမေျပာခ်င္လို႔ ၾကည့္ေနတာၾကာၿပီ ျငီးကိုျငီးကေလးမ်ား မွက္ေနလား အသက္က ၃၅ေရာက္ေနၿပီ။ ငါကေတာ့ နင္႔အတြက္ ေယာက်ာ္းရွာ မေပးစားႏိုင္ေပမဲ့ နင့္ကိုေတာ့ ေယာက်္ားယူေစခ်င္တာေတာ့ အမွန္ပဲ...”
“ ဟာ အေမကလည္း ...သမီး ေယာက်ာ္း မယူခ်င္ဘူး ..”
“ညီး ... ဘာမာန္တက္ေနတာလဲ ညီးအေဖမရွိထဲက ငါက မုဆိုးမ သမီးကတေယာက္ထဲ တံခြန္မရွိတဲ့ ရထားမတင့္တယ္သလို ေယာက်ာ္းမရွိတဲ့ငါတို႔ မွာ ဘယ္ေလာက္ လူၾကားသူၾကား မ်က္ႏွာငယ္ရလဲ နင္က ဆယ့္ေျခာက္ႏွစ္သမီး မဟုတ္ဘူး ခုဟာက ရိပ္သာကို လွမ္းေနၿပီ ...။ ကဲ ....ေျပာစမ္းပါအုန္း ေမာင္မ်ဳိးေက်ာ္မွာ ဘာအျပစ္ရွိလဲ ေျပာစမ္း..”
“သူနဲ႔ေတာ့ ျဖစ္မယ္မ...”
“ေတာ္ေတာ့ မိဘေတြက ႏိုင္ငံျခားမွာ ခ်မ္းသာလိုက္တာ က်ိက်ိတက္ သားေလးတေယာက္ထဲ မ်က္နာမငယ္ရေအာင္ ဆိုၿပီး ဟုိကပို႔လိုက္တာေတြကလည္း အစံု ..ဒီေလာက္ခ်မ္းသာတာေတာင္ သူက ၀န္ထမ္းအလုပ္ကို လုပ္ေသးတယ္ စိတ္သေဘာထား ရိုးသားတယ္ နင္တို႔လည္း သိလာတာ ေက်ာင္းထဲက ၁၀ ႏွစ္ေတာင္ေက်ာ္လာပါၿပီ.. ငါၾကည့္ေနတယ္ တေန႔ေတာ့ အဆင္ေျပလာႏိုးေျပလာႏိုးနဲ႔ အရင္တုန္းက အိုးကလည္းမလႈပ္လို႔ စေလာင္းကလည္းမလႈပ္ဘူးဆိုတာကို လက္ခံတယ္ ခုဟာ စေလာင္းၾကီးကိုတိုင္လႈပ္ေနတာေတာင္ အိုးက မရြျဖစ္ေနတာေတာ့ ငါဟယ္ အံ့ၾသတယ္...”
“အေမရယ္ ...ဒီ အသက္ ဒီ...”
“ညီး ... ဆက္စကားမရွည္နဲ႔ ...ဒီတခါ ေမာင္မ်ဳိးေက်ာ္လာရင္ ေကာင္းေကာင္းဆက္ဆံပါ....ဒါပဲ..”
၀ူးးး အေမကေတာ့ သူေျပာခ်င္ရာ စြတ္လႊတ္သြားၿပီး သူ႔စေလာင္းၾကီးက ငတံုးငအၾကီးမွန္း သူက ဘာမွန္းမသိ အိမ္လာေတာင္းပန္တယ္ တဲ့။ ၾကည့္အုန္း ဒီကမိန္းကေလးမွာ ရွိသမ်ွအရွက္ အကုန္သူ႔ကိုေပးထားၿပီးသား ဒီမွာလည္း ရွက္လို႔ေသေတာ့မယ္ နားလည္မွေပါ့ ကိုယ့္ကမ်က္နာဟိုဘက္လွည့္ထားရင္ လွည့္တဲ့ ဘက္ကို လာေတာင္းပန္မွေပါ့ အရင္လို စသလိုေနာက္သလိုနဲ႔ လက္ေလးဘာေလး လွမ္းကိုင္ အတင္းအၾကပ္ေတာင္းပန္မွေပါ႔။ နင္အဲလိုလုပ္လို႔ ငါက ခုႏွစ္အိမ္ၾကားရွစ္အိမ္ၾကား ကယ္ၾကပါရွင္လို႔ ေအာ္ရမွာလား ငတံုးရဲ႕ နင္နဲ႔ငါ ပြင့္လင္းခင္မင္မႈအတိုင္းအတာက သူမ်ားေတြထက္ၾကီးတယ္ဆိုတာ မေမ့ပါနဲ႔ဟာ... အင္းဘာပဲ ေျပာ မ်ဳိးေက်ာ္လာရင္ေတာ့ အေမေျပာသလို ေကာင္းေကာင္းဆက္ဆံရမယ္ ေတာင္းလည္း ေတာင္းပန္ရမယ္။ ဟုတ္ၿပီ။
--------------------
မိမိကိုယ္ကို မွန္ထဲ ျပန္ၾကည့္မိေနသည္။ ဟို၀တၱဳေတြထဲက ဇာတ္ေကာင္မင္းသားလို႔ အရပ္ျမင့္ျမင့္ မ်က္ခံုးေကာင္းေကာင္း ေမးရိုးကားကားေတြကို ငါလဲပိုင္ဆိုင္ေနတာပဲ။ ခုမွ အသက္ ၃၇ ဆိုတာ တကယ့္အရြယ္ေကာင္းပဲ။ တင္မိုးႏုိင္ဘာလို႔မ်ား ငါ့ကို ခါးခါးသီးသီးဆက္ဆံေနရတာလဲဆိုတာနားကိုမလည္ဘူး။ ဒီအခ်ိန္ တင္မိုးႏိုင္ အေမၾကီးေတာ့ မရွိေလာက္ဘူးထင္တယ္။ ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ တဆင့္တက္ႏိုင္ေအာင္ေတာ့ လုပ္ရမယ္။ ခုပဲသြားမယ္ကြာ။
ဒီလိုနဲ႔ တင္မိုးႏိုင္တို႔ အိမ္ဘက္ကို ထြက္လာေတာ့ ကံဆိုးခ်င္လို႔လား ကံေကာင္းခ်င္လို႔လား မသိ အိမ္ေပါက္၀တင္ တင္မိုးႏိုင္တို႔ အေမနဲ႔တည့္တည့္တိုး ပါေလေရာ။ သူဘယ္က ျပန္လာတာလဲေတာ့မသိဘူး။ ၀ူးး...ဒါဆိုရင္ ဒီအဖြားၾကီး အိမ္မွာ ရွိအုန္းမွာပဲကြာ..။
“အေဒၚ ဘယ္ကျပန္လာတာလဲ ခင္ဗ် ..တင္မိုးႏိုင္ ရွိလား။ အိမ္မွာ သက္သာရဲ႕လား။ အလုပ္လည္း မဆင္းႏိုင္ေသးလို႔ စိတ္ပူၿပီး လာၾကည့္တာပါ..”
“အယ္ ...ေမာင္မ်ဳိးေက်ာ္ အေဒၚဘယ္ကမွ ျပန္လာတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ျခံတံခါး ေသာ့ခပ္ဖို႔ေမ့ေနလို႔ ျပန္လာခဲ့တာ သမီးအေပၚရွိတယ္...”
အဖြားၾကီး လိမ္ၿပီ။ သူ႔သမီးနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္ထဲ အတူရွိေစခ်င္ေနတာ သိသာေနၿပီ ..
“ကဲ အေဒၚ ဟိုဘက္ရပ္ကြက္က မိတ္ေဆြတေယာက္ရဲ႕ သာေရးရွိေနလို႔ သြားမလို႔... မင္းသူငယ္ခ်င္းကို ၾကည့္ထားအုန္းေနာ္..”
“ဟုတ္ကဲ့ ေဒၚေဒၚ ... ေအာ္..ေဒၚေဒၚ ကၽြန္ေတာ့ ကားနဲ႔ လိုက္ပို႔ရမလားးး...”
“ေနပါေစကြယ္ ေနပါေစ.. ဒီဘက္အိမ္က အေဖာ္တေယာက္ပါ ၀င္ေခၚရမွာမို႔.. သြားသြားအိမ္ေပၚကို ..သမီးရွိတယ္..”
သုတ္သုတ္နဲ႔ လစ္သြားၿပီ အဖြားၾကီးေတာ့။ ဂြင္ပဲ... အိမ္ေပၚကို တခ်က္လွမ္းၾကည့္လိုက္တယ္ တင္မိုးႏိုင္ေရ နည္းနည္းေတာ့ ရုန္းၾကည့္ဟာ ဟုစိတ္ထဲမွာ ေျပာရင္း အျပံဳးေလးနဲ႔ အိမ္ေပၚကိုတက္လိုက္တယ္။
“တင္မိုးႏိုင္ ေရ.. တံခါးေလးေတာ့ လာဖြင့္ေပးပါအုန္း ဟ..”
“လာၿပီ..”
အင္း...နည္းနည္းေတာ့ ေျပာင္းလဲေနတယ္။ အရင္လို စူပုပ္ေတာ့မေနေတာ့ဘူး အိမ္တံခါးဖြင့္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ မ်က္နာေတာ့ နည္းနည္းေလး ေအာက္ကို ငံုထားတယ္ၿပီး ျပံဳးသေယာင္ေယာင္ ... ေသာ့ကိုင္တဲ့ လက္ေတြ ကတုန္ကယင္နဲ႔ တုန္ေနတာကို သတိေတာ့ထားမိတယ္။ ဘာမွေျပာမေနေတာ့ဘူး ထံုးစံအတိုင္း ဧည့္ခန္းက ခံုမွ၀င္ထိုင္လိုက္တယ္။
“နင္ဘာေသာက္မလဲ ”
တခ်က္ဆတ္ကနဲ ေမာ့ၾကည့္လိုက္တယ္ သူကၽြန္ေတာ့္ကို ၾကည့္ေနရာကေန ေအာက္ကို ေရြ႕ၾကည့္တာေတြ႕လိုက္ရတယ္.။. အံ့မယ္ တင္မိုးႏိုင္တို႔အပိုးက်ဳိးၿပီး တယ္လည္း ဧည့္ခံေကာင္းေနပါလား အံ့ၾသဖို႔ေကာင္းလိုက္တာ။ ေခါင္းကေန ေျခဖ်ားဆံုးထိ ေသခ်ာၾကည့္လိုက္ၿပီး...
“သံပုရာေရ ေအးေအးတခြက္ေလာက္ ေသာက္ခ်င္လိုက္တာ..”
ဘာမွ ျပန္မေျပာဘူး ထြက္သြားၿပီ။ မီးဖိုေခ်ာင္ကို ေက်ာေပးၿပီး ေလ်ာက္သြားတဲ့ ဒီခႏၶာကိုယ္ကို ခင္လာတဲ့ သက္တမ္းအတြင္းမွာ ပထမဆံုးျမင္ကြင္းလားတင္ၾကီးကို ၀င္းေနတာပဲ..စိတ္ထဲ ေႏြးကနည္း ျဖစ္သြားလို႔ တခါထဲ ထလိုက္သြားမိတယ္။ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲေရာက္ေတာ့ သူသံပုရာသီးကို လွီးေနၿပီ။ ကၽြန္ေတာ့္ျမင္ေတာ့..
“ဧည့္ခန္းထဲမွာ သြားေစာင့္ေပါ႔ဟယ္..”
ေခါင္းခါျပလိုက္တယ္
“နင္ ေဖ်ာ္တာကို ၾကည့္ခ်င္လို႔ ..ဟီးဟီး..”
စကားေလးတေျပာေျပာနဲ႔ သူ႔ေက်ာေနာက္ကို ေရာက္ေတာ့ ဆတ္ကနဲ ေကာက္ဖက္ လိုက္တယ္ ကၽြန္ေတာ့လက္ႏွစ္ဖက္ကို သူ႔ခ်ိဳင္းေအာက္ကေနလွ်ိဳျပီး ႏို႔အံုကို တခါထဲဖမ္းကိုင္ထားသလို သူတင္ပါးဆံုႏွစ္ခုၾကားထဲကို ကိုယ့္အေခ်ာင္းနဲ႔ ကြက္တိအံကိုက္က်ေအာင္ အတင္းဆဲြခ်ဳပ္ထားလိုက္ေတာ့တယ္။
“အာ.... မသာ လႊတ္ေနာ္ မ်ဳိးေက်ာ္ .. နင္ဘာလုပ္တာလဲ ... ဘာလဲ ဒါ ယုတ္မာတယ္ဆိုတာ ဒါမ်ဳိးလား...”
ျပန္သာေျပာေနေပမဲ့ ေဘးအိမ္ေတြၾကားမွာ စိုးလု႔ိထင္တယ္ အသံထြက္တယ္ ဆိုရံုေလးပါ.. ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ လုပ္စရာရွိတာ တခါထဲလုပ္ထားမွ သူ႔ကို ခုထဲက အေတြ႔အထိေတြေပးထားမွ ျဖစ္မယ္။ ကိုယ့္ေအာက္က အေခ်ာင္းကို သ႔ူဖင္ၾကားထဲမွာ အထက္ေအာက္ စုန္ဆန္ေလး အသာအယာလုပ္ေနေတာ့ တင္မိုးႏိုင္ခမ်ာ ရင္ေတြတဒိုင္းဒိုင္းခုန္ေနတာ ကိုယ္ေတာင္ ခံစားေနရတယ္။
သူ႔လက္ေတြကလည္း သူ႔ႏို႔ကိုကိုင္ထားးတဲ့ ကၽြန္ေတာ့လက္ေတြကိုပဲ ဆဲြခြာရမလား သူ႕တင္ၾကားထဲမွာ ထပ္ေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ့ အေခ်ာင္းၾကီးကိုပဲ ဆဲြဖယ္ရမလား ဟိုဟုိဒီဒီေလ်ာက္စမ္းေနတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဒီလို ပထမဆံုး လုပ္ဖူးေတာ့ အရမ္းကို အရသာေတြ႔လွတယ္။ လုပ္ရင္း သူ႔ထမီအေပၚတက္လာၿပီး ဒူးေတာင္ ေပၚလာတယ္။ ဆတ္ကနဲ ႏို႔ကိုကိုင္ထားတဲ့ လက္တဖက္ကေပၚေနတဲ့ ဒူးအထက္က ထမီစေအာက္ကိုလွိ်ဳျပီး ေပါင္းသားေတြကို စစမ္းလိုက္ေတာ့တယ္။
“ေတာ္သင့္ၿပီ ေတာ္သင့္ၿပီ မ်ဳိးေက်ာ္ရယ္ ”
တင္မိုးႏိုင္ သမင္လည္ျပန္ မ်က္ႏွာေလးလွည့္ၿပီး ေျပာလာေတာ့ သူ႔မ်က္ႏွာကိုၾကည့္ၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ ရင္ထဲထိတ္ကနဲ႔ ျဖစ္သြားတယ္။ ဆံပင္ေတြ ေျပက်ေနၿပီး မ်က္နာတခုလံုး ေသြးေရာင္ သန္းေနသလို မ်က္ရည္ေတြကလည္း အျပည့္ ႏႈတ္ခမ္းေတြလည္း တဆတ္ဆတ္ တုန္ေနတယ္။
သူေတာ္ေတာ့္ကိုေၾကာက္သြားတာပဲ။ ၾကည့္ေနရင္း သူအရုပ္ၾကိဳးျပတ္က်သြားသလိုပါပဲ ၾကမ္းေပၚကို ပ႔ံုပံု႔ေလး ျဖစ္သြားတယ္။
ကၽြန္ေတာ္လည္း ေခါင္းၾကီးသြားတယ္။ ေတာ္ေသးတာက ေမ့တာေတာ့မဟုတ္ေပမဲ့ သူေတာ္ေတာ္ေလး ခံစားမႈျပင္းထန္လို႔လား အရွက္ၾကီးသြားတာလား အေၾကာက္ၾကီးတာလား မသိ။ သူ႔ပံုစံက မူမမွန္တာေတာ့ ေသခ်ာတယ္။
ကၽြန္ေတာ့္ အေနနဲ႔ ဒီထက္ပိုမလုပ္သင့္ေတာ့ဘူးဆိုတဲ့ အသိက ဦးေႏွာက္ထဲ ဒိုင္းကနဲ႔ ၀င္လာတယ္။ အလိုက္သင့္ေလး သူ႔ကိုေပြ႕ခ်ီၿပီး ဧည့္ခန္းထဲက ခံုေပၚတင္ၿပီး ေစာေစာက တ၀က္တပ်က္ေဖ်ာ္ထားတဲ့ သံပုရာေဖ်ာ္ရည္ကို ဆက္ေဖ်ာ္ၿပီး သူ႔ကို တိုက္မယ္လုပ္ေတာ့ မေသာက္ဘူးဆိုၿပီး ေခါင္းခါျပတယ္။
“နင္.. ျပန္ေတာ့..”
“နင္ ကလည္းဟာ....”
“နင့္ကို ငါေျပာေနတယ္ေနာ္ .. နင္ျပန္ေတာ့လို႔ .. နင္ ငါ႔ကုိ ယုတ္.......”
စကားေတာင္ ဆံုးေအာင္မေျပာေတာ့ဘူး မ်က္နာကို လက္ႏွစ္ဖက္အုပ္ၿပီး ခ်ဳံးပဲြခ် ငိုပါေနေတာ့တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္ေလး စိတ္ဓာတ္က်သြားသလို စိတ္လည္းမေကာင္းျဖစ္မိသြားတာလား။ ေနာင္တရတာလား ခဲြျခားမရဘူး။ တင္မိုးႏိုင္နဲ႔ေတာ့ ငါနဲ႔ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး ထင္ပါတယ္ေလ။
“နင္..... နင္ နဲ႔ ငါ..ဘယ္...ေတာ့ မွ အေပါင္းအသင္း မလုပ္ေတာ့ဘူး... နင္ ငါ့ဆီ လာစရာ မလိုေတာ့ဘူး...”
ငိုသံၾကီးနဲ႔ စကားလည္း မပီေတာ့သလို သူေတာ္ေတာ္ စိတ္ကုန္သြားတာ ျဖစ္မယ္။ ၿပီးသြားၿပီ ထင္ပါတယ္. ဒီထက္ပိုမဆိုးခင္ ျပန္တာပဲေကာင္းပါတယ္ ဆိုၿပီး ကၽြန္ေတာ္ တင္မိုးႏိုင္ အိမ္မွ ထြက္လာခဲ့ေတာ့တယ္။
ကားစက္ကို ခဏရပ္ၿပီး ကားေပၚကေန ပန္းေရာင္းေနတဲ့သူေတြဆီ အသာၾကည့္ေနမိတယ္။ ပန္းေရာင္းေနတာေကာ ဟုတ္ရဲ႕လားမသိဘူး ငါးေရာင္းေနတာၾကလို႔ အတင္းအလုအယက္။ ၀ူးးးး.. ငါလဲခက္ပါၿပီ မၾကီးမငယ္နဲ႔ ဒီအရြယ္ၾကမွ ပန္း၀ယ္ဖို႔ စိတ္ကူးကေပၚလာေသးတယ္။ မထူးပါဘူး ေရာက္ေနမွေတာ့ ၀ယ္သြားမယ္ဆိုၿပီး ကားေပၚကဆင္းလာၿပီး အနီးဆံုးႏွင့္ အစြန္က လူရွင္းေနတဲ့ ပန္းသည္ဆီ ခပ္သြက္သြက္သြားမိတယ္။
တျခားမဟုတ္ဘူး ပန္းသည္ေတြ နင္လားငါလား အလုအယက္ သူဆိုင္၀ယ္ပါ ငါ႔ဆိုင္၀ယ္ပါနဲ႔ အလြန္ရွက္ဖို႔ ေကာင္းတဲ့ ကိစၥမို႔ အစြန္ဆံုးဆိုင္ကို ေရြးလိုက္ရတာပါ။ အယ္..ဆိုင္ေရွ႕မွာ လူတေယာက္လံုးေရာက္ေနတာေတာင္ မျမင္ဘူး ပန္းေရာင္းတဲ့ေကာင္းမေလးက ပိုက္ဆံကို ေသခ်ာ ေခါင္းငံု႔ကုန္းေရေနတယ္။
“အဟမ္း ”
ေခ်ာင္းေလးတခ်က္ ဟန္႔လိုက္တယ္ ၾကားမလားလို႔ ..
“ပိုက္ဆံေရေနတုန္းဗ်ာ”
မွားၿပီလို႔ေတြးရင္း ရွက္လည္း ရွက္လာတာမို႔မ၀ယ္ေတာ့ဘူးဆိုၿပီး လွည့္ထြက္မယ္ အလုပ္...
“ဦးေလး ဦေလး ေဆာရီးေနာ္ ေဆာ္ရီးေနာ္ သမီးမၾကားလို႔ပါ ေတာင္းပန္းပါတယ္ လာပါ.. ဦးရယ္ လာပါ… ဘာ၀ယ္မလဲ ေျပာ ”
ကၽြန္ေတာ္ ဘာမွလည္း ျပန္မေျပာ ေတာင့္ေတာင့္ၾကီးရပ္ မ်က္ေမွာင္ကုတ္ရင္း သူ႔ကို ၾကည့္လိုက္တယ္…
“လာပါ ဦးရယ္ ေတာင္းပန္ပါတယ္ ... သမီး.. တကယ္မျမင္လို႔ပါ... လာပါ.. အားေပးပါအုန္း ဦးရယ္..”
“မဟုတ္ဘူး ဦးလက္ေမာင္းကို ကိုင္ထားတဲ့ လက္...”
“အိုးးးး.... ေဆာရီးးး...ဟီးဟီး ေဆာရီးေနာ္... လာ ဦးး ..”
ဘယ္လို မိန္းကေလးေတြမွန္းမသိဘူး တသက္နဲ႔တကိုယ္ မိန္းကေလးတေယာက္က ဆဲြလားရမ္းလား ဒီလိုမျဖစ္ဖူးဘူး လက္ရဲ ဇာတ္ရဲတဲ့ မိန္းကေလးပါလား။ အသက္ကေလးကလည္း အလြန္ဆံုးရွိမွ၂၀ ရုပ္ကေလးကသနားကမားနဲ႔ ေစ်းေရာင္းေကာင္းဖို႔ အဲေလာက္ထိ မလိုဘူးလို႔ေတာ့ ထင္မိတယ္။ ဒါေပမဲ့ လူပ်ဳိၾကီး ကၽြန္ေတာ့အဖို႔ ရင္ေတြခုန္သြားတာေတာ့ အမွန္ပဲ။
“ဘာပန္းယူမွာလဲ ဦးေလးက ပန္းေတြကေတာ့ အစံုပဲ...အဲ.. အရင္ေမးရမွာက ပန္းက ဘုရားတင္မွာလား ...”
ဘုရားရွစ္ခိုးသလို လတ္အုပ္ေလးခ်ီ မ်က္လံုးေလး ေပကလပ္ေပကလပ္နဲ႔ ျပံဳးၿပီး ေမးေနေတာ့လည္း တခ်က္ျပံဳးမိတယ္.. ေခါင္းခါျပလိုက္တယ္....
“မဟုတ္ဘူး.... ေအာ္ ဒါဆို.. ဇနီးအတြက္လား... ”
မ်က္လံုးေလး ျပဴးအေပၚပင့္ ဇက္ကေလးပုရင္း ေျပာေနျပန္တယ္။
“ဟာ.....မဟုတ္ပါဘူး ငါက မိန္းမ မယူေသးဘူး ဟ...”
တခစ္ခစ္ရယ္ရင္း မ်က္လံုးေလးေထာင့္ကပ္ မ်က္ေမွာင္ေလးကုပ္ ပါးခ်ဳိင့္ေလးေပၚေအာင္ ျပံဳးရင္း ...
“ေအာ္ သိၿပီ ဦးေလးက လူပ်ဳိၾကီးကို ..ဟီးဟီး ဒါဆို.. ပန္းက ခ်စ္သူအတြက္ေပါ႔ ဟုတ္လား..ဟီးးးးး ”
တယ္လဲတတ္ႏိုင္ပါလား ဟန္အမ်ဳိးမ်ဳိး အမႈယာအမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ ေျပာေနတာ ပန္းေရာင္းဖို႔မေကာင္း သရုပ္ေဆာင္သင္တန္းသြားေလွ်ာက္ဖို႔ေကာင္းတယ္.. ေမးေနလိုက္တာ လူကိုဇာတ္စံုကိုေဖၚေနသလိုပဲ... လူကိုရွက္လာလို႔ ဖိန္းကနဲျဖစ္သြားတယ္..
“ဘယ္ကလာ ခ်စ္သူရမွာလဲ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဘက္ ငယ္သူငယ္ခ်င္းလည္းျဖစ္တဲ့ မိန္းကေလး သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ ေဆးရံုတက္ေနလို႔ အဲဒါ ေဆးရံုကို လက္ၾကီးမသြားပဲ ဟိုေလ...ပန္းကေလးမ်ား၀ယ္သြားမလားလို႔ ...”
“ေအာ္ သိၿပီ ဒီပန္းေလး တပြင့္ထဲယူသြား ေစ်းေတာ့ နည္းနည္းၾကီးတယ္ေနာ္ ဒါေပမဲ့ ဒီစတိုင္က အိုင္းရစ္(IRIS)ကိုရီးယားကားထဲ ဇာတ္လိုက္မင္းသားက မင္းသမီးေလးကုိ အဲလိုေပးတာ...”
“ဟာ ...ငါ ကိုရီးယားကား မၾကည့္ဘူး တပြင့္တည္းယူသြားေတာ့ ကပ္ေစးနည္းတယ္ ထင္ေနပါအုန္းမယ္ ေပး ၁၀ပြင့္..”
ဇက္ကေလးပုရင္း... ဘာမွဆက္မေျပာေတာ့ပဲ ပန္းေလးေတြကို အလွပလပ္စတစ္ေလးနဲ႔ ေသခ်ာ ပတ္စီးၿပီး ေသခ်ာလုပ္ေပးေနတယ္။
“ေအာ္ ..ဟုတ္ကဲ့... ဒီမွာ ရၿပီ ဦးေလး...”
သူေတာင္းတဲ့ က်သင့္တဲ့ ပိုက္ဆံေလး ရွင္းၿပီး ပန္းဆိုင္က လွည့္ထြက္ကားဆီကိုေလ်ာက္ထြက္လာေတာ့မယ္လုပ္ေတာ့...
“ဦးေလး...”
ေနာက္ျပန္လွည့္ၾကည့္ရင္း ဘာလဲ ဆိုတဲ့ အၾကည့္နဲ႔ ေမးဆတ္ျပလိုက္ေတာ့..
“သမီး ဆီက ပန္း၀ယ္သြားတဲ့ လူေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ထူးထူးျခားျခားျဖစ္တတ္သလို ကံလည္းေကာင္းတတ္ၾကတယ္ ဦးေလးလည္း ကံေကာင္းပါေစလို႔ ဆုေတာင္းပါတယ္...”
မ်က္ႏွာထား တည္တည္ေလးနဲ႔ေျပာလာေတာ့ တခ်က္ျပန္ျပံဳးျပရင္း ..
“ထူးျခားတာလည္း မလိုခ်င္ဘူး ကံေကာင္းတာလည္း မလိုခ်င္ဘူး အဓိကကေတာ့ ၀တၱရားအရပဲ.. ”
ဟုေျပာရင္း ပန္းစည္းေလးေထာင္ျပၿပီး ထြက္လာခဲ့ေတာ့တယ္။
လက္ထဲမွာကိုင္ထားတဲ့ ပန္းစည္းက တဖက္ ကုမဏီကေပးလိုက္တဲ့ တင္မိုးႏိုင္တက္ေနတဲ့ ေဆးရံုလိပ္စာနဲ႔ ကုတင္နံပါတ္ကို ေသခ်ာရွာမိေနတယ္။ ေဆးရံုၾကီးေတာ့ ေရာက္ပါၿပီ ဘယ္ေနရာပါလိမ့္ ကုတင္နံပါတ္က ဘယ္ေလာက္လဲ... ေအာ ဒီမွာ ကုတင္နံပါတ္ သံုးဆယ့္တစ္ဆိုပါလား။ ျဖတ္သြားျဖတ္လာ သူနာျပဳဆရာမေလးတေယာက္ကို ေမးေတာ့ အေပၚထပ္မွာဆိုလို႔ အေပၚထပ္ကို တက္လာခဲ့တယ္။
ေဆးရံုဆိုတဲ့ ေနရာမ်ဳိးဟာ လူမလာသင့္တဲ့ အရပ္ဆိုတာ သိပ္မွန္တာပဲ ၀င္ကတည္းက အန႔ံအသက္က မေကာင္းရတဲ့ ၾကားထဲလူနာေပါင္းစံုကို ျမင္ရေတာ့ စိတ္ထဲမွာ က်ဥ္းၾကပ္လာသလိုပဲ။ ဘယ္လိုကေန ဘယ္လို တင္မိုးႏိုင္ ေဆးရံုေရာက္ေနတာလဲ၊ ဘာျဖစ္တာလဲ ကုမဏီကလူေတြကို ေမ့ၿပီးမေမးလိုက္ရဘူး။ သူလည္း က်မၼာေရးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေဒါင္ေဒါင္ျမည္ပါ။
ငယ္ငယ္ထဲက ေျပာမနာဆိုမနာေပါင္းလာတဲ့ သူဆိုေတာ့ သူအေၾကာင္းအကုန္သိတယ္။ စိတ္သေဘာထားေကာင္းတယ္ ဆိုေပမဲ့ ဇတ္ဇတ္က်ဲ ေပါက္ေပါက္ေဖာက္သလို စကားေျပာသလို လူတဖက္သားကိုလည္း တအားအျပစ္ျမင္တတ္တယ္။ ေတာ္ရံုလူသူ႔ကို အေပါင္းအသင္းမလုပ္သလို သူကလဲ သိပ္အေပါင္းအသင္းမမ်ားလွ။ ရုပ္ရည္ေလး အသင့္အတင့္ရွိတာ ဒီအရြယ္ ၃၅ေက်ာ္တာေတာင္ အပ်ဳိၾကီးဘဲြ႕ကို ဆက္လက္သယ္ပိုးေနတာသာ ၾကည့္ေတာ့။ ေတြးရင္း ေက်ာင္းတုန္း အတူသြား အတူလာ စၾကေနာက္ၾက အလုပ္လုပ္ေတာ့လည္း အတူတူ တခါတေလ မတည့္တာမ်ားတယ္။ ေတြးရင္းနဲ႔ အနီးဆပ္ဆံုး ကုတင္ နံပါတ္ကို သြားေတြ႔တယ္။ ကုတင္နံပါတ္ ၂၉ေတာ့ေေတြ႔ၿပီ ေဟာ ဟိုဘက္က တကုတင္ေက်ာ္က သူျဖစ္မယ္။ ကုတင္ေပၚမွာ ပက္လက္လွန္ ေစာင္ေလးျခံဳထားၿပီး မ်က္ႏွာက်က္ကို ေတြေတြၾကီး ၾကည့္ေနတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ သူ႔ကုတင္နားကပ္သြားေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို ျမင္သြားျပီးေတာ့မွ ...
“ဟယ္.... မ်ဳိးေက်ာ္ .. မသာ.. ၾကည့္စမ္း ဘယ္တုန္းကေရာက္တာလဲ ငါ့ဆီလာတာလား...”
သူေတာ္ေတာ္၀မ္းသာသြားပံုရပါတယ္ ၾကည့္ရတာ လူေပါင္းမတတ္ေတာ့ လူနာၾကည့္ သိပ္လာၾကတဲ့ ပံုမေပၚဘူးထင္တယ္။
“ေအး.... ေရာက္တာ ၃ ရက္ရွိၿပီ ေရာက္ေရာက္ျခင္းနင့္သတင္းေတာ့ ၾကားတယ္ ခ်က္ခ်င္းလာမလို႔ပဲ ဌာနခ်ဳပ္ကို သတင္းပို႔ ေနရတယ္ နင္သိတဲ့ အတိုင္း ၀ိုင္းေလးဘာေလး လုပ္ေပးေနရတာနဲ႔ ဒီေန႔မွလာရတယ္ ”
“ဘယ္လိုလဲ တရုတ္ျပည္မွာ ေပ်ာ္ခဲ့ရဲ႕လား ၅ လေတာင္ ဆိုေတာ့ ပိုက္ဆံေတြလည္းရ ေကာင္မေလးေခ်ာေခ်ာေလးေတြနဲ႔ေရာ ဆံုခဲ့ေသးလား..”
“ဟာ နင္ကလည္း ငါ႔အေၾကာင္း သိရက္နဲ႔ .. ဟိုမွာ အလုပ္ကိစၥနဲ႔ သြားတာကို... ဒီလိုပါပဲ.. ဒါနဲ႔ နင္ကဘာျဖစ္တာလဲ ေဆးရံုတက္ရေလာက္ေအာင္ ဘာေရာဂါလဲ ”
“ဘာမွမဟုတ္ပါဘူးယာ အက်ိတ္ကေနျဖစ္တဲ့ ေသြးစုနာပံုစံ ျဖစ္တာပါ ..”
“အမ္..ဘယ္မွာ ျဖစ္တာလဲ လည္ပင္းမွာလား... ဟင္းး.. လည္ပင္းမွာလဲ မရွိပါဘူး ..ဂ်ဳိင္းမွာလား... ”
“ေဟ့.. မ်ဳိးေက်ာ္ ငါ႔အတြက္ ဘာပါလဲ လက္ေဆာင္ ..ငါ႔အတြက္လက္ေဆာင္ မပါလို႔ကေတာ့ နင္အေသပဲ ေနာ္ နင္ ငါ႔အေၾကာင္း သိတယ္ေနာ္ ”
“ေအး ဟုတ္သားပဲ နင္ေျပာမွ သတိရတယ္... လက္ေဆာင္ေတာ့ အိမ္လာလည္္မွ ေပးေတာ့မယ္ဟာ ခုပါမလာဘူး အလုပ္ထဲကလာေတာ့ေလ ဒီမွာ ခုေလာေလာဆယ္ ပန္းေတာ့ပါတယ္ဟ... ဟီးဟီး”
“ဟြန္း....ဒါပဲေနာ္ အိမ္လာရင္ လက္ေဆာင္ယူခဲ့ ..”
“ဒါနဲ႔ နင့္အေမေကာ လာမေစာင့္ဘူးလား ”
“အယ္... နင္မလာခင္ေလးတင္ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ေအာက္ဆင္းသြားတာ အျပင္မွာ ေဆးသြား၀ယ္တယ္ေလ.. တခ်ိန္လံုး ငါ႔အနားမွာဟ ေမေမက ”
“ေဆးရံုကေန အျပင္သြားကုိ ေဆး၀ယ္ရတယ္ ...”
“တိုးတိုးေျပာပါဟယ္ အသံျပဲၾကီးနဲ႔ ၾကားသြားအုံးမယ္...”
“နင္တို႕ကလည္း အျပင္က အထူးကုေတြဘာေတြမွာ တက္တာမဟုတ္ဘူး ..”
“ဟာ... နင့္လို မခ်မ္းသာဘူးဟဲ့ အေကာင္ရဲ႕”
“ဟဟဟ ... ငါသိပါတယ္ နင္ကိုကလည္း တအားကပ္ေစးနည္းေနတာလဲ ပါပါတယ္ဟာ..”
“ ဟြန္း.. နင္ကေတာ့ ေျပာၿပီ ....”
“စတာပါဟာ ကဲ ငါဘာကူညီေပးရမလဲ ... ကဲေျပာ”
“ဘာမွမလိုပါဘူးဟာ ... ဒါေပမဲ့ ခုေလာေလာဆယ္ ေရဆာေနတယ္... ”
“အိုေက ဘယ္မွာလဲ စားပဲြေပၚက ေရဘူးထဲကလား”
ေရဘူးထဲမွ ေရကို ခြက္ထဲကို ထည့္ေပးၿပီး ....
“ကဲ ထေသာက္ေတာ့ ”
“အမ္ ခဲြစိတ္ခန္း၀င္ထားတာမွ မေန႔က .. နာေနတုန္း မထႏိုင္ဘူး အိပ္ရင္းပဲ ေသာက္မယ္..ငါေသာက္ေနက်”
“ဟာ.. နင္ကေတာ့ ရစ္ၿပီ... နင္ကေလးလား ထေသာက္ဟာ...”
“ေပးေရခြက္... ငါ႔ဘာသူ အိပ္ေသာက္ေသာက္ ေမွာက္ေသာက္ေသာက္..”
ေျပာရင္း ကၽြန္ေတာ့္လက္ထဲမွ ေရခြက္ကိုယူၿပီး အိပ္ရင္း ျဖည္းျဖည္းျခင္း ေသာက္ေနေလၿပီ...
“အဟြတ္..အဟြတ္...”
ေရသီးေလၿပီ.... ေရေတြရင္ဘက္ေပၚဖိတ္စင္ကုန္တာထက္ သူမွာ ေရသီးတာကို မခ်ည့္မဆံခံေနရၿပီ..
“ငါေျပာပါတယ္.. မေသာက္ပါနဲ႔လို႔ ေျပာရဲသားနဲ႔..”
လက္ေလးေက်ာေအာက္အသာ လ်ဳိ၀င္ထူမၿပီး ေက်ာကို အသားထုရင္း သူေဘးက သဘတ္ေစာင္ကေလးနဲ႔ မ်က္နာကိုသုတ္ ရင္ဘက္ေပၚမွာ က်ေနတဲ့ေရေတြကိုပါ သုတ္ေပးေနတုန္း တာ၀န္က်ဆရာ၀န္မ နဲ႔ သူနာျပဳဆရာမတို႔ ၀င္လာေလသည္။
“ဘယ္လိုေတြ ျဖစ္ၾကတာလဲ အစ္မရဲ႕ ...”
ျပံဳးျပံဳးႏွင့္ ဆရာမေလးက ခပ္ငယ္ငယ္ရယ္ ပါ။ ငယ္တယ္ရယ္မဟုတ္ပါဘူး ကၽြန္ေတာ္တို႔က ၃၅ အေက်ာ္ေတြဆိုေတာ့ ကိုယ့္ထက္ေတာ့ငယ္တာ အမွန္ပါ။
“ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး ဆရာမ ေရေသာက္ရင္း သီးတာပါ ..ဟီးဟီး ”
“ဟီးဟီး..”
ကၽြန္ေတာ္လည္း ေရာေရာင္ၿပီး လိုက္ရယ္မိတယ္။ ဆရာမက ကၽြန္ေတာ့္အားၾကည့္ရင္း ..ရယ္လ်က္ ...
“ဘာမွမပူနဲ႔ သိလား ေနာက္ ၃ ရက္ေလာက္ဆို အနာက်က္ၿပီး ေဆးရံုက ဆင္းလို႔ရပါၿပီး သိလား”
“ဟုတ္ကဲ့ပါ ဆရာမ... ေက်းဇူးတင္ပါတယ္..ခင္ဗ်ာ.”
ဟုိက္ ..ငါဘာေတြေျပာေနတာလဲ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ေတြေကာ ဘာေတြေကာ ဟီးဟီးး..
“ကဲ ဆရာမေရ ...”
တာ၀န္က် ဆရာ၀န္မေလးက သူနာျပဳဆရာမေလးကို ေျပာလိုက္သည္ႏွင့့္ သူနာျပဳဆရာမေလးက ေဘးမွ လိုက္ကာတန္းစီးကို ေဘးကလူေတြ မျမင္ေအာင္ ဆဲြဆန္႔ကာထားလိုက္ျပီးသည္ႏွင့္ တျပိဳင္နက္ ဆရာ၀န္မက ဖ်က္ကနဲ႔ တင္မိုးႏုိင္ ကိုယ္ေပၚက ေစာင္နဲ႔ အတူ ေအာက္ကထမီကိုပါ ဆဲြလွန္လိုက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ဘယ္လိုမွ ေရွာင္ခ်ိန္မရလိုက္သလို တင္မိုးႏိုင္ ကိုယ္တိုင္ မွင္သက္မိေနၿပီး ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ ျဖစ္ေနၿပီးမွ မ်က္လံုးကို မိွတ္ထားတယ္။ ခုမွသေဘာေပါက္တယ္ တာ၀န္က်ဆရာ၀န္မက ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို တကယ့္အိမ္ေထာင္သည္ၾကီးေတြ ထင္ေနမွာေပါ႔ ဒီအသက္အရြယ္ေတြဆိုေတာ့လည္း ... ကၽြန္ေတာ္လည္း မေရွာင္သာတာကတေၾကာင္း မထူးေတာ့ၿပီမို႔ ဆက္ၾကည့္ေနမိေတာ့တယ္္။
ကၽြန္ေတာ္ၾကည့္ရင္း မ်က္လံုးေတြ ေ၀တက္လာတယ္ မတ္တပ္ရပ္ႏိုင္တဲ့ အင္အားေတာင္ မရွိခ်င္ေတာ့လို႔ပါ မိန္းကေလးရဲ႕တန္ဆာဆိုတာကို ဗီဒီယိုထဲမွာပဲ ျမင္ဖူးေပမဲ့ ဒီအသက္ဒီအရြယ္ထိ ခုလိုနီးနီးကပ္ကပ္ၾကီးတခါမွ မျမင္ဖူးေတာ့ ရင္ေတြတုန္တက္လာသလို ေျခဖ်ားလတ္ဖ်ားေတြ အားမရွိသလိုလို ခံစားလာရတယ္္။ ေပါင္ရင္းတည့္တည့္မွာ ျဖစ္တဲ့ ေသြးစုနာေၾကာင့္ခဲြစိတ္ထားခါနီး အေမႊးေတြကို ရိတ္ထားဟန္တူပါတယ္။ ရိတ္ပီး ေသသပ္သပ္ရိွတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြကို ေပါင္အေနေတာ္ကားထားေတာ့ အထင္းသားျမင္ေနရတယ္။
နဂိုထဲကမွ တင္မိုးႏိုင္က အသန္႔သမားမိန္းကေလးကလည္း ျဖစ္ျပန္ေတာ့ သူ႕အသားအေရေတြ သူ႔ပစၥည္းေလးကို ေသခ်ာၾကည့္ၿပီး အျပစ္ေတာင္ ရွာမရေတာ့ဘူး။ အသက္သာ ၃၅ ေရာက္ေနၿပီး တကယ့္လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ၾကီးပဲ အားလံုးအသစ္ၾကီးရွိေသးတာပဲလို႔ ေတြးေနမိတယ္။ မ်က္လံုးက အဲဒီကေနကို မဖယ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ေသခ်ာၾကည့္ေလ ခ်စ္စရာအက္ကဲြေၾကာင္းေလးထဲကေန အတြင္းသားနီနီရဲေလးက ကိုယ့္ကိုလက္ေခ်ာင္းေလးနဲ႔ တို႔ၾကည့္ပါလားလို႔ ညို႔ယူဖမ္း ေခၚေနသလိုလို။ ငါမၾကည့္သင့္ဘူး သူဒီလို ျဖစ္ေနတာ။ ငါအခြင့္အေရးသမားလို႔ တင္မိုးႏိုင္ထင္သြားမလားပဲ။ ဒါေပမဲ့ ငါသာမ်က္ႏွာလဲႊထားရင္ ဆရာမေတြသေဘာေပါက္ၿပီး အဲဒါမွ တင္မိုးႏိုင္အတြက္ပိုရွက္ဖို႔ေကာင္းသြားမွာ။ ဒီအတိုင္းေလး မသိလိုက္ဖာသာေနတာမွ သူ႔အတြက္ေကာင္းပါတယ္ေလ။
“ကဲ..အနာကေတာ့ စိတ္ခ်ရပါၿပီ ...ဘာမွမပူနဲ႔ ေနာက္ ၃ရက္ဆို ေဆးရံုကဆင္းရၿပီ”
ဆရာမကေသခ်ာၾကည့္ၿပီး တင္မိုးႏိုင္အား ထမီနဲ႔ ေစာင္ကို ျပန္ျခံဳေပးေနတယ္။
“ဟုတ္ကဲ့ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ခင္ဗ်ာ..”
“ကဲ ဆရာမတို႔ ဟိုဘက္သြားၾကည့္အုန္းမယ္ေနာ္..”
“ဟုတ္ကဲ့ ခင္ဗ်ာ..”
အဲဒါမွ ျပႆနာစတက္ေတာ့တယ္ ႏွစ္ေယာက္ထဲ ဘယ္လိုပံုစံ အတူတူေနမလဲ ထြက္ေျပးခ်င္တဲ့ စိတ္ေတြခုမွ ေပါက္လာေတာ့တယ္။ တင္မိုးႏိုင္ကေတာ့ မ်က္စိလည္းမိွတ္ထားရတဲ့ ၾကားထဲမ်က္နာပါ ဟုိဘက္ကို လွည့္ထားတယ္။ မ်က္ႏွာလည္း နီရဲေနတယ္။ ေတာ္ေတာ္ရွက္ေနပံု ရတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဆက္မေနသင့္ေတာ့ဘူး ထင္တာနဲ႔..
“တင္မိုးႏိုင္ ....ငါ....ငါ ျပန္ေတာ့မယ္ေနာ္ ...အေဒၚလာရင္ေျပာလိုက္ပါ ငါလာသြားတယ္လို႔ ”
“ေအးေအး ”
လွည့္မၾကည့္ပဲ ေခါင္းျငိမ့္ ေအးေအး လုပ္ေနတယ္.။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ထြက္မယ္လုပ္ပီး သူ႔ကို ေက်ာေပးရင္း စိတ္ထဲေနာက္ထပ္ဘာေျပာရင္ေကာင္းမလဲလို႔ စဥ္းစားေနတယ္။ သူစိတ္သက္သာရာ သက္သာေၾကာင္းေလး.. အုိ မထူးပါဘူး....။
“တင္မိုးႏုိင္...”
“ေအး.....”
“ငါေတာင္းပန္ပါတယ္ဟာ... ငါလဲ သိဘူးေလ...”
“ဟာ... မသာ..မသြားေသးဘူးလား နင္သြားေတာ့ ဘာမွဆက္မေျပာနဲ႔ ခုထြက္သြားေတာ့ ....”
သူတအားစိတ္ၾကီးတယ္ ကုတင္ကို လက္နဲ႔ ထုတာ ဘုံး ကနဲပဲ... ကၽြန္ေတာ္လည္း လွည့္ထြက္လာေတာ့တယ္။ ေဆးရံုအခန္းအျပင္ေရာက္ သိတိုင္ေအာင္ ေျခေထာက္ေတြေျမၾကီးခ်မိရဲ႕လားလို႔ေတာင္ ထင္မိတယ္။ ေလေပၚလြင့္ေနေနသလိုပါပဲ။ ငါဘာေတြျမင္မိပါလိမ့္ေနာ္။ ကိုယ့္ကိုကို တအားကို ရီခ်င္သလိုလိုၾကီး။ ထီေပါက္တဲ့ လူတေယာက္လို ေပ်ာ္သလိုလို ထီေပါက္ၿပီး ထီလတ္မွတ္ေပ်ာက္သလိုၾကီးမို႔ ထလည္းမခုန္ခ်င္ေပမဲ့ ခုန္ဆြခုန္ဆြေတာ့ ျဖစ္ခ်င္ေနတယ္။
ရင္ေတြခုန္တာ အခုထိေတာင္ ပါလာတုန္းပဲ ၀ူးးး တင္မိုးႏိုင္ေရငါေတာ့ သြားပါၿပီထင္တယ္။ မ်က္လံုးထဲမွာျမင္သမွ် မည္းမည္းပဲ ျမင္ေနေတာ့တယ္။ သူရဲ႕ပစၥည္းေလးကို မ်က္လံုးေရွ႕ကကို ထြက္ကိုမသြားတာ။ ေနာက္တေခါက္ေလာက္ေတာင္ ၾကည့္ခ်င္လိုက္တာ..။
စိတ္ၾကီးညစ္ရပါၿပီ... တသက္နဲ႔တကိုယ္မျဖစ္ဖူးဘူး... ဘယ္ႏွယ္င႔ါက်မွျဖစ္ရတယ္လို႔ မိန္းကေလးတို႔ရဲ႕ အလံုျခံဳဆံုးေနရာကိုမွ ဟိုေကာင္က ျမင္သြားတာလဲ။ စိတ္ညစ္တယ္ စိတ္ညစ္တယ္ ေသသာေသခ်င္လိုက္ေတာ့တယ္ မိတင္မိုးႏိုင္ရယ္ လို႔.. ကိုယ့္ကိုကို ျပန္ေျပာေနမိတယ္။ ငါကိုက အသံုးမက်တာ အရင္ေန႔ေတြ ဆရာမေတြလာရင္ ဒီလိုစစ္ေနက်ပဲ သူ႔ကို အသိေပးအျပင္မထြက္ခိုင္းမိတာပါလိမ့္ေနာ္... ေတာ္ေတာ္အသံုးမက်တဲ့ ငါပါလား ေျပာရင္းကိုယ့္ကိုစိတ္တိုလာသလို ဟိုေကာင္ မ်ဳိးေက်ာ္ သူ ငါ႔ဟာေလးကိုေသခ်ာ ၾကည့္ေနမွာပဲ..ဟာ..ပါးၾကီးကို ရိုက္ပစ္ခ်င္လိုက္တာ ေျပာေလေျပာေလ သူဟာေလးက ယားလာသလိုလို က်ဳ႕ံသြားလိုလို က်ယ္လာသလိုလို ဟာ.... ဘယ္ႏွယ္ဟာလဲေနာ္ ငါ႔ႏွယ္ ရွက္ဖို႔ေကာင္းရတဲ့အထဲ ရင္ကခုန္ေနေသးတယ္။ ေသစမ္း ငါ ဒီေကာင့္ကို ဘယ္ေတာ့မွ မေတြ႔ေတာ့ဘူး သူငယ္ခ်င္းမေတာ္ေတာ့ဘူး ငါ႔ကိုငါ ကတိေပးတယ္။ ဟယ္.....ၾကည့္အုန္း ခုမွ စဥ္းစားမိတယ္ ဒီေကာင္ မ်ဳိးေက်ာ္ ခုျမင္ခဲ့တာေတြ ရုံးကိုေရာက္ရင္ လူစံုေျပာျပအုန္းမလား မသိပါဘူး ဟယ္ ေသပါပီ... ဒီသတင္းေပါက္လို႕ကေတာ့ သတ္မွာ ဒီေကာင့္ကို သတ္မွာ..ဟာ... စိတ္ညစ္လိုက္တာေနာ္..။
ခရီးက ျပန္လာၿပီးကတည္းက တင္မိုးႏိုင္နဲ႔ ေတြ႔ရတာ ဒီတစ္ခါပဲ ရွိေသးတယ္။ ခုမေတြ႔ရတာ ၄ရက္ေတာင္ေက်ာ္ၿပီ။ အလုပ္ကို ခုထိလည္းမလာေသးဘူး။ သူ႔ဌာနကို သြားေမးၾကည့္ေတာ့လည္း ေနာက္ထပ္ခြင့္ ၁၀ရက္ေတာင္ ယူထားတယ္တဲ့။ ဒီကိစၥေလးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ အလုပ္ကေနေတာ့ မထြက္ပါနဲ႔ တင္မိုးႏိုင္ရယ္။ သူ ငါ႔ ရွက္ၿပီးမလာရတာလား မသိပါဘူး။ ငါလည္းခက္ပါၿပီ ဟိုဟာၾကီး ျမင္ၿပီးကတည္းက တင္မိုးႏုိင္ ဟာေလးေရာ တင္မိုးႏိုင္ကိုပါ အေတြးထဲကကိုထုတ္မရတာ။ သူ႔ကိုပဲ ေတြ႔ခ်င္ေနေတာ့တယ္။ ငါ႔စိတ္ေတြ အကုန္လံုးကို နင္က သိမ္းပုိက္လိုက္ၿပီ .. တင္မိုးႏိုင္ေရ။ အလုပ္လုပ္ရတာလဲ စိတ္က မပါေတာ့ဘူး။ ေအာ္..ဟုတ္ၿပီ တရုတ္က၀ယ္လာတဲ့ လတ္ေဆာင္ပစၥည္းေတြ သူ႔ကိုသြားေပးရမယ္၊ တခုခုေတာ့ ထူးျခားမွာပဲ။ ေနအုန္း ငါလုပ္ေနတဲ့ ပံုက ေသာက္ရွက္မရွိတဲ့ ႏွာဘူးေကာင္မ်ား ျဖစ္ေနၿပီလား မသိပါဘူး။ ဒုကၡပဲ.... ဟာျဖစ္ျဖစ္ကြာ... မတတ္ႏိုင္ဘူး တင္မိုးႏုိင္ေရ ငါေတာ့ နင့္ရွက္ရွက္ကို ျမင္ၿပီးကတည္းက အရွက္ကို လံုး၀မရွိေတာ့ဘူးေဟ့... ငါလာၿပီေဟ့..။
တင္မိုးႏုိင္ဆီသြားရင္း သတိတခ်က္ရသြားတယ္။ ဟာ ... ဟုတ္သားပဲ ဟိုအေပအေတမေလး ပါးစပ္ေဆာ့လိုက္တာ ငါမွာ ရင္တသက္ေမာစရာၾကီး ေတြ႔ရတာ သူ႔ေက်းဇူးမကင္းဘူး ထင္တယ္။ ဟုတ္ၿပီ ကားကလည္း တလမ္းေၾကာင္းထဲ ျဖစ္ေနတာနဲ႔ သူ႔ဆီအရင္၀င္ရမယ္ ဆိုၿပီးကားေလးကိုဒဂံုစင္တာေရွ႕ အျမန္ေမာင္းသြားေတာ့တယ္။ ေရာက္တာေစာလို႔နဲ႔တူတယ္ ဆိုင္ေတာင္မဖြင့္ေသးတာလား မဖြင့္တာလားမသိဘူး။
ေဟာေတြ႔ၿပီ အေပအေတေလးလာေနၿပီ အံ့မယ္ေဘးမွာလည္း တေယာက္နဲ႔ လက္ေလးခ်ိတ္လို႔ အေတာ္အဆင္ေျပေနပံုရတယ္။ ကၽြန္ေတာ့ကား ျမင္ၿပီးမွတ္မိသြားဟန္တူပါတယ္.. ကၽြန္ေတာ့ဆီေျပးလာတယ္။
“ဟယ္...ဦးေလးၾကီး... ပန္းလာ၀ယ္တာလား သမီးဒီေန႔ပန္းမေရာင္းဘူးဗ် အေမပဲေရာင္းတယ္ ဟိုးဘက္အစြန္မွာေလ ဘာပန္း၀ယ္မလဲ ၀ယ္ေပးမယ္....”
“ဘာမွမ၀ယ္ေတာ့ဘူး... နင့္ကို ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္းလာေျပာတာ ဟဲဟဲ...”
“ရွင္... သမီးကို...”
“ဟုတ္တယ္.... ”
“ဘာလို႔လဲ....ဦးေလးၾကီးကလည္း..”
“ဟိုေန႔က နင့္ဆီက ၀ယ္သြားတဲ့ ပန္းကေလး နင္ေျပာတဲ့ အတိုင္းပဲ ထူးထူးျခားျခားျဖစ္သလို ကံကလည္း ေကာင္းလိုက္တာ ေျပာမေနနဲ႔ ... ဟဟဟ”
“ဟုတ္လား ဘယ္လိုကံေကာင္းတာလဲ ဦးေလးခ်စ္သူဆီက အေျဖရတာလား ဒါမွမဟုတ္ လက္ေဆာင္ရလို႔လား ”
“အယ္ ..ဘယ္လိုေျပာရမလဲ ဟီးးး ဒီလိုပါပဲ..”
“ဟင္း..ဦးေလးၾကီးကလည္း... ”
“နင္လည္းကံေကာင္းေနတယ္ မဟုတ္လား ေဘးမွာလည္း ေဘာ္ဒီဂတ္ေတြ ဘာေတြနဲ႔ ဆိုေတာ့ အေတာ္ေပ်ာ္ေနတယ္ထင္တယ္.. ”
“ဟုတ္ ဦးေလး အဲဒါသမီးခ်စ္သူေလ... ခိခိ..”
“ကဲပါ ဦးေလးသြားစရာရွိလို႔ နင့္ျမင္တာနဲ႔ ကားရပ္လိုက္တာ ေနာက္မွာ ပန္းလာ၀ယ္မယ္ေနာ္.. ”
“ဦးေလး တကယ္ေနာ္ ..ေနာက္ေန႔ ပန္းေတြလာ၀ယ္ေနာ္ ..သမီးမရွိလည္း ဟိုးဘက္က အစြန္က သမီးအေမပဲ .. ၀ယ္လို႔ရတယ္ အားေပးရမယ္ေနာ္”
“ေအးပါ ေအးပါ ...” ဟုေျပာရင္း တင္မိုးႏိုင္အိမ္ ရွိရာ လမ္းဘက္ကို ကားေလး ေမာင္းထြက္လာေတာ့တယ္။
စိတ္တိုတိုနဲ႔ ခြင့္ကို ၁၀ရက္ယူပစ္လိုက္မိတာ မွားသလိုျဖစ္ေနၿပီလား မသိေတာ့ပါဘူး။တခ်ိန္လံုး မ်ဳိးေက်ာ္အေၾကာင္းပဲ ေတြးေတြးမိဖို႔ ေနရသလို ျဖစ္ေနၿပီ။ ငါ႔စိတ္ေတြမႈ မမွန္ေတာ့တာလား မသိပါဘူး။ စိတ္ကို အျငိမ္ဆံုးထားၿပီး ေသခ်ာစဥ္းစားမိတယ္။ ငါ႔ဘ၀ကို ထူးခၽြန္ထက္ျမတ္တဲ့မိန္းမ အမ်ားကေလးစားရတဲ့ မိန္းမျဖစ္ေအာင္ ရာထူးရွိတဲ့ မိန္းမျဖစ္ေအာင္ ငါ႔မွာၾကိဳးစားလိုက္ရတာ အပ်ိဳၾကီးဆိုတဲ့ ဘဲြ႕ေတာင္ရမွန္မသိရခဲ့ ရတာသာၾကည့္ေတာ့။
ဒီၾကိဳးစားခဲ့ရတဲ့ အခ်ိန္အတြင္း လင္ယူသားေမြးမေျပာနဲ႔ ယားလို႔ေတာင္ လက္ၾကားမလ်ဳိခဲ့ဘူး ကိုယ့္ကိုကို မလိမ္တမ္းေျပာတာပါ။ ခု ဒီဘာမဟုတ္တဲ့ ကိစၥေလးၾကမွ ငါစိတ္ေတြ ယိုင္ေတာင္ လဲခ်င္ေနပါလား ျပန္စဥ္းစားမိတိုင္း ကိုယ္ေတြ လက္ေတြ ဖိန္းကနည္း ဖိန္းကနည္း ျဖစ္လာသလို။ ေအာက္က ဟာေလးကလည္း အေရကိုရဲႊရဲႊတက္လာတယ္။ ေတြးရင္း မိမိလက္က သူ႔အလိုလို သြားသြားစမ္းမိေနတယ္။ ဟယ္.. ငါဘာေတြလုပ္ေနတာလဲ ဘာေတြျဖစ္ေနတာလဲ အိပ္ယာထဲမွာ ငုပ္တုပ္ထထိုင္လိုက္တယ္။ ထမီေလးကိုအသာျဖီၿပီး ငံုၾကည့္မိတယ္။ အယ္..အေမ ၀င္လာလို႔ေတြ႕သြားမွျဖင့္။ အသာျဖည္းျဖည္းထ အခန္းတံခါးကို ဖြင့္ၾကည့္တယ္ အေမ့ကိုမေတြ႕။ အိမ္အျပင္ ဘက္ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ အေမရယ္ အိမ္ေရွ႕မွာ ပန္းပင္ေတြ ေရေလာင္းေနတာကုိေတြ႕ေတာ့ အသာေလး အခန္းထဲ ျပန္၀င္ အခန္းကို ေလာ့ခ် မွန္းတခ်ပ္ယူၿပီး ကုတင္ေပၚ ျပန္တက္ထိုင္လိုက္တယ္။
ကုတင္ေပၚေရာက္ေတာ့ ထမီကိုခၽြတ္ ေပါင္းကားထားလိုက္ကာ ေရွ႕ေန မွန္နဲ႔ ကိုယ့္ဟာကို ေသခ်ာျပန္ၾကည့္ေနမိတယ္။ ဟိုေကာင္မ်ဳိးေက်ာ္ ျမင္သြားတာ ဒီပံုစံနဲ႔ေနမွာ ဆရာ၀န္မလာေတာ့ သူငါ႔ေျခရင္းမွာ တည့္တည့္ၾကီး ေသပါေတာ့ဟယ္..။ ၾကည့္စမ္း ဟတ္တက္ကဲြေနတာေလးကို ရုပ္က ဆိုးရတဲ့ၾကားထဲ ရႊံစရာၾကီးကို ေတြးေနရင္း လက္ညိုး လက္ခလယ္ေလးႏွင့္ အသာျဖဲၾကည့္လိုက္မိတယ္။ အရည္ေလးေတြေတာင္ စို႔ေနပါေရာလား ထိပ္က အစိေလးက အသာပြတ္ၾကည့္မိေနေတာ့သည္။ မွန္းေလးေဘးကို ခ် ျပန္လဲွေနရင္း လက္က မိမိဟာေလးေနရာက မဖယ္ႏိုင္တာေၾကာင့္ အထပ္ထပ္ပြတ္မိေနေတာ့တယ္။ လူတကိုယ္လံုးကို တြန္႔ကနဲ တခ်က္ခ်က္ျဖစ္သြားသည္။ အခ်ိန္ႏွင့္ အမွ် မိမိလက္က အရမ္းကို ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ ပြတ္မိေနေတာ့ သတိ၀င္လာၿပီး မိမိကိုယ္ကို ရွက္စိတ္၀င္လာသလို မုန္းလဲမုန္းလာတယ္။ ငါဘာေတြလုပ္ေနတာလဲ မိတင္မိုးႏိုင္ နင္ အရွက္မရွိတဲ့ မိန္းမတေယာက္လား။ ကိုယ့္ဘာသာတေယာက္ထဲ ေတာက္ ေခါက္မိေနတယ္။
“သမီး...”
ဟယ္ ဒုကၡပဲ ....ေျပေနတဲ့ ထမီကို အျမန္ျပန္ျပင္၀တ္ရင္း
“ရွင္..... အေမ ဟုတ္ကဲ့ သမီးလာပီ..”
သူခိုးလူမိသလို ျဖစ္ေနၿပီ။ ျပာျပာသလဲႏွင့္ တံခါးဆီ အျမန္ထေျပးမိေတာ့ ေပါင္ရင္းက စစ္ကနဲ နာသြားလို႔ ေအာင့္အီးၿပီးျဖည္းျဖည္းျခင္း လမ္းေလ်ာက္ တံခါးဖြင့္လိုက္ေတာ့
“သမီး... အျပင္မွာ ေမာင္မ်ဳိးေက်ာ္ ေရာက္ေနတယ္...”
“ဟာ... အေမ သမီးေနမေကာင္းေသးဘူးေလ.. ဘယ္သူနဲ႔မွ မေတြ႔ခ်င္ဘူး..”
“သမီးကလည္း ေစာေစာက အေကာင္းၾကီးပါ ..ေမာင္မ်ဳိးေက်ာ္ အားနာစရာၾကီး...”
“ဟင့္အင္း အေမ သမီးမေတြ႔ခ်င္ဘူး....”
“သမီးကလည္း ဟိုမွာ လက္ေဆာင္ေတြ တပုံၾကီးပဲ ...ဟီးဟီး ”
အေမလုပ္သူက လတ္ေဆာင္ေတြအမ်ားၾကီးပဲ ဆုိတဲ့ စကားၾကေတာ့ အျပင္လူမၾကားေအာင္ဆိုတဲ့ ပံုစံမ်ဳိးနဲ႔ ဟန္လုပ္တိုးတိုးေလးေျပာေနသည္။
“လာပါ သမီးရယ္.... ”
ဆိုၿပီး တင္မိုးႏိုင္လက္ကို ကိုင္အခန္းအျပင္သလို႔ ဆဲြထုတ္ေခၚလာေတာ့ တင္မိုးႏိုင္ မလိုက္ခ်င္လိုက္ခ်င္နဲ႔ ပါလာေတာ့တယ္...
“ေမာင္မ်ဳိးေက်ာ္ကို အားနာလိုက္တာကြယ္ မင္း သူငယ္ခ်င္းက ေနသိပ္မေကာင္းေသးဘူးကဲြ႕ ..သမီးက သူငယ္ခ်င္းအခ်င္းဘာေတြရွက္ေနလဲ မသိပါဘူးကြယ္ မနည္းအျပင္ဆဲြထုတ္ရတယ္.. ဟီးဟီး..”
“ဟာ.. အေမကလည္းေလ...”
ဟု မ်က္နာကို မဲ့ၿပီး ဟိုဘက္လွည့္ေနတယ္။
“ရပါတယ္ ေဒၚေဒၚ ကၽြန္ေတာ္လည္း တရုတ္က ျပန္လာေတာ့ သူ႔ဖို႔ ရယ္ ေဒၚေလးဖို႔ ရယ္ ၀ယ္လာတဲ့ ပစၥည္းေလးေတြကို ေပးခ်င္လို႔ တမင္သက္သက္လာခဲ့တာပါ..”
“ေအးပါကြယ္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ေဒၚေလးကို ေပးမယ့္ ပစၥည္းေတြ သမီးကိုေပးခဲ့ေနာ္ ေဒၚေလး ဟိုဘက္အိမ္ကို အလွဴကိစၥေလးသြားေမးစရာရွိလို႔ ခဏသြားအုန္းမယ္ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္စကားေျပာ ေနအုန္းေနာ္...”
“အမ္... အေမ ဘယ္သြားမလို႔ လဲ.. မသြားနဲ႔ သမီးေနမေကာင္းတဲ့ ဥစၥာကို..”
“နင္ဘာျဖစ္ေနတာလဲ အရင္လဲ နင္တို႔ေတြ ဒီလိုစကားေျပာေနၾကပဲ ဟာကို ဘာျဖစ္တာလဲ ေမာင္မ်ဳိးေက်ာ္ သားတို႔ ရန္ေတြဘာေတြမ်ားျဖစ္ထားလား ကြယ္..”
“ဟာဟ ..ေဒၚေလး ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရန္မျဖစ္ပါဘူး ...သူကၽြန္ေတာ့္ကို စိတ္ေကာက္ေနတာ တရုတ္က ျပန္လာလာခ်င္း သူ႔ဆီကိုမလာလို႔တဲ့ အဲ ဒါေၾကာင့္ပါ..”
“ဒါေလးမ်ား စိတ္ေကာက္စရာလား မိတင္မိုးႏိုင္တို႕ေတာ့ေလ ငါမေျပာလိုက္ခ်င္ဘူး... ကဲ ေမာင္မ်ဳိးေက်ာ္ အေဒၚခဏ သြားအုန္းမယ္..”
“ဟုတ္ကဲ့ ေဒၚေလး ဟုတ္ကဲ့ ”
ေယာက္ခမေလာင္းၾကီးက အရင္ထဲက စိတ္ခ်ၿပီးသားပါ။ ကိုယ့္ဆို အရင္ထဲက ဘာသေဘာတူသလဲမေမးနဲ႔ အဲဒီတုန္းက ကိုယ္ကလည္း တင္မိုးႏို္င္ ရဲ႕ဟာေလးကို အဲ အလွတရားေတြကို မသိေတာ့ ၾကိဳက္ရမွန္းေတာင္ မသိေတာ့ ဖုတ္ေလတဲ့ ငါးပိ ရွိတယ္လို႔ေတာင္ သေဘာမထားမိဘူး။ ေနာင္တရလိုက္တာ ကုန္ခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ေတြကို။ ခုၾကည့္ ဟုိဘက္ကို လွည့္ထိုင္ေနတယ္။ တခ်က္ေတာင္ လွည့္မၾကည့္ဘူး။ ေကာင္းတယ္ မၾကည့္တာပဲ သူ႔ ခႏၶာကိုယ္ကို ေသခ်ာအ၀ ၾကည့္ေနလိုက္တယ္...။
“ဘာလုပ္ေနတာလဲ အေမမရွိဘူး ျပန္ေတာ့ပါလား..”
“နင္ကလည္းဟာ ဒီမွာ ငါတရုတ္က၀ယ္လာတဲ့ အထည္ေတြ.. ေနာက္...”
“ဟာ ... အဲတာေတြ မေျပာနဲ႔ေတာ့ အဲဒီပစၥည္းေတြ ေပးခ်င္ရင္ထားခဲ့ မေပးခ်င္ယူသြား ဒါပဲရွိတယ္ နင္သြားေတာ့ ”
“ဘာလဲနင္ငါ႔ကို ခုထိ စိတ္ခုေနတုန္းလား ငါ႔ကို ဟိုေန႔က ျဖစ္သြားတယ္ ဆိုတာက...ဟို...”
“အာ.. ငါမၾကားခ်င္ဘူး အဲဒီစကားေတြ ငါလည္းေမ့ထားတယ္ နင္လဲေမ့ထားလိုက္ေတာ့..”
“မဟုတ္ဘူးေလဟာ..”
“စကားဆက္မေျပာနဲ႔ ဟာ နင္ျပန္ေတာ့လို႔ ငါေျပာေနတယ္ေနာ္..”
“ေအးပါဟာ.....”
ဘယ္လိုကေနဘယ္လိုမွ စမရတဲ့အဆံုး တင္မိုးႏိုင္ အိမ္မွ ျပန္လာခဲ့ေတာ့တယ္။ အလာတုန္းကလိုေတာ့ တက္တက္ၾကြၾကြ မရွိေတာ့ဘူး။
ငါဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ တင္မိုးႏိုင္ရယ္။ နင္တကယ္ပဲ အဲဒီစိတ္ေတြမရွိတာလား ငါ႔ကိုပဲမၾကိဳက္တာလား ငါဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ ဟာ။ ငါ မႊန္ေနတာလား အခ်စ္ဆိုတဲ့ ႏြံထဲမွာပဲ နစ္ေနတာလား ဘာမွန္းကို မသိေတာ့ဘူး။ နင့္ကို မရ ရေအာင္ ၾကိဳးစားမယ္။ နင္ဘယ္ေလာက္ေတာင့္ ခံႏိုင္မလဲ ေစာင့္ၾကည့္ရေသးတာေပါ့ ဟာ။
--------------
ဒီလိုနဲ႔ တင္မိုးႏိုင္နဲ႔ မေတြ႔ရတာ ၃ ရက္ေလာက္ၾကာေတာ့ ေနရထိုင္ရတာလည္းမေကာင္းေတာ့ဘူး။ မနက္မနက္ အိပ္ယာကႏိုးလာလည္း ဒီစိတ္ပဲ စားလဲဒီစိတ္ပဲ လူေတာင္နည္းနည္းက်လာသလို ခံစားရတယ္။ အလုပ္လည္း ပိတ္ရက္မို႔ ပ်င္းပ်င္းနဲ႔ ျမိဳ႕ထဲပတ္ကားပတ္ေမာင္းရင္း ဟို အေပအေတေကာင္မေလးကို သတိရမိတယ္..။ ဟာ..ဟုတ္ၿပီ ေအးဒီေကာင္မေလး ဆီက ပန္းသြား၀ယ္ၿပီး တင္မိုးႏုိင္ အိမ္ကို ထပ္သြားမယ္.. ဟုတ္ၿပီ။ ကားကို ဒဂံုစင္တာေရွ႕ခပ္သြက္သြက္ေလး ေမာင္းထြက္လာခဲ့တယ္။
ဒဂံုစင္တာေရွ႕ေရာက္ေတာ့ သူ႔ကိုမေတြ႕ သူ႔အေမဆိုင္ကိုေတြ႔ေပမဲ့ သူက ဘယ္ေပ်ာက္ေနတာလဲ။ ခဏေစာင့္ၾကည့္ေပမဲ့ ေပၚမလာတဲ့ အဆံုး ေျမနီကုန္းဘက္ကုိ လွည့္ျပန္လာခဲ့ တယ္။ တိုက္ဆိုင္တာပဲ လားမသိဘူး။ ေျမနီကုန္းပန္းျခံနားက ျဖတ္ေက်ာ္သြားေတာ့ ဟို အေပအေတမေလးကို ဖ်တ္ကနဲ႔ ေတြ႕လိုက္တယ္။
ကားကို ရပ္ၿပီး ကားေနာက္ၾကည့္မွန္ကေန သူလားလို႔ ေသခ်ာၾကည့္မိတယ္။ ဟုတ္ပါတယ္သူပဲ ေကာင္ေလးတေယာက္ကို လက္ေလးခ်ိတ္ရံုတင္မကဘူး ခါးကိုပါ ဖတ္ထားတယ္။ ကၽြန္ေတာ့ကားနားက ျဖတ္ေတာ့မွ ကားမွန္ကို အျမန္ခ်ၿပီး ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ လွမ္းေခၚမိလိုက္တယ္။
“ ေဟ့..”
“ဟယ္ ..ဦးေလး... ဘယ္သြားမလို႔တုန္း...”
ပန္းျခံထဲက ထြက္လာတယ္ဆိုေတာ့ ေတာ္ေတာ္အေျခအေနေကာင္းလာပံုရတယ္ ထင္တယ္။ သူေမးတာကို ျပန္မေျဖေသးပါဘူး သူ႔ကိုကၽြန္ေတာ္သူးစမ္းသလိုလို အထင္ေသးတဲ့ အၾကည့္လိုလိုနဲ႔ ၾကည့္လိုက္တယ္။ ေကာင္မေလးက ေခ်ာခ်င္ပါတယ္ တင္ေတြရင္ေတြနဲ႔ ဆြဲေဆာင္အားေကာင္းမယ့္ ရုပ္ပါပဲ။ ကိုယ့္ရုပ္ရည္ေလးမွ အားမနာ သူနဲ႔တဲြေနတဲ့ သူေနာက္က ေကာင္ေလးကုိၾကည့္အုန္း ပန္႔လိုလို ေရာ့လိုလိုနဲ႔ နားေတြကလည္းေဖာက္ ဆံပင္ကလည္း စိမ္းေနတယ္။ တကယ့္ ခပ္စုတ္စုတ္ထဲကပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္ သူ႔ေကာင္ေလးကိုၾကည့္ေနတာသေဘာေပါက္ဟန္တူပါတယ္။
“အဲဒါ ေနာက္တေယာက္ေလ အရင္ ေကာင္က သိပ္မေခ်ငံလို႔ ၀ဲလိုက္ၿပီ...ခိခိ ”
ဟာလြယ္လိုက္တာေနာ္ မိန္းကေလးေတြမ်ား ဆက္ၿပီးစကားေျပာခ်င္စိတ္ မရွိေတာ့ေလာက္ေအာင္ပဲ ငါနဲ႔ ဒီလိုအဆင့္ရွိတဲ့ မိန္းကေလးမ်ဳိးနဲ႔ ဘာမွေျပာဆိုဆက္ဆံေနစရာေတာင္ မရွိဘူး။
“တူတယ္လို႔ ၾကည့္ေနတာ ဘာမွေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး...ပန္းမေရာင္းေတာ့ဘူးလား ”
“မေရာင္းေတာ့ဘူး ဦးေလးရာ အခု သမီး ထီေရာင္းေနတယ္ေလ ဒီေန႕ နားရက္ရတာနဲ႔ လန္းေနတာ.. အဟဲ..”
“ေကာင္းပါၿပီဗ်ာ ကဲ... ဦးေလး လုပ္စရာရွိလို႕ေနာ္... ဘိုင့္ပါ..”
“ဟုတ္...”
ဟုေျပာၿပီး ကားေမာင္းထြက္လာခဲ့တယ္ ။စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္မလားလို႔ ျမိဳ႕ထဲေလ်ာက္သြားပါတယ္ စိတ္ပ်က္စရာေတြနဲ႔ ၾကံဳေနပါလား.. ေတာ္ၿပီ ေနာက္တခါ ဒီလိုေကာင္မေလးေတြနဲ႔ မဆက္ဆံေတာ့ဘူး။ ရႈပ္တယ္။
“သမီး ေမာင္မ်ဳိးေက်ာ္ ျပန္သြားၿပီလား..”
“ျပန္သြားၿပီအေမ....”
“သူ႕ ၾကည့္ရတာ မ်က္ႏွာလည္း မေကာင္းပါလား နင္တို႔ ဘာျဖစ္ၾကျပန္တာလဲ ..”
“ဟာ ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး အေမရယ္... စိတ္ညစ္ရတဲ့ အထဲ ”
“မိ.. တင္မိုးႏိုင္ ညီးကို ငါေျပာမယ္ေနာ္ ငါမေျပာခ်င္လို႔ ၾကည့္ေနတာၾကာၿပီ ျငီးကိုျငီးကေလးမ်ား မွက္ေနလား အသက္က ၃၅ေရာက္ေနၿပီ။ ငါကေတာ့ နင္႔အတြက္ ေယာက်ာ္းရွာ မေပးစားႏိုင္ေပမဲ့ နင့္ကိုေတာ့ ေယာက်္ားယူေစခ်င္တာေတာ့ အမွန္ပဲ...”
“ ဟာ အေမကလည္း ...သမီး ေယာက်ာ္း မယူခ်င္ဘူး ..”
“ညီး ... ဘာမာန္တက္ေနတာလဲ ညီးအေဖမရွိထဲက ငါက မုဆိုးမ သမီးကတေယာက္ထဲ တံခြန္မရွိတဲ့ ရထားမတင့္တယ္သလို ေယာက်ာ္းမရွိတဲ့ငါတို႔ မွာ ဘယ္ေလာက္ လူၾကားသူၾကား မ်က္ႏွာငယ္ရလဲ နင္က ဆယ့္ေျခာက္ႏွစ္သမီး မဟုတ္ဘူး ခုဟာက ရိပ္သာကို လွမ္းေနၿပီ ...။ ကဲ ....ေျပာစမ္းပါအုန္း ေမာင္မ်ဳိးေက်ာ္မွာ ဘာအျပစ္ရွိလဲ ေျပာစမ္း..”
“သူနဲ႔ေတာ့ ျဖစ္မယ္မ...”
“ေတာ္ေတာ့ မိဘေတြက ႏိုင္ငံျခားမွာ ခ်မ္းသာလိုက္တာ က်ိက်ိတက္ သားေလးတေယာက္ထဲ မ်က္နာမငယ္ရေအာင္ ဆိုၿပီး ဟုိကပို႔လိုက္တာေတြကလည္း အစံု ..ဒီေလာက္ခ်မ္းသာတာေတာင္ သူက ၀န္ထမ္းအလုပ္ကို လုပ္ေသးတယ္ စိတ္သေဘာထား ရိုးသားတယ္ နင္တို႔လည္း သိလာတာ ေက်ာင္းထဲက ၁၀ ႏွစ္ေတာင္ေက်ာ္လာပါၿပီ.. ငါၾကည့္ေနတယ္ တေန႔ေတာ့ အဆင္ေျပလာႏိုးေျပလာႏိုးနဲ႔ အရင္တုန္းက အိုးကလည္းမလႈပ္လို႔ စေလာင္းကလည္းမလႈပ္ဘူးဆိုတာကို လက္ခံတယ္ ခုဟာ စေလာင္းၾကီးကိုတိုင္လႈပ္ေနတာေတာင္ အိုးက မရြျဖစ္ေနတာေတာ့ ငါဟယ္ အံ့ၾသတယ္...”
“အေမရယ္ ...ဒီ အသက္ ဒီ...”
“ညီး ... ဆက္စကားမရွည္နဲ႔ ...ဒီတခါ ေမာင္မ်ဳိးေက်ာ္လာရင္ ေကာင္းေကာင္းဆက္ဆံပါ....ဒါပဲ..”
၀ူးးး အေမကေတာ့ သူေျပာခ်င္ရာ စြတ္လႊတ္သြားၿပီး သူ႔စေလာင္းၾကီးက ငတံုးငအၾကီးမွန္း သူက ဘာမွန္းမသိ အိမ္လာေတာင္းပန္တယ္ တဲ့။ ၾကည့္အုန္း ဒီကမိန္းကေလးမွာ ရွိသမ်ွအရွက္ အကုန္သူ႔ကိုေပးထားၿပီးသား ဒီမွာလည္း ရွက္လို႔ေသေတာ့မယ္ နားလည္မွေပါ့ ကိုယ့္ကမ်က္နာဟိုဘက္လွည့္ထားရင္ လွည့္တဲ့ ဘက္ကို လာေတာင္းပန္မွေပါ့ အရင္လို စသလိုေနာက္သလိုနဲ႔ လက္ေလးဘာေလး လွမ္းကိုင္ အတင္းအၾကပ္ေတာင္းပန္မွေပါ႔။ နင္အဲလိုလုပ္လို႔ ငါက ခုႏွစ္အိမ္ၾကားရွစ္အိမ္ၾကား ကယ္ၾကပါရွင္လို႔ ေအာ္ရမွာလား ငတံုးရဲ႕ နင္နဲ႔ငါ ပြင့္လင္းခင္မင္မႈအတိုင္းအတာက သူမ်ားေတြထက္ၾကီးတယ္ဆိုတာ မေမ့ပါနဲ႔ဟာ... အင္းဘာပဲ ေျပာ မ်ဳိးေက်ာ္လာရင္ေတာ့ အေမေျပာသလို ေကာင္းေကာင္းဆက္ဆံရမယ္ ေတာင္းလည္း ေတာင္းပန္ရမယ္။ ဟုတ္ၿပီ။
--------------------
မိမိကိုယ္ကို မွန္ထဲ ျပန္ၾကည့္မိေနသည္။ ဟို၀တၱဳေတြထဲက ဇာတ္ေကာင္မင္းသားလို႔ အရပ္ျမင့္ျမင့္ မ်က္ခံုးေကာင္းေကာင္း ေမးရိုးကားကားေတြကို ငါလဲပိုင္ဆိုင္ေနတာပဲ။ ခုမွ အသက္ ၃၇ ဆိုတာ တကယ့္အရြယ္ေကာင္းပဲ။ တင္မိုးႏုိင္ဘာလို႔မ်ား ငါ့ကို ခါးခါးသီးသီးဆက္ဆံေနရတာလဲဆိုတာနားကိုမလည္ဘူး။ ဒီအခ်ိန္ တင္မိုးႏိုင္ အေမၾကီးေတာ့ မရွိေလာက္ဘူးထင္တယ္။ ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ တဆင့္တက္ႏိုင္ေအာင္ေတာ့ လုပ္ရမယ္။ ခုပဲသြားမယ္ကြာ။
ဒီလိုနဲ႔ တင္မိုးႏိုင္တို႔ အိမ္ဘက္ကို ထြက္လာေတာ့ ကံဆိုးခ်င္လို႔လား ကံေကာင္းခ်င္လို႔လား မသိ အိမ္ေပါက္၀တင္ တင္မိုးႏိုင္တို႔ အေမနဲ႔တည့္တည့္တိုး ပါေလေရာ။ သူဘယ္က ျပန္လာတာလဲေတာ့မသိဘူး။ ၀ူးး...ဒါဆိုရင္ ဒီအဖြားၾကီး အိမ္မွာ ရွိအုန္းမွာပဲကြာ..။
“အေဒၚ ဘယ္ကျပန္လာတာလဲ ခင္ဗ် ..တင္မိုးႏိုင္ ရွိလား။ အိမ္မွာ သက္သာရဲ႕လား။ အလုပ္လည္း မဆင္းႏိုင္ေသးလို႔ စိတ္ပူၿပီး လာၾကည့္တာပါ..”
“အယ္ ...ေမာင္မ်ဳိးေက်ာ္ အေဒၚဘယ္ကမွ ျပန္လာတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ျခံတံခါး ေသာ့ခပ္ဖို႔ေမ့ေနလို႔ ျပန္လာခဲ့တာ သမီးအေပၚရွိတယ္...”
အဖြားၾကီး လိမ္ၿပီ။ သူ႔သမီးနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္ထဲ အတူရွိေစခ်င္ေနတာ သိသာေနၿပီ ..
“ကဲ အေဒၚ ဟိုဘက္ရပ္ကြက္က မိတ္ေဆြတေယာက္ရဲ႕ သာေရးရွိေနလို႔ သြားမလို႔... မင္းသူငယ္ခ်င္းကို ၾကည့္ထားအုန္းေနာ္..”
“ဟုတ္ကဲ့ ေဒၚေဒၚ ... ေအာ္..ေဒၚေဒၚ ကၽြန္ေတာ့ ကားနဲ႔ လိုက္ပို႔ရမလားးး...”
“ေနပါေစကြယ္ ေနပါေစ.. ဒီဘက္အိမ္က အေဖာ္တေယာက္ပါ ၀င္ေခၚရမွာမို႔.. သြားသြားအိမ္ေပၚကို ..သမီးရွိတယ္..”
သုတ္သုတ္နဲ႔ လစ္သြားၿပီ အဖြားၾကီးေတာ့။ ဂြင္ပဲ... အိမ္ေပၚကို တခ်က္လွမ္းၾကည့္လိုက္တယ္ တင္မိုးႏိုင္ေရ နည္းနည္းေတာ့ ရုန္းၾကည့္ဟာ ဟုစိတ္ထဲမွာ ေျပာရင္း အျပံဳးေလးနဲ႔ အိမ္ေပၚကိုတက္လိုက္တယ္။
“တင္မိုးႏိုင္ ေရ.. တံခါးေလးေတာ့ လာဖြင့္ေပးပါအုန္း ဟ..”
“လာၿပီ..”
အင္း...နည္းနည္းေတာ့ ေျပာင္းလဲေနတယ္။ အရင္လို စူပုပ္ေတာ့မေနေတာ့ဘူး အိမ္တံခါးဖြင့္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ မ်က္နာေတာ့ နည္းနည္းေလး ေအာက္ကို ငံုထားတယ္ၿပီး ျပံဳးသေယာင္ေယာင္ ... ေသာ့ကိုင္တဲ့ လက္ေတြ ကတုန္ကယင္နဲ႔ တုန္ေနတာကို သတိေတာ့ထားမိတယ္။ ဘာမွေျပာမေနေတာ့ဘူး ထံုးစံအတိုင္း ဧည့္ခန္းက ခံုမွ၀င္ထိုင္လိုက္တယ္။
“နင္ဘာေသာက္မလဲ ”
တခ်က္ဆတ္ကနဲ ေမာ့ၾကည့္လိုက္တယ္ သူကၽြန္ေတာ့္ကို ၾကည့္ေနရာကေန ေအာက္ကို ေရြ႕ၾကည့္တာေတြ႕လိုက္ရတယ္.။. အံ့မယ္ တင္မိုးႏိုင္တို႔အပိုးက်ဳိးၿပီး တယ္လည္း ဧည့္ခံေကာင္းေနပါလား အံ့ၾသဖို႔ေကာင္းလိုက္တာ။ ေခါင္းကေန ေျခဖ်ားဆံုးထိ ေသခ်ာၾကည့္လိုက္ၿပီး...
“သံပုရာေရ ေအးေအးတခြက္ေလာက္ ေသာက္ခ်င္လိုက္တာ..”
ဘာမွ ျပန္မေျပာဘူး ထြက္သြားၿပီ။ မီးဖိုေခ်ာင္ကို ေက်ာေပးၿပီး ေလ်ာက္သြားတဲ့ ဒီခႏၶာကိုယ္ကို ခင္လာတဲ့ သက္တမ္းအတြင္းမွာ ပထမဆံုးျမင္ကြင္းလားတင္ၾကီးကို ၀င္းေနတာပဲ..စိတ္ထဲ ေႏြးကနည္း ျဖစ္သြားလို႔ တခါထဲ ထလိုက္သြားမိတယ္။ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲေရာက္ေတာ့ သူသံပုရာသီးကို လွီးေနၿပီ။ ကၽြန္ေတာ့္ျမင္ေတာ့..
“ဧည့္ခန္းထဲမွာ သြားေစာင့္ေပါ႔ဟယ္..”
ေခါင္းခါျပလိုက္တယ္
“နင္ ေဖ်ာ္တာကို ၾကည့္ခ်င္လို႔ ..ဟီးဟီး..”
စကားေလးတေျပာေျပာနဲ႔ သူ႔ေက်ာေနာက္ကို ေရာက္ေတာ့ ဆတ္ကနဲ ေကာက္ဖက္ လိုက္တယ္ ကၽြန္ေတာ့လက္ႏွစ္ဖက္ကို သူ႔ခ်ိဳင္းေအာက္ကေနလွ်ိဳျပီး ႏို႔အံုကို တခါထဲဖမ္းကိုင္ထားသလို သူတင္ပါးဆံုႏွစ္ခုၾကားထဲကို ကိုယ့္အေခ်ာင္းနဲ႔ ကြက္တိအံကိုက္က်ေအာင္ အတင္းဆဲြခ်ဳပ္ထားလိုက္ေတာ့တယ္။
“အာ.... မသာ လႊတ္ေနာ္ မ်ဳိးေက်ာ္ .. နင္ဘာလုပ္တာလဲ ... ဘာလဲ ဒါ ယုတ္မာတယ္ဆိုတာ ဒါမ်ဳိးလား...”
ျပန္သာေျပာေနေပမဲ့ ေဘးအိမ္ေတြၾကားမွာ စိုးလု႔ိထင္တယ္ အသံထြက္တယ္ ဆိုရံုေလးပါ.. ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ လုပ္စရာရွိတာ တခါထဲလုပ္ထားမွ သူ႔ကို ခုထဲက အေတြ႔အထိေတြေပးထားမွ ျဖစ္မယ္။ ကိုယ့္ေအာက္က အေခ်ာင္းကို သ႔ူဖင္ၾကားထဲမွာ အထက္ေအာက္ စုန္ဆန္ေလး အသာအယာလုပ္ေနေတာ့ တင္မိုးႏိုင္ခမ်ာ ရင္ေတြတဒိုင္းဒိုင္းခုန္ေနတာ ကိုယ္ေတာင္ ခံစားေနရတယ္။
သူ႔လက္ေတြကလည္း သူ႔ႏို႔ကိုကိုင္ထားးတဲ့ ကၽြန္ေတာ့လက္ေတြကိုပဲ ဆဲြခြာရမလား သူ႕တင္ၾကားထဲမွာ ထပ္ေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ့ အေခ်ာင္းၾကီးကိုပဲ ဆဲြဖယ္ရမလား ဟိုဟုိဒီဒီေလ်ာက္စမ္းေနတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဒီလို ပထမဆံုး လုပ္ဖူးေတာ့ အရမ္းကို အရသာေတြ႔လွတယ္။ လုပ္ရင္း သူ႔ထမီအေပၚတက္လာၿပီး ဒူးေတာင္ ေပၚလာတယ္။ ဆတ္ကနဲ ႏို႔ကိုကိုင္ထားတဲ့ လက္တဖက္ကေပၚေနတဲ့ ဒူးအထက္က ထမီစေအာက္ကိုလွိ်ဳျပီး ေပါင္းသားေတြကို စစမ္းလိုက္ေတာ့တယ္။
“ေတာ္သင့္ၿပီ ေတာ္သင့္ၿပီ မ်ဳိးေက်ာ္ရယ္ ”
တင္မိုးႏိုင္ သမင္လည္ျပန္ မ်က္ႏွာေလးလွည့္ၿပီး ေျပာလာေတာ့ သူ႔မ်က္ႏွာကိုၾကည့္ၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ ရင္ထဲထိတ္ကနဲ႔ ျဖစ္သြားတယ္။ ဆံပင္ေတြ ေျပက်ေနၿပီး မ်က္နာတခုလံုး ေသြးေရာင္ သန္းေနသလို မ်က္ရည္ေတြကလည္း အျပည့္ ႏႈတ္ခမ္းေတြလည္း တဆတ္ဆတ္ တုန္ေနတယ္။
သူေတာ္ေတာ့္ကိုေၾကာက္သြားတာပဲ။ ၾကည့္ေနရင္း သူအရုပ္ၾကိဳးျပတ္က်သြားသလိုပါပဲ ၾကမ္းေပၚကို ပ႔ံုပံု႔ေလး ျဖစ္သြားတယ္။
ကၽြန္ေတာ္လည္း ေခါင္းၾကီးသြားတယ္။ ေတာ္ေသးတာက ေမ့တာေတာ့မဟုတ္ေပမဲ့ သူေတာ္ေတာ္ေလး ခံစားမႈျပင္းထန္လို႔လား အရွက္ၾကီးသြားတာလား အေၾကာက္ၾကီးတာလား မသိ။ သူ႔ပံုစံက မူမမွန္တာေတာ့ ေသခ်ာတယ္။
ကၽြန္ေတာ့္ အေနနဲ႔ ဒီထက္ပိုမလုပ္သင့္ေတာ့ဘူးဆိုတဲ့ အသိက ဦးေႏွာက္ထဲ ဒိုင္းကနဲ႔ ၀င္လာတယ္။ အလိုက္သင့္ေလး သူ႔ကိုေပြ႕ခ်ီၿပီး ဧည့္ခန္းထဲက ခံုေပၚတင္ၿပီး ေစာေစာက တ၀က္တပ်က္ေဖ်ာ္ထားတဲ့ သံပုရာေဖ်ာ္ရည္ကို ဆက္ေဖ်ာ္ၿပီး သူ႔ကို တိုက္မယ္လုပ္ေတာ့ မေသာက္ဘူးဆိုၿပီး ေခါင္းခါျပတယ္။
“နင္.. ျပန္ေတာ့..”
“နင္ ကလည္းဟာ....”
“နင့္ကို ငါေျပာေနတယ္ေနာ္ .. နင္ျပန္ေတာ့လို႔ .. နင္ ငါ႔ကုိ ယုတ္.......”
စကားေတာင္ ဆံုးေအာင္မေျပာေတာ့ဘူး မ်က္နာကို လက္ႏွစ္ဖက္အုပ္ၿပီး ခ်ဳံးပဲြခ် ငိုပါေနေတာ့တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္ေလး စိတ္ဓာတ္က်သြားသလို စိတ္လည္းမေကာင္းျဖစ္မိသြားတာလား။ ေနာင္တရတာလား ခဲြျခားမရဘူး။ တင္မိုးႏိုင္နဲ႔ေတာ့ ငါနဲ႔ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး ထင္ပါတယ္ေလ။
“နင္..... နင္ နဲ႔ ငါ..ဘယ္...ေတာ့ မွ အေပါင္းအသင္း မလုပ္ေတာ့ဘူး... နင္ ငါ့ဆီ လာစရာ မလိုေတာ့ဘူး...”
ငိုသံၾကီးနဲ႔ စကားလည္း မပီေတာ့သလို သူေတာ္ေတာ္ စိတ္ကုန္သြားတာ ျဖစ္မယ္။ ၿပီးသြားၿပီ ထင္ပါတယ္. ဒီထက္ပိုမဆိုးခင္ ျပန္တာပဲေကာင္းပါတယ္ ဆိုၿပီး ကၽြန္ေတာ္ တင္မိုးႏိုင္ အိမ္မွ ထြက္လာခဲ့ေတာ့တယ္။
လူနာကုတင္ ၃၁ (အပုိင္း ၂) ဆက္ဖတ္ရန္ »
http://www.bds18.ml/2016/03/bds18-1.html
