အခန္း(၅)
ေအာင္စိုး ကၽြန္ေတာ့္ကို အရက္မေသာက္ဖို႔ အတန္တန္မွာ၍ အိမ္မွ ျပန္သြားေလၿပီ။ ငါ ဘ၀ေတာ့ ပ်က္ေတာ့မွာလား ဘာေတြျဖစ္ကုန္မွန္းကို မသိေတာ့ဘူး။ အေဖနဲ႔ အေမသာျပန္လာလို႔ ဒီလိုပံုကိုသာ ျမင္မိရင္ ရင္က်ဳိးမွာေတာ့ အမွန္ပဲ။ ဒါေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ခံစားရတာက ရင္နဲ႔ မခ်ိေအာင္ပါပဲ ကိုယ့္ခ်စ္ေနတဲ့ ခ်စ္သူက သူမ်ားနဲ႔ ခ်စ္ရည္လူးေနတာကို ထိုင္ၾကည့္ေနရတဲ့ ဘ၀။ ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ရ သလိုလို ခ်စ္ခြင့္ရသလိုလိုနဲ႔ လက္လြတ္ဆံုးရံႈးရတဲ့ အျဖစ္မ်ဳိးေလာက္ ခံစားရတဲ့ ခံစားမႈကအဆိုးဆံုးထင္ပါတယ္။ ကိုယ့္ကိုကိုလည္း မယံုႏိုင္ေအာင္ပါပဲ... ဇင့္ ကိုစိတ္နာသင့္ပါၿပီ။ ဒီေလာက္ စုတ္ျပတ္သတ္ၿပီး ရႈပ္ေထြးေပြလီေနတဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္နဲ႔ ဒီေလာက္အတိုင္းအတာထိ ပတ္သက္လိမ့္မယ္လို႔ ဘယ္တုန္းကမွ မေတြးထားခဲ့။
အေမသာသိရင္ ေသၿပီ။ အေမက ကၽြန္ေတာ့္ကို အရမ္းမိန္းမ ယူေစခ်င္တယ္။ သူအျမဲေျပာေနတဲ့ စကားရွိတယ္.. သား ခ်မ္းသာတာ ဆင္းရဲတာ ရုပ္လွတာ မေခ်ာတာေတြ အေရးမၾကီးဘူး.. အေရးၾကီးတာက ကိုယ့္က်င့္သိကၡာ ေကာင္းၿပီး မိန္းကေလးပီသရမယ္ တဲ့။ အေမေျပာတာ ဇင္ လို မိန္းကေလးေတာ့ ဘယ္လိုမွ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ ဇင့္ကိုပဲ ခ်စ္တယ္... ႏွလံုးသားထဲက ခ်စ္ေနတာ.. ခက္ရပါပီ.. အံကို တင္းတင္းၾကိတ္မိရင္း ... မထူးေတာ့ဘူးေလ.. ေပါက္တဲ့ နဖူး ဆက္သာေပါက္ပေစေတာ့...ငါ႔ ႏွလံုးသားေတြ သူမရွိေတာ့တဲ့ေနာက္္မွ နာက်င္ေနရတဲ့ အျဖစ္မ်ဳိးေတာ့ အေရာက္မခံဘူး.. ဇင့္ ဆီကို သြားမယ္... သူတို႔ကို မရရေအာင္ တားမယ္..။
ညေနဘက္ ဇင့္ အိမ္ဘက္ ကားေလးနဲ႔ ေမာင္းထြက္လာခဲ့တယ္.. ဇင္ေရ မင္းၾကိဳက္တဲ့ ပုဆိုး၀တ္လာတယ္ကြာ။ မင္းေရွာင္ႏိုင္ရင္ ေရွာင္ထားေတာ့.. ဟု စိတ္ထဲၾကံဳး၀ါးရင္း မဲ့မိတယ္.. ဇင့္ လမ္းထိပ္ေရာက္ေတာ့ အရင္ရပ္ဖူးတဲ့ ဆိုင္ကို မ၀င္ရဲ မေန႔ကညက ရန္ပဲြကေကာင္ေတြ မွတ္မိလို႔ကေတာ့ ထမင္းစားဖို႔ သြားတစ္ေခ်ာင္းေတာင္က်န္မည္မဟုတ္။ ကားကိုလမ္းေဘးတင္ရပ္ တစ္ခ်က္ အရိပ္အေျခၾကည့္ၿပီး ကားေပၚမွာ အျမဲပါတတ္တဲ့ ဦးထုပ္ေလးကို ေဆာင္းခါ ဇင့္ အိမ္ဘက္ကို ထြက္လာခဲ့တယ္..။
ဇင့္အိမ္ေရွ႕ ျခံတံခါးကေတာ့... ဟာလာဟင္းလင္း ဖြင့္ထားတဲ့ မိန္းမ.... လုပ္ပါ..လုပ္ပါ ေခၚေနတဲ့ မိန္းမတို႔ ....ထံုးစံအတိုင္း ျခံတံခါးေလးေတာင္ ပိတ္မထား။ စိတ္ထဲ ဘာေၾကာင့္မွန္း မသိ ဘာမဆိုင္ညာမဆိုင္ ေဒါသလည္းထြက္လာတယ္။ အိမ္ေပၚတက္တက္ခ်င္း ဇင့္ ညီမေလးကိုေတြ႔တယ္..။ ကၽြန္ေတာ့္ကို လွမ္းျပံဳးျပၿပီး။ ကၽြန္ေတာ္ လွည့္ပတ္ၾကည့္ေတာ့ ဇင့္ကို မေတြ႔သလို ဇင့္ေမေမကို လည္းမေတြ႔..
“ဦးေလး လာေလ.. ထိုင္ပါ ဦးေလး..”
“သမီး မၾကီး မရွိဘူးလား ဟင္ ...”
“ရွိတယ္ ဦးေလးရဲ႕ မၾကီး ေနာက္ေဖးမွာ ေရခ်ဳိးေနတယ္ .. ၿပီးေတာ့မယ္ ထင္တယ္ သမီး သြားေျပာလိုက္အုန္းမယ္....”
“ေနေန သမီး.. ရတယ္.. ဦးက ေအးေဆးပါပဲ...သူ ေအးေဆးခ်ဳိးပေစ ..ဒါနဲ႔ ..သမီးတို႔ အေမေကာ မေတြ႔ပါလား....အန္တီ. ေနေကာင္းသြားၿပီလား..”
“ေမၾကီးလား ..ေနေကာင္းသြြားၿပီ ဦးရဲ႕.. ဦး၀ယ္ေပးတဲ့..ေဆးေတြက ေတာ္ေတာ္ ေကာင္းတယ္ေျပာတယ္ ... ဦးကို ေက်းဇူးတင္ေနတာ ေမၾကီးက.. ခုေမၾကီးက တရားစခန္း ၁၀ ရက္၀င္ေနတယ္.. ဟိုဘက္ရပ္ကြက္က ေမၾကီးညီမနဲ႔.. ေနာက္ တစ္ပတ္ေလာက္မွ ျပန္လာမွာ ဦးရဲ႕.... ”
ကၽြန္ေတာ့္ ပတ္၀န္းက်င္ကို အကဲခတ္မိတယ္.. အင္း.ဇင့္ အေမမရွိဘူးဆိုေတာ့ တစ္မ်ဳိးေကာင္းတာပဲ .. ဒီကေလးပဲ ရွင္းထုတ္ရမွာပဲ.. ဘယ္လို ၾကံရပမလဲ...စဥ္းစားစမ္း.. ကေလးကို ပိုက္ဆံေပးၿပီး မုန္႔သြြား၀ယ္စားခိုင္းရင္လည္း မေကာင္းဘူး ခုေခတ္ကေလးေတြက ဗီဒီယိုေတြ ၾကည့္ေတာ့ ဗဟုသုတက ရေနၿပီး ရိပ္မိသြားရင္မေကာင္းဘူူး.. ဟုတ္ၿပီ...
“သမီးက ခု ဘယ္ႏွစ္တန္းေရာက္ၿပီလဲ.. ”
“သမီးလား ရွစ္တန္းပါ..”
“ေအာ္ ရွစ္တန္းလား ... ေတာ္တာေပါ႔ .. မွန္း... ၾကည့္ရေအာင္ သမီးကြန္ပါဘူး....”
ဇင့္ ညီမေလးေရွ႕ မွာခ်ထားတဲ့ စာအုပ္ေတြေဘးမွာ ကြန္ပါဘူး အေဟာင္းေလးကို ယူၾကည့္မိတယ္...
“အယ္.. သမီးရယ္... သမီး ကြန္ပါဘူးကလည္း အေဟာင္းၾကီးပါလား... အသစ္ေလး ဘာေလးကိုင္ေပါ႔ .. သမီးရယ္....”
“ဟီးးး... ရပါတယ္.. ကိုင္ေတာ့ ကိုင္ခ်င္တာေပါ့ ..”
“ဘာလဲ သမီး မၾကီးက မ၀ယ္ေပးလို႔လား..”
“မၾကီးကို သနားလို႔ပါ.. သမီးက.. မပူဆာခ်င္တာ.. ဟိုဘက္အိမ္က သူငယ္ခ်င္းဆို သူ... တစ္မွတ္တိုင္ေက်ာ္ စတိုးဆိုင္က ၀ယ္လာတာ ... တစ္ေသာင္းနဲ႔ တစ္ေထာင္ေပးရတယ္.. ဦးေလးရယ္... လွလိုက္တာေလ.. ကုိရီးယားမင္းသားေလး က်ေနတာပဲ..ဟိဟိ.. ဖြင့္လိုက္ရင္ေလ.. ေမႊးေနတာ အထဲမွာလဲ အစံုပဲ ခဲတံ ေဘာပင္… အစံုပဲ ဦးေလးရယ္.. မွန္ေတာင္ ပါေသးတယ္.. အဟိဟိ...”
ဇင့္ ညီမေလး စကားတအားတတ္တာပဲ.. သူေျပာတာ နားေထာင္ရင္းမွ သတိထားမလို႔.. ဟာ..ဟုတ္ၿပီ.. ေတြ႔ၿပီ..
“အယ္... သမီးရယ္.. ၀ယ္ပါ႔လား... ”
“ဟီးဟီး...”
“ကဲ ..သမီး... ဦေလး၀ယ္ေပးမယ္... ”
“တကယ္..”
“ေရာ့.. သမီး... တစ္ေသာင္း ငါးေထာင္.. သမီးဘာသူသမီး သြား၀ယ္ခု ပိုတာ သမီးတျခားၾကိဳက္တာ ၀ယ္ခဲ့ အခ်ိန္ရေသးတယ္...”
“ဟြန္း.. မၾကီးဆူလိမ့္မယ္ ဦးရဲ႕...”
“သမီး မၾကီးမလာ ခင္ျမန္ျမန္ သြား၀ယ္ေလ.. သမီးရယ္... ဦးမေျပာဘူး သမီးမၾကီးကို... သြား... ”
ဇင့္ ညီမေလးမွာ ယူလဲယူခ်င္တယ္.. သူ႔ အစ္မဆူမွာ ေၾကာက္လို႔ ထင္တယ္.. တြန္႔ဆုတ္တြန္႔ဆုတ္ ျဖစ္ေနလို႔.. သူ႔လက္ထဲကုိ အတင္းထည့္ေပးၿပီး..
“ကဲ.. ခုသြား၀ယ္..သြား... ဦးေလး..ေစာင့္ေနမယ္.. သြား...”
“ဟီးးးးး... ဟုတ္ကဲ့.. ေက်းဇူးပဲေနာ္... မၾကီးကို ေျပာနဲ႔ေနာ္.. ေျပာသာေျပာတာ သမီးဆိုင္ကို မသိဘူး.. သမီးသူငယ္ခ်င္းကို ေခၚသြားၿပီး သြား၀ယ္မယ္ေနာ္... သမီးျပန္လာတဲ့အထိ ဦးေစာင့္ေန အုန္းေနာ္... .. သြားၿပီ ဦး...”
တယ္ဟုတ္တဲ့ငါပါလား.. ကဲ ဇင္ေရ အိမ္မွာ ဘယ္သူမွ မရွိေတာ့ဘူး... မင္းဘ၀ေတာ့ ပ်က္ၿပီလို႔သာမွတ္ေတာ့.. ဟိုရုပ္ရွင္ေတြ ဗီဒီယိုထဲကလို လူၾကမ္းေတာ့ ေရာက္လာၿပီ.... ဟားဟားဟား.. ေျပာေနတုန္း ဇင့္ အသံၾကားရပါၿပီ...
“ညီမေလး ...ညီမေလးေရ... မၾကီးအတြက္ သနပ္ခါးေသြးထားလား......”
ေျပာရင္း ရင္လ်ားေလးနဲ႔ ေနာက္ေဖးမွ တဆင့္ အိမ္ထဲသို႔ ၀င္လာၿပီး သူ႔အခန္းေပါက္၀တြင္ ရပ္ေနၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ကို ျမင္သြားေတာ့ ဇင္ လက္ကေလးကို ရင္ဘတ္ကို အုပ္ရင္း တန္႔သြားတယ္.. ကၽြန္ေတာ္ဇင့္ဆီ သြားလိုက္တယ္..
“ရင္လ်ားေလးနဲ႔ လည္း တမ်ဳိးလွတာပဲေနာ္...”
“ကိုၾကီးျပန္ေတာ့ ... ညီမေလးေကာ ဘယ္ေရာက္သြားလဲ...”
“မုန္႔သြား၀ယ္ ခိုင္းလိုက္တယ္... ကိုၾကီးတို႔ သံုးဆယ္ငါးမိနစ္ေတာ့ အခ်ိန္ရမယ္ ထင္တယ္...ဇင္ရဲ႕ ”
မ်က္ခံုးေလးပင့္ျပရင္း သူ႔ကို လွမ္းဖက္မယ္ လုပ္ေတာ့ ဇင္ ေနာက္ကို ဆုတ္သြားလို႔... ကၽြန္ေတာ္တစ္ခ်က္ ေဒါသ ေထာင္းကနဲ႔ ထသြားတယ္.. ငါက ဘာျဖစ္ေနလို႔လဲ.. နင္ကမ်ား... ေရွ႕တိုးၿပီး ဇင္ လက္ေလး ရင္မွာ အုပ္ထားတဲ့ ၾကားက သူ႔ရင္ညြန္႔က ထမီကို လွမ္းဆဲြလိုက္ေတာ့...
“လႊတ္ .... လႊတ္ေနာ္.. ကိုၾကီး.. ေအာ္မွာ....”
“ေအာ္ ..စမ္းပါ...ခု ေအာ္လိုက္စမ္းပါ...”
ဇင္...မေအာ္ရဲပါ .... သူ႔ထမီအထက္ဆင္စက ကၽြန္ေတာ့ လက္ထဲမွာမို႔ ထပ္ဆဲြလိုက္ေတာ့ ဇင္ ထပ္ရုန္းျပန္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ေဒါသထြက္ခါ အားနဲ႔ေစာင့္ဆဲြလိုက္ရာ ဇင့္ ထမီကၽြတ္ထြက္ သြားေတာ့ေလသည္..။
ဇင့္ ထမီကို ျပန္ကုန္းေကာက္ဖို႔ အလုပ္ ကၽြန္ေတာ္သူ႔ကို ဖက္ၿပီး ခ်ဳပ္ထားလိုက္တယ္။ ဇင္ ရုန္းေနတုန္း ကၽြန္ေတာ့လက္က ဇင့္ရဲ႕ ေရႊခရုေလးကို လက္ကိုင္ထားလိုက္တယ္။ဇင္ ထပ္ၿပီးရုန္းေနလို႔ သူမ်က္ႏွာကို ေစ့ေစ့ၾကည့္ရင္း ဇင့္ေရႊခရုေလးရဲ႕ အက္ကဲြေၾကာင္းေလးအတိုင္း ပြတ္သပ္ေနရာမွ လက္ခလယ္န႔ဲ အထဲကို ထိုးႏိႈက္လိုက္ေလသည္။ ဇင္ ..ကၽြန္ေတာ့္ကို အံက်ိတ္ မ်က္ေထာက္နီၾကီးနဲ႔ ၾကည့္ေနၿပီးမွ မ်က္ႏွာေလးမဲ့ၿပီး ေခါင္းေလးငံု႔ကာ ကၽြန္ေတာ့္ ရင္ဘတ္ေပၚ ေခါင္ေလး မီွသလိုေနရေတာ့တယ္။ ဇင့္ ေရႊခရုေလးဆီကဘာေခ်ာဆီမွ မထြက္ေသးေတာ့ သူ႔အတြက္ခံရခက္ေနမယ္ ဆိုတာ သိေနေပမဲ့ ေလာေလာလတ္လတ္ေရခ်ဳိးထားတာေၾကာင့္ ေရအနည္းငယ္စိုစြတ္ေနတာ ေၾကာင့္ ဇင္သက္သာေသးသည္။
ကၽြန္ေတာ္က သူ႔ကို နာနာက်ည္းက်ည္းကို ျဖစ္ေစခ်င္တာ ... သူ ေခါင္ေလးေမာ့ၿပီး ကၽြန္ေတာ့္လက္ေမာင္းေတြ ကိုင္ရင္း အသနားခံသလို ၾကည့္ေနတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္မ်က္ႏွာ သူ႔ကိုေသခ်ာစိုက္ၾကည့္၍ အံၾကိတ္လိုက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ့္လက္ခလယ္ကို ထပ္ထိုးထည့္ၿပီး အေပၚကို ဆဲြမလိုက္တာေၾကာင့္ သူ႔လက္ကေလးက ကၽြန္ေတာ့္လက္ကို လွမ္းကိုင္ၿပီး အတင္းျပန္ခၽြတ္ေနတယ္။ မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႔ နာေနတဲ့ သေဘာရွိတာနဲ႔ အသာေလး ျပန္ေလ်ာ့ခ် လက္ေခ်ာင္းေလးကို ျပန္ဆဲြထုတ္ၿပီး ဇင့္ ေရႊခရုေလးရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြကို ေဇာင္းလိုက္ ပြတ္သပ္ေပးေနေတာ့ သူ႔စိတ္ေတြ ေလ်ာ့လာရၿပီ ထင္ပါတယ္ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ရင္ခြင္ထဲ ျဖည္းညင္းစြာ၀င္ေရာက္လာၿပီး ဖက္ထားေတာ့တယ္။ ေနာက္ သူလက္ကေလးေတြကလည္း အျငိမ္မေနေတာ့ေပ။ ကၽြန္ေတာ့္ ဒုတ္ကို လွမ္းစမ္းေနရင္း ကၽြန္ေတာ့္ မ်က္ႏွာကို ေမာ့ၾကည့္ရင္း.....
“ကိုၾကီးရယ္... ခက္ပါၿပီ.. ညီမေလး ျပန္လာရင္ မေကာင္းဘူး ျမန္ျမန္လုပ္ေတာ့ေနာ္...”
ေျပာေျပာ ဆိုဆိုနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္လက္ကိုဆဲြခါ... ကုတင္ေဇာင္းနားတြင္ပင္ ေပါင္ကို တန္းကားေပးထားေတာ့တယ္... ကၽြန္ေတာ္ ပုဆိုးကို အျမန္ခၽြတ္ၿပီး ေထာင္ေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ဒုတ္ကို ဇင့္ေရွ႕တြင္ ေလးငါးခ်က္ေလာက္ ဂြင္းတိုက္ လိုက္တယ္။ ဇင္ ကေတာ့ မ်က္နာငယ္ေလးႏွင့္ အတင္းဆဲြလို႔သာေခၚေနေတာ့တယ္။
ကၽြန္ေတာ္ခ်က္ျခင္း မလုပ္ခ်င္ေသးပါ။ ဇင့္ ေရႊခရုေလးကို ျမင္မိေတာ့ နမ္းခ်င္တဲ့ စိတ္ေတြက တဖြားဖြားျဖစ္လာတာ ေၾကာင့္ ဒူးေလးေထာက္ၿပီး လ်ာေလးနဲ႔ ဇင့္ေရႊခရု အစိေလးက အစ ႏႈတ္ခမ္းသားေတြကတဆင့္ အထဲကို လွ်ာေလးနဲ႔ ထိုးထည့္ ပစ္လိုက္တယ္။ ဘယ္ေလာက္မွ ၾကာၾကာမလုပ္လိုက္ရ ဇင္ ကၽြန္ေတာ့္ေခါင္းကို အတင္းဆဲြယူၿပီး လုပ္ခိုင္းေနေတာ့တာမို႔ ကၽြန္ေတာ့္ဒုတ္ကို ဇင့္ ေရႊခရေလးထဲကို ျဖည္းျဖည္းျခင္း ထိုးထည့္လိုက္ေတာ့တယ္။ ဇင့္ အိမ္မွာ လုပ္ရတာ စိတ္ထဲ အရသာတစ္မ်ဳိး ျဖစ္မိတယ္။ ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ့ ဇင့္အိပ္တဲ့ မိန္းကေလး အိပ္ခန္းမို႔ထင္တယ္။ ကုိယ့္ဒုတ္ကို ျဖည္းျဖည္းထည့္ေနေတာ့ စိတ္ထဲ အထဲကိုျဖဲ၀င္သြားသလို ခံစားရတယ္ အဆံုးထိေအာင္ ထည့္ၿပီးပူးကပ္ထားလိုက္တယ္။ ၿပီးမွ အခ်က္မွန္မွန္ေလး ေဆာင့္ထည့္ေနရင္းမွ ဇင့္ႏို႔ကို ကုန္းစို႔မယ္ လုပ္ေတာ့.. မစုပ္နဲ႔ အုန္းတဲ့.. ျမန္ျမန္ေလး အရင္ ေဆာင့္အုန္း ဆိုတာနဲ႔ ခပ္ျမန္ျမန္ေလး အားနဲ႔ ေဆာင္ေနလိုက္တာ ဇင့္ ကုတင္ေလး သံစံုတီး၀ိုင္းေလလို ျဖစ္လာလို႔ အရွိန္နည္းနည္း ျပန္ေလ်ာ့ၿပီး ဇင့္ကို ကုတင္ေအာက္ကို ဆဲြေခၚၿပီး ကုတင္ကို လက္ေထာက္ခါ ဖင္ကုန္းထားခိုင္းၿပီး ေနာက္ကေန ထိုးထည့္၍ အားကုန္ေဆာင့္ထည့္ လိုက္ေတာ့တယ္။
“ကိုၾကီး ..ၿပီးခါနီးရင္ ေျပာေနာ္....”
“ဘာလို႔လဲ.. ”
“ၿပီးခါနီး ရင္သာေျပာပါ.. ျမန္ျမန္လုပ္..”
ခုမွ လုပ္တာမၾကာေသးဘူး ၿပီးရင္ေျပာက အရင္လာေနတယ္.. စိတ္ထဲ တင္းခနဲ႔ ျဖစ္ၿပီး မၿပီးေအာင္ စိတ္ကိုအတည္ျငိမ္ဆံုးထားၿပီး စိတ္ထဲ ဒီလုပ္ေနတဲ့ အထဲမွာ အာရံုမေရာက္ေအာင္ ဇင့္ အခန္းထဲကို မ်က္လံုးက လိုက္ေလ်ာက္ၾကည့္ေနမိတယ္။ ဇင္ကေတာ့ ဖင္ကုန္းၿပီး ျငီးသံသဲ့သဲ့ေလးနဲ႔ အတူ အပီျပင္ယူေနတယ္။ တခ်က္ တခ်က္ ေနာက္ျပန္ေတာင္ ေဆာင့္လိုက္ေသး.. ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ဇင့္ မွန္တင္ခုံမွာ ဘာေတြတင္ထားတာလဲ ဇင့္ သဘက္ေစာင္ေလးက ဘာအေရာင္.. မ်က္ႏွာက်က္ေတြ လိုက္ၾကည့္ေနတယ္။ ဘယ္လိုပဲၾကည့္ၾကည့္ပါ ကိုယ့္အေကာင္က ၿပီးခ်င္လာသလို ရွိလာတာေၾကာင့္ အခ်ိန္ေတြကို ႏွေမ်ာတာနဲ႔ ဒုတ္ကို အထဲထိ ထိုးထည့္ထားရင္ ခဏရပ္ထားလိုက္တယ္။ ဇင္ေနာက္လွည့္ၾကည့္ၿပီး.. လုပ္ေလ..ဘာလုပ္ေနတာလဲ..တဲ့... ဘာမွ မဟုတ္ဘူးး ေမာလို႔ ဆိုေတာ့… သက္ျပင္းရွည္ၾကီးခ်ၿပီး...
“လုပ္ခ်င္ေတာ့လည္း သူပဲ... ဒီမွာ ဇင္ ၿပီးခါနီးမွ ဟာ.... ၀ူးးးးး. အားး.....”
ဇင္ စိတ္မရွည္ေတာ့ပါ ကၽြန္ေတာ့္ကို.. ခဏနားထားလို႔ ထင္တယ္ ၿပီးခ်င္တာ ခဏရပ္သြားလို႔ ဇင့္ ေပါင္တဖက္ကို ေျမွာက္ၿပီး ေနာက္ကေန ထပ္ေနလုပ္ေနတုန္း အခ်က္ ႏွစ္ဆယ္ေလာက္မွာ ဘယ္လိုမွကို မရလို႔ လူလည္း အရွိန္ေလးနဲ႔ လုပ္လာေတာ့ ဇင္ သိသြားဟန္တူတယ္... ဒုတ္ကို အျမန္ျဖဳတ္ ကၽြန္ေတာ့္ေရွ႕ ဒူးေထာက္ ကၽြန္ေတာ့္ ဒုတ္ကို အငမ္းမရ ဆဲြယူကာ စုပ္ပါေတာ့တယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဘာမွကို မေျပာေတာ့ပါ။ ၿပီးလဲ ၿပီးခ်င္ေနၿပီမို႔ ဇင့္ ေခါင္းေလးကို ကိုင္ရင္း ..
“ကိုၾကီး ၿပီးေတာ့မယ္ ဇင္... ၿပီးေတာ့မယ္ေနာ္...”
ကၽြန္ေတာ့္ဒုတ္ကို စုပ္ေနရင္း တန္းလန္း ေခါင္းေလး ျငိမ့္ျပတယ္..သူသိတယ္ သူ႔ပါးစပ္ထဲသာ ထည့္ေတာ့ ဆိုတဲ့ သေဘာနဲ႔ေပါ႔... ဇင့္ စုပ္ခ်က္က သြက္လွသလို ကၽြန္ေတာ့္ေနာက္က ဖင္ကိုပါ ဆုပ္ကိုင္ ကုပ္ျခစ္ေနလို႔ ဘယ္လိုမွ မထိန္းႏုိင္ေတာ့ပဲ.. ဇင့္ ပါးစပ္ထဲတြင္ သုတ္ေတြ အကုန္ထြက္ကုန္ေတာ့တယ္။ ဇင္ တကယ္ နားလည္တာပဲ ပါးစပ္ထဲ သုတ္ေတြ ေရာက္ေနတုန္းေတာင္ မရပ္ဘူး ဆက္ၿပီး စုပ္ေပးေနတုန္းပါ.. သုတ္ထြက္ေနတဲ့ အခ်ိန္နဲ႔ သုတ္ထြက္ၿပီး သြားလို႔ ခဏတာအထိ အေကာင္းဆံုး အခ်ိန္မို႔ ဇင္ သိလို႔ မရပ္ပဲ စုပ္ေနလိုက္တာ ... ေကာင္းတာေတြ ေက်ာ္လာေတာ့ ကၽြန္ေတာ့ ဒုတ္ယားလာသလို ခံစားရေတာ့မွ သူေခါင္းေလးကိုကိုင္ၿပီး တြန္းထားလိုက္ေတာ့မွ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေမာ့ၾကည့္ၿပီး ျဖည္းညင္းညင္သာစြာ ေနာက္ဆံုး သံုးခ်က္ေလာက္ဆုပ္ၿပီး ပါးစပ္ကို တင္းၾကပ္ေနေအာင္ ကပ္စုပ္
ၿပီး ဆဲြထုတ္လိုက္ေတာ့ ဒုတ္မွာ သုတ္တစက္ေလးေတာင္ မက်န္ေအာင္ပါပဲ.. ရွင္းလင္းသြားေတာ့တယ္..။ ဇင္ ပါးစပ္ေလး ပိတ္ၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ကို မ်က္ရည္ေလးစို႔ၿပီး ေမာၾကည့္ေနတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ဘာေျပာလို႔ ဘာလုပ္ရမွန္းေတာင္ မသိဘူး။ ေနာက္မွ ဇင္ သူလက္ဖ၀ါးေလးကို သူပါးစပ္ေရွ႕ခံၿပီး သုတ္ေတြကို အျပင္ကိုေထြးထုတ္ၿပီး ၿပတယ္။ ေနာက္ နီးစပ္ရာ အက်ီေလးနဲ႔ သုတ္လိုက္တယ္။ အဲဒီအက်ီေလးနဲ႔ပဲ သူ႔ပါးစပ္ေတြကို သုတ္ၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ဒုတ္ကို ဆဲြယူၿပီး ယုယုယယ သုတ္ေပးေနလိုက္တာ ကၽြန္ေတာ္ျဖင့္ အားနာတဲ့ စိတ္ေတြ ျဖစ္မိသလို ရင္ထဲ ပိုၿပီး ခ်စ္မိလာေတာ့ပါတယ္။
+++++++
ဒီေန႔လည္း မ်ဳိးေက်ာ္ရံုးမတက္ေပ။ တင္မ်ဳိးႏိုင္မ်က္လံုးေတြက ရံုးခန္းတံခါးဆီသာ ေရာက္ေနတယ္။ တံခါးဖြင့္သံၾကားတိုင္း မ်ဳိးေက်ာ္မ်ား ၀င္လာသလားလို႔ ၾကည့္ရတာအေမာ ... ၾကာလာေတာ့ ေအာင္စိုး စိုးရိမ္လာတယ္နဲ႔ တူပါတယ္။ တင္မိုးႏိုင္ စားပဲြနားလာၿပီး စာရင္းေတြ လာေပးဟန္ပံုစံျဖင့္ မၾကားတၾကား ေလသံေလးနဲ႔...
“ဒီေကာင္နဲ႔ေတာ့ ခက္ၿပီ... ဒီေန႔လည္း မလာျပန္ဘူးထင္တယ္.. ၾကီးမွ ၀က္သက္ေပါက္တဲ့လူေတြ အေတာ္ဆိုးတာဆိုတာ ခုမွပဲ ျမင္ဘူးေတာ့တယ္”
ေအာင္စိုးရဲ႕ အဓိပၸါယ္ပါပါ ေျပာလိုက္ေသာ စကားေၾကာင့္ တင္မိုးႏိုင္ ေအာင္စိုးကို မ်က္ႏွာေလးငယ္ၿပီး ေမာ္ၾကည့္ေနမိသည္။
“ေျပာစမ္းပါအုန္း... နင္တို႔ေတြ ဘာျဖစ္ၾကတာလဲ... ဒီေကာင္ၾကီးနင့္အေပၚ စိတ္ေတြ တအားယုိင္လာတယ္ဆိုတာ ငါသိပါတယ္။ နင္ကလည္း ငါတို႔ကို လွ်ဳိရမယ့္သူေတြမွ မဟုတ္တာ။ .. ခုၾကည့္ ငါတို႔မွ ၀င္မထိန္းရင္ အပ်က္အပ်က္နဲ႔ ႏွာေခါင္းေသြး ထြက္မယ္ေနာ္.. ”
ဆိတ္ဆိတ္ေနျခင္းဟာ ၀န္ခံျခင္းဆိုတာ ျဖစ္သြားတာလား၊ တင္မိုးႏိုင္ရဲ႕ စိတ္ထဲ ရွက္ျခင္း ၀မ္းနည္းျခင္း ေၾကာက္ျခင္း သိကၡာက်ျခင္းလား လူမိသြားျခင္းလားဆိုတာမသိ။ ေအာင္စိုးကိုေတာင္ ထပ္ေမာ္မၾကည့္ရဲ႕ေတာ့ပဲ အသာေခါင္းငံု႔ၿပီး စာရြက္ေပၚ ေဘာပင္နဲ႔ ေလွ်ာက္ျခစ္ေနမိတယ္။
“နင္တို႔ဟာ... အသက္လည္း မငယ္ေတာ့ဘူး.. ဘာလို႔ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္အျပန္အလွန္ မာနေတြ ထားေနတာလဲ.. ဘာလဲ နင္က သူ႔ကို လံုး၀ကို မၾကိဳက္တာလား။ ဒါမွမဟုတ္ သူဒီလို ျဖစ္ေနတာကို ဆက္ျမင္ခ်င္ေနေသးတာလား ... မဟုတ္ရင္လည္း ရွက္ေနတာလား ... ဒါသဘာ၀ပါဟာ.. သနားပါတယ္ ဒီေကာင္ၾကီး ၾကည့္ပါဦး။ အခ်စ္ကၽြန္ၾကီးကို လံုးလံုးျဖစ္သြားတာ။ ငါေတာ့ အံ့ၾသသလို ဒီေကာင္ ဒီလုိစိတ္ေတြ ဒီအသက္အရြယ္ေရာက္မွ ဘယ္လို မ်က္စိလည္ ေရာက္လာပါလိမ့္ေနာ္...”
အတြင္းေရးတစ္ခုကို သိသြားလို႔ ဂုဏ္ယူ၀င့္ၾကြားဟန္နဲ႔ ေအာင္စိုးေျပာေနေပမဲ့ ေအာင္စိုးေျပာတာ အမွန္ေတြၾကီးပါ။ တင္မိုးႏိုင္စိတ္ထဲ မ်ဳိးေက်ာ္ပဲ ၀င္ေရာက္ေနတာမို႔ ေအာင္စိုးကို စကားလည္း ျပန္မေျပာေတာ့ပါ... ငါမွားတာပါဟု ေျပာေနတဲ့ ပံုစံနဲ႔ သက္ျပင္းေလးခ်မိတယ္။ ေအာင္စိုးလည္း သက္ျပင္းေလးအသာခ်ၿပီး သူ႕စားပဲြကို ျပန္သြားထုိင္ေနေတာ့တယ္။
ဟုတ္တယ္.. ေအာင္စိုးရယ္.. ငါသူ႔ကို ခု အရမ္းကုိခ်စ္လာတယ္.. အရမ္းကိုစဲြလန္းလာတယ္။ ဒါကိုယ့္ကိုကိုယ္ ညာလို႔ ရတဲ့ ကိစၥမဟုတ္သလို ငါ႔ႏွလံုးသားကို ညာလို႔ရတဲ့ ကိစၥမွမဟုတ္တာ.. ဟုတ္ၿပီ။ ခုခ်ိန္ကစၿပီး ငါ႔ရဲ႕ဦးေႏွာက္ေတြ ငါရဲ႕သိကၡာေတြ ငါ့ရဲ႕အရွက္ေတြကို စြန္႔ပစ္ေတာ့မယ္။ ငါ႔ႏွလံုးသား ေစခိုင္းတဲ့ အတိုင္းလိုက္လုပ္ေတာ့မယ္... ဟုတ္တယ္။
မ်ဳိးေက်ာ္ေတာင္ သူ႔ငါ႔ကို ခ်စ္တဲ့ အခ်စ္ေတြကိုေတာင္ သူ႔ဘ၀ပ်က္လုနီးထိေတာင္ သက္ေသျပေနတာပဲ.. ဟာ.. ဟုတ္တယ္။ ေသခ်ာစဥ္းစားၾကည့္ရင္ ငါမတရားဘူး..။ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ စိတ္တိုလာမိသလို မ်ဳိးေက်ာ္ကိုလည္း သနားလာမိလို႔.. တစ္ထိုင္ထဲဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။ မ်ဳိးေက်ာ္ကို မိမိရဲ႕ဘ၀ေလးနဲ႔ ေပးဆပ္ၿပီး သူ႔ကိုျပန္လန္းဆန္းေအာင္ လုပ္ရမယ္...
မ်ဳိးေက်ာ္ရယ္ ငါခုလိုေတြးေတာ့ဟယ္ ငါစိတ္ထဲ ေပါ့ပါးသြားသလို အခ်စ္..ဆိုတဲ့ ခြန္အားေၾကာင့္ ထင္ပါရဲ႕ ငါသတၱိေတြ ရွိလာတယ္ ... နင့္ကို ငါအရမ္းခ်စ္တယ္ဟယ္ ငါဘာမဆို လုပ္ေတာ့မယ္ နင့္အတြက္...
++++++++
ဒီေန႔ေတာ့ မ်ဳိးေက်ာ္တေယာက္ အင္းအားေတြ လန္းဆန္းမႈေတြနဲ႔အတူ အလုပ္မဆင္းပဲ သကၤန္းကၽြန္းဘက္ကို ထြက္လာခဲ့တယ္။ လာရတဲ့ အေၾကာင္းအရင္းကေတာ့ဇင္တို႔ မိသားစုေလးအတြက္ ဇင့္ကို အသိမေပးပဲ တိုက္ခန္း၀ယ္ေပးခ်င္လို႔ ထြက္လာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
ညက ဇင္ေပးတဲ့ ကတိစကားေတြ ကၽြန္ေတာ့္ကို ခ်စ္တယ္ဆိုတဲ့စကားေလးေတြ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ အတူတူေနေတာ့မယ္.. သူ႔ဘ၀မွာ ျပည့္စံုဖို႔ လိုတယ္ဆိုတာ သူနားလည္လာပါၿပီ ဆိုၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ကို အထပ္ထပ္ေျပာခဲ့တာေလးေတြ နားထဲၾကားေယာင္ေနမိတယ္။ ညက ဇင့္ညီမေလးေရာက္လာေတာ့ ျပန္ေတာ့မယ္ ဟန္ေဆာင္ၿပီး အိမ္ေရွ႕ထြက္ၿပီး အိမ္ေနာက္ေဖးဘက္မွာ ဇင့္ညီမေလး မအိပ္မခ်င္း ႏွစ္ေယာက္သား ထိုင္ေစာင့္ေနခဲ့ၾကတယ္။ ဇင့္ညီမေလး အိပ္ေတာ့ ဇင့္အခန္းထဲ ႏွစ္ေယာက္သား တိုးတိုးတိတ္တိတ္ ခ်စ္ရည္လူးရတာေလးကလည္း အရသာတစ္မ်ဳိးမို႔ တစ္သက္မေမ့ႏိုင္စရာမရွိ။ ေသခ်ာျပန္စဥ္းစားၾကည့္ရင္ ညက ဇင္အျပဳအမူေတြ တကယ့္ကိုမိန္းမတစ္ေယာက္နဲ႔ တူလြန္းလွပါတယ္။ ကိုယ့္ကုိလည္း အိမ္ဦးနတ္ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္လို အျပဳအမူမ်ဳိးနဲ႔ ၾကင္ၾကင္နာနာဆက္ဆံလာေတာ့ မ်ဳိးေက်ာ္ စိတ္ထဲ အရာရာကို ခြင့္လႊတ္တဲ့ စိတ္ေတြျဖင့္ ဘာမွကုိမျမင္ေတာ့ပါ။ ဇင္ မ်ဳိးေက်ာ္ရင္ခြင္ထဲမွာ တစ္ညလံုး ျငိမ္သက္စြာ အိပ္ေနပံုေလးက ဘ၀တစ္ခုလံုးကို ယံုၾကည္စိတ္ခ်အပ္ႏံွထားသည္ႏွယ္။
ေခၚႏိႈးလည္း မထဘူး။ တြန္းႏိႈးလည္းမထဘူး။ မ်ဳိးေက်ာ္ တအားရယ္ခ်င္ေနမိတယ္။ သူ႔ လုပ္ရပ္ကို။ ဇင့္ကို ႏိႈးမရလို႔ ဇင့္ေရႊခရုေလးထဲကို လက္ေခ်ာင္းေလးနဲ႔ သက္သက္ ေနာက္ကေန ဆက္ကနဲ႔ ထိုးထည့္လိုက္ေတာ့.. ဇင္မ်က္လံုးေလးျပဴးၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ရင္ဘက္ကို စိတ္ဆိုးမာန္ဆိုးနဲ႔ လာထုေတာ့ ကၽြန္ေတာ့မွာ ရယ္လိုက္ရတာ။ ေနာက္ေတာ့ အတင္းဖမ္းခ်ဳပ္ၿပီး အနမ္းေလး တရပ္စပ္ေပးလိုက္ေတာ့ သူျငိမ္က်သြားၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ကို မ်က္လံုးေလးဖြင့္ ေမာ္ၾကည့္ေနပံုေလးက တကယ့္ကေလးကေလး တေယာက္လိုပါလား။ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ကို တကယ္ကို ေအးျမေစတာပါ။ အခ်စ္ဆိုတာကို ေကာင္းေကာင္းၾကီး နားလည္လိုက္ပါတယ္။
အခ်စ္ဆိုတာ ကိုယ္ကပဲ ခ်စ္ေနရရင္ လံုေလာက္သလို ကိုယ့္ခ်စ္ေနရတဲ့ ကုိယ့္ခ်စ္သူရဲ႕ အခ်စ္နဲ႔ပတ္သက္တဲ့ တုန္႔ျပန္မႈေသးေသးေလး ရရံုျဖင့္ပင္ အရာရာကို ခြင့္လႊတ္ႏိုင္စြမ္းနဲ႔အတူ အေကာင္းျမင္တဲ့ စိတ္ေတြက အႏိုင္ယူသြား တတ္တာပဲလို႔ ေတြးမိရင္း မ်ဳိးေက်ာ္ရင္ထဲ အင္အားေတြ တဖြားဖြားတိုးလို႔သာလာေတာ့တယ္။ သကၤန္းကၽြန္းဘက္ေရာက္ေတာ့ မိတ္ေဆြ ပဲြစားတစ္ေယာက္လိုက္ျပတဲ့ တိုက္ခန္းကို လိုက္ၾကည့္တယ္။ ဇင္တို႔မိသားစုေလး ေနေပ်ာ္မဲ့ေနရာေလးမို႔ ေနာက္ေန႔ ဇင့္ကို ေခၚလာၿပီးျပမယ္လို႔ စိတ္ကူးလိုက္မိတယ္။ ဇင္ ေပ်ာ္မွာေသခ်ာပါတယ္။ ဒီအိမ္ေလးက ဇင့္ အေမနဲ႔ ဇင္ညီမေလး အတြက္ပါ.. ဇင္ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ခြင္ထဲ ေခၚထားမွာမို႔ စိတ္ၾကိဳက္အားလံုးျဖစ္ေစရမယ္။
တိုက္ခန္းၾကည့္ၿပီး စိတ္လက္ေပါ႔ပါးစြာနဲ႔ ကားေလးေမာင္းျပီး ျပန္လာေတာ့ အမွတ္တမဲ့ လမ္းေဘးက ေရႊဆိုင္ဘက္ မ်က္လံုးက ေရာက္သြားတယ္။ ကားကိုခဏရပ္ရင္း စဥ္းစားမိလိုက္တယ္။ ဇင္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ေစ့စပ္လက္စြပ္ေလး စိတ္ကူးထဲ ေရးခနဲ႔ ေပၚလာလို႔ ကားေပၚက ဆင္းကာေရႊဆိုင္ထဲ ၀င္မိတယ္။ ဆိုင္ထဲေရာက္လို႕ ဆိုင္က၀န္ထမ္းေလးက ေမးေတာ့ “ ေစ့စပ္လက္စြပ္ ” လို႔ ေျပာလိုက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို ၾကည့္ၿပီး ျပံဳးစိစိလုပ္ေနေတာ့ မ်က္ႏွာကို ခပ္တင္းတင္းထားလိုက္ေတာ့ ေကာင္မေလးမ်က္ႏွာပိုးသတ္ရင္း လက္စြပ္ေတြကို ထုတ္ျပတယ္။ လက္စြပ္ေတြကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဇင္လဲ ၾကိဳက္မယ့္ ကၽြန္ေတာ္လည္း ၾကိဳက္တဲ့ အေခါက္ေရႊနဲ႔ လုပ္ထားတဲ့ ေမာင္းကြင္းေလး ႏွစ္ကြင္းကိုသြား သေဘာက်မိတယ္... ဘယ္ေလာက္သားရွိလဲ ဆိုေတာ့ ႏွစ္ကြင္း ငါးမူးသားပါတဲ့.. ေစ်းႏႈန္းေမးၾကည့္ေတာ့ သံုးသိန္း၀န္းက်င္ပဲ ရွိတာေၾကာင့္ ဒီထက္ ေစ်းၾကီးတဲ့ တစ္က်ပ္သားနဲ႔ လုပ္ထားတဲ့ ေမာင္းကြင္း ၂ ကြင္းကို ၾကည့္မိေတာ့ ျပဴးျပဲျပဲၾကီး ျဖစ္ေနေတာ့ ေစာေစာက ငါးမူးသားကို ၂ ကြင္းလုပ္ထားတဲ့ လက္စြပ္ေလးကို ပိုသေဘာက်မိတယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ တခါထဲေငြေခ်ၿပီး ယူလာခဲ့ေတာ့တယ္။ ညၾကရင္ ဇင့္အိမ္ကို သြားမယ္ ဇင့္ကို အျပင္ကို ေခၚထုတ္ ေနရာေကာင္းေကာင္း ဆိုင္တစ္ဆိုင္မွာ ထိုင္ၿပီး ဇင့္ကို လက္ထပ္ခြင့္ေတာင္းျပီး လက္စြပ္ေလးကို ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ ၀တ္ေပးမယ္လို႔ ကိုယ့္စိတ္ကူးနဲ႔ ကို ေျပာေနမိတယ္။
ညဘက္ေရာက္ေတာ့ ေရမိုးခ်ဳိးၿပီး ဇင့္အိမ္ဘက္ ထြက္လာဖို႔ ျပင္ေတာ့တယ္။ လက္စြပ္ေလးေတာ့ ေမ့က်န္မွာစိုးလို႔ ေသခ်ာထည့္လာခဲ့တယ္။ ဇင့္ အိမ္ေရာက္ေတာ့ဇင့္ကို မေတြ႔ေပ။ ဇင့္ညီမေလးသာ အိမ္ထဲမွာ စာက်က္ေနရင္း ကၽြန္ေတာ္လာမွန္းသိလို႔ အိမ္ေပၚမွ ေျပးဆင္းလာတယ္...
“သမီး... သမီး..မၾကီး မရွိဘူးလားဟင္...”
“ဟင္.... ဦးေလးဆီ သြားတာမဟုတ္ဘူးလား..”
“ဟင္....”
“သိပါဘူး မၾကီးရယ္ အ၀တ္အစားအိတ္နဲ႔ ၈ နာရီေလာက္က ထြက္သြားတာပဲ... ”
သိလိုက္ၿပီ... ဇင့္ ကၽြန္ေတာ့္ကို လိမ္သြားၿပီဆိုတာ... ကၽြန္ေတာ္ လူတစ္ကိုယ္လံုး အင္အားေတြ မရွိေတာ့သလို ခံစားရၿပီး ပစ္လဲွခ်င္မိသည္။ ဇင္ရယ္ ပိပိရိရိကို လိမ္သြားတာပဲ။ လုပ္ရက္လို္က္တာကြာ... ဇင့္ကို ဆံုးရံႈးလို႔ ၀မ္းနည္းတာလား။ ရွက္တာလား၊ ေဒါသထြက္တာလားမသိ။ ေသခ်ာတာကေတာ့ ဇင့္ ကို အဆံုးမခံခ်င္သလို ဇင္ ပဲျဖစ္ျဖစ္ ကၽြန္ေတာ္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီလူ႔ေလာကမွာ မရွိမွ ေကာင္းမွာ... လက္သီးကို ဆုပ္... အံကိုခပ္တင္းတင္းၾကိတ္ခါ အနီးဆံုးကားဂိတ္ကို ထြက္လာခဲ့တယ္။ ဇင္ တစ္ေန႔ညက သူ႔ခ်စ္သူေကာင္ေလးကိုေျပာတဲ့ ပဲခူးကို သြားမည့္ကားကို စံုစမ္းၾကည့္ေတာ့ ထြက္သြားတာ နာရီ၀က္ေလာက္ရွိၿပီတဲ့.... ေတာက္ တစ္ခ်က္ေခါက္လိုက္ၿပီ.. ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ မိမိကားနဲ႔ဆို မွီႏိုင္ေလာက္တာမို႔ ပဲခူးဘက္ကို အျပင္းေမာင္း ထြက္လာခဲ့ေတာ့တယ္။
ညၾကီး ရန္ကုန္ပဲခူးကားလမ္းမွာ ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္း ေမာင္းေနသလားေအာင့္ေမ့ရတယ္... ဘယ္သူမွမရွိ ... ကားကို အရွိန္ျပင္းျပင္းနဲ႔ ေမာင္းႏွင္ေနတာေၾကာင့္ ကားလမ္းေဘး ၀ဲဘက္၀ဲယာက သစ္ပင္ေတြ တရိပ္ရိပ္က်န္ခဲ့ပံုေတြ ကိုယ့္ကို ေနာက္ေျပာင္ေနသလိုလို ဇင္ လုပ္သြားတဲ့လုပ္ရပ္က ကၽြန္ေတာ့္အသည္းထိေအာင္ တဆစ္ဆစ္နာလွတာမို႔ မ်က္ရည္အလိုလို က်လာမိတယ္။ လူက တဆတ္ဆတ္တုန္လာလို႔ ကားကို အတက္ႏိုင္ဆံုး ၾကိဳးစားထိန္းၿပီး ေမာင္းေနတုန္း.. ေရွ႔ကဓာတ္တိုင္ ၁၀ ေလာက္အကြာမွာ လူေတြ ကားလမ္းေပၚမွာ ျပည့္ေနၿပီး လမ္းပိတ္ေနလို႔ ကားကို အရွိန္ေလ်ာ့လိုက္တယ္။ ေသခ်ာအနားေရာက္လို႔ ၾကည့္မိေတာ့ လမ္းေပၚမွာ လူ ၂၀ ေယာက္ေလာက္က ဒဏ္ရာရတဲ့သူနဲ႔ ကူညီေဖးမတဲ့ သူနဲ႔... ကားလမ္းေဘးကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ခရီးသည္ကားၾကီးတစ္စီး လမ္းေဘးေရေျမာင္းၾကီးထဲ ထိုးက်လို႔ေနတယ္။
ရင္ထဲ ဒိန္းကနဲ႔ ျဖစ္သြားတယ္္။ ကၽြန္ေတာ္ညတိုင္းမက္တဲ့ အိမ္မက္ထဲကေနရာပဲ။ ဇင္တို႔ ကားမဟုတ္ပါေစနဲ႔ ပါးစပ္ကအထပ္ထပ္ ဆုေတာင္းရင္း ကားကို လမ္းေဘးခ်ရပ္လိုက္သည္။ ၿပီးေနာက္ ကားေပၚမွ ဆင္းခါ ကားေမွာက္ရာသို႔ ေျပးသြားမိသည္။ လမ္းေပၚကလူေတြကို ၾကည့္ေတာ့ သတိရတဲ့ သူက ရလို႔ မရတဲ့သူက မရ။ ဒဏ္ရာမရတဲ့ သူက ဒဏ္ရာရတဲ့သူေတြကို ျပဳစုေနသလို အခ်ဳိ႕က ေရရွိတဲ့ ေျမာင္းထဲ တစ္၀က္က်ေနေသာကားထဲမွာ ဒဏ္ရာရၿပီး က်န္ေနတဲ့ လူေတြကို ဆဲြထုတ္ေနၾကၿပီ။ ေအာ္သူေအာ္ ငိုသူကငို ေသြးရူးေသြးတန္းနဲ႔ ထေျပးတဲ့သူက ထေျပး ကမာၻပ်က္ေနသလိုပါပဲ။ ဒဏ္ရမရတဲ့သူ တစ္ေယာက္ကို ေမးၾကည့္လိုက္တယ္။
ဒီကားက ဘယ္ကားဂိတ္က ထြက္တာလဲ ဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္သြားရွာတဲ့ ကားဂိတ္က ျဖစ္ေနေတာ့ ဇင္တို႔ ကားဆိုတာ ေသခ်ာသြားၿပီးေလ.. လမ္းေပၚကလူေတြကိုေသခ်ာလိုက္ၾကည့္ေတာ့ ဇင္မပါေသး ... ဒါဆိုရင္ ... လမ္းေဘး ေရေျမာင္းႀကီးထဲ ေမွာက္ေနတဲ့ ကားကိုတစ္ခ်က္ ၾကည့္လိုက္ၿပီး... ဇင္ ဘာမွမျဖစ္ပါေစနဲ႔လို႔ တစ္ခ်က္ ဆုေတာင္းၿပီး ခုန္ဆင္းေျပးသြားမိတယ္။
ကားနားေရာက္မွ ေသခ်ာၾကည့္မိေတာ့ ကားက ပက္လက္လန္ေနၿပီး ေရတ၀က္ေလာက္ ျမဳပ္ေနၿပီ။ ကားထဲေရေတြ၀င္ၿပီး အထဲမွာက်န္ေသးတဲ့ လူေတြဘယ္လိုမ်ားေနမလဲဆိုတာ စဥ္းစားလိုက္ရင္ ေၾကာက္စိတ္ေတာင္ ေပၚလာလို႔ တဆတ္ဆတ္တုန္လာတယ္။ ေဘးနားကလူကိုေမးၾကည့္ေတာ့ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ပါလဲ ဆိုေတာ့ ခရီးသည္ အေယာက္ ၄၀ ေက်ာ္ေလာက္ပါတယ္တဲ့။ အခုအျပင္ေရာက္တာ ၃၀ ေလာက္ပဲရွိေသးတယ္ အထဲမွာ ၁၀ ေယာက္ေက်ာ္ေလာက္ ညွပ္ေနေသးတယ္ဆိုေတာ့ ... ဇင္တို႔ အထဲမွာ ရွိတာေသခ်ာတယ္။ ကားထဲမွလည္း ျငီးျငဴသံ ေအာ္ငိုသံၾကီးေတြ ကားကိုထုေနတဲ့ အသံေတြကလည္း ရင္နဲ႔ မဆံေအာင္ ၾကားေနရတယ္။
ကားမွာလည္း ပက္လက္လန္ အေနအထားျဖစ္ေနၿပီး မွန္တံခါးေပါက္ေတြ ေရထဲေရာက္ေနတာမို႔ ေရွ႕အတက္အဆင္း တစ္ေပါက္ထဲ ၀င္မယ္ အလုပ္ ထိုေနရာက ေရပိုျမဳပ္ေနတယ္။ မထူးဘူးဆိုၿပီး ကားမွန္တံခါး ပြင့္ေနတဲ့ ေနရာကတဆင့္ ကားထဲသို႔ ငုပ္၀င္လိုက္တယ္။
ကားထဲ ေရာက္ေတာ့ ေမွာင္အတိပါ အလင္းဆိုတာတမႈန္ေလာက္ေတာင္ မရွိ... ေနာက္ကေန ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ လူ သံုးေယာက္ကားထဲကို အတူလိုက္၀င္လာတဲ့ အသံၾကားလိုက္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ဇင့္ နာမည္ကို တသြင္သြင္ ေအာ္ေခၚမိတယ္။ ၀င္လာတဲ့၃ ေယာက္ကိုေတာ့ ....
“လူေတြ႔ရင္ အသက္ရွိလား မရွိလား အရင္စမ္း ..အသက္ရွိေသးရင္ အျပင္ကယ္ထုတ္ ” လို႕ ေျပာလုိက္ျပီးေတာ့ လူေတြကို လိုက္စမ္းျပီးေနလိုက္တယ္။ မီးေရာင္ ျဖတ္ကနဲ ျမင္လိုက္ရလို႔ ဒီလူေတြဘယ္ကေနဘယ္လို ဓာတ္မီးေရေအာက္ကေန ယူလာပါလိမ့္။ ထိုလူေတြပဲ အသက္ရွိေသးတဲ့ လူတစ္ေယာက္ကို ထမ္းထုတ္သြားေတာ့ သူ႔ဆီကပဲ ဓာတ္မီးကို ငွားၿပီး ဇင့္နာမည္ကို ေအာ္ေခၚေနမိတယ္။ မိမိကိုယ္မွာလည္း တစ္ကုိယ္လံုးေရေတြစိုေနလို႔ မခ်မ္းအားပါဘူး။ စိုးရိမ္ပူပန္မႈေတြနဲ႔ ေသာကစိတ္ေတြက ကၽြန္ေတာ့္ကို ႏွိပ္စက္လို႔ ေနၿပီ။ အရင္ဆို ဒီလို ကားအက္စီးဒန္႔ ျဖစ္တဲ့ေနရာေတြဆို ေ၀းေ၀းကေရွာင္တယ္.. စိတ္မခ်မ္းသာလို႔ပါ။ ဇင့္ နာမည္ေအာ္ရင္း ကားေရွ႕ဘက္မွာ မေတြ႔တာနဲ႔ ကားအေနာက္ဘက္ကို သြားေအာ္ေနမိတယ္။ နာမည္ေအာ္ေခၚေနတုန္း စိတ္ထဲအသိစိတ္က ေႏြးကနည္း ျဖစ္သြားတာေၾကာင့္ ေနာက္လွည့္ၿပီး ဓာတ္မီးနဲ႔ ထုိးၾကည့္ေတာ့ ဇင္ ရယ္ပါ။ ဇင့္ ရင္ညြန္႔ေလာက္ကို ေရေတြျမဳပ္ေနသလို ဇင့္မွာ ထိုင္ခံု ၂ခုၾကားညုပ္ေနတာကို မခ်ိမဆံျမင္လိုက္ေတာ့သည္။
ဇင္ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေတြေတြၾကီး ၾကည့္ေနတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ဒီေလာက္ နာမည္ေခၚေနရဲ႕သားနဲ႔ ကို မထူးပဲညိမ္ေနတယ္။ ကၽြန္ေတာ္မ်က္ရည္ေတြ ေပါက္ေပါက္က်လာသလို ဇင္ကလည္း ကၽြန္ေတာ့္ကို ၾကည့္ၿပီး မ်က္ရည္ေတြက်လို႔ လာတယ္။ ဒါေပမဲ့ အသံမထြက္ အံ့ၾကိတ္ခါ ငိုေနေတာ့တယ္။ ဇင္ ရယ္ ေတာ္ေတာ္စိတ္ဓာတ္ျပင္းလွခ်ီလား .. ကၽြန္ေတာ့္ဇင့္ ကို အရင္ဆံုး အသာဖက္ထားၿပီး...
“ဇင္ ..ဘာမွမပူနဲ႔ ေနာ္..ကိုၾကီးရွိတယ္ ခု ဇင့္ေဘးနားမွာ ကိုၾကီးရွိတယ္ သိလား...”
ဇင္ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေမာ့ၿပီး မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ ၾကည့္ေနတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူမ်က္ႏွာကေတာ့ တင္းရိေနတယ္။
“ဇင္ နဲ႔ အတူတူပါလာတဲ့ ေကာင္ေလးေရာဟင္...”
ေျပာလိုက္ေတာ့ ဇင္ သူ႔ေဘးကို တစ္ခ်က္ေစာင္းၾကည့္ျပလိုက္ေတာ့ ဇင္ နဲ႔ခပ္လွမ္းလွမ္း ခံုေတြၾကားမွာ ေက်ာသာေပၚၿပီး ေရထဲျမဳပ္ေနၿပီး အသက္မဲ့ေနတဲ့ ခႏၶာကိုယ္တစ္ခု... ဇင္ ေတြေတြၾကီးၾကည့္ေနတုန္း ကၽြန္ေတာ့္ဇင့္ကို ခံု၂ခုၾကားမွာ အသာမၿပီး ဆဲြထုတ္ေတာ့ ဇင့္ေအာ္ပါေလေရာ ... ေသခ်ာၾကည့္လိုက္ေတာ့ ခံုေအာက္ခံ သံယက္တစ္ခုက ဇင့္ေနာက္ေက်ာမွ တဆင့္ ထုတ္ျခင္းေပါက္ ၀င္ေရာက္ေနၿပီ။ ျဖစ္ရေလ ဇင္ရယ္... ဇင္ ေ၀ဒနာကို အံက်ိတ္ခံေနပံုရတယ္.. မ်က္ရည္ေတြက်ေနေပမဲ့ ႏႈတ္ခမ္းေတြကိုအားယူရင္း ကၽြန္ေတာ့္ကို ၾကည့္ေနျပီး ....
“ကုိၾကီးး...”
“ .......”
ကၽြန္ေတာ္ဘာမွ ျပန္မေျပာႏိုင္ေတာ့ပါ။ ကၽြန္ေတာ္မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ ေမာ့ၿပီးပဲၾကည့္လိုက္ ေတာ့တယ္။
“ကိုၾကီးရဲ႕ အခ်စ္ေတြက ဇင္နဲ႔ မတန္ပါဘူး ကုိၾကီးရယ္... အစက ကုိၾကီးဆီက လိမ္ညာၿပီး ခ်ဴစားဖို႔ အထိၾကံရြယ္ခဲ့ေပမယ့္..ကုိၾကီးက ဇင့္ကို တကယ့္အခ်စ္ေတြနဲ႔ ခ်စ္ေနေတာ့ ဇင္ မလုပ္ရက္ဘူး ကိုၾကီးရယ္..”
“ဇင္ရယ္ စကားေတြ အမ်ားၾကီးမေျပာနဲ႔ေနာ္...”
“ဇင္ ထပ္ၿပီး မေတာင့္ထားႏုိင္ေတာ့ဘူး.. ဇင္ ဒီဘ၀ ဒီေလာက္ပဲ ထင္တယ္... ကုိၾကီးရယ္...”
ဇင္ ငိုေလၿပီ။....ခ်ဳံးပဲြခ် ငိုျခင္းျဖစ္တယ္... ဒီတခါ ဇင္ ငိုေနတဲ့ မ်က္ႏွာဟာ.. ၀မ္းနည္းျခင္း ႏွေမ်ာျခင္း... ေနာင္တရျခင္း ေပါင္းစံုန႔ဲ အတူ..
“ဇင္ ေနာင္တရတယ္ ကုိၾကီးရယ္... ဒီလိုအခ်ိန္ေရာက္မွာ ကိုၾကီးရဲ႕ အျပဳစုအယုေလးေတြ အၾကင္နာေလးေတြကို ျပန္ၿပီး သတိရမိတယ္ ကိုၾကီးရယ္... ဇင္ေတာ့ အမွားၾကီး မွားသြားျပီ ... ဇင့္ကို ခြင့္လြတ္ပါ ကိုၾကီးရယ္..”
ကၽြန္ေတာ္ဘယ္လိုမွ မထိန္းႏိုင္ေတာ့ၿပီး ဇင့္ကို ဖက္လို႔ သာငိုေတာ့တယ္ .... ဒါေပမဲ့ ဒီလိုငိုေနလို႔ မျဖစ္ ဇင့္ကို အျပင္ေရာက္ေအာင္ ထုတ္ရမည္။
“ဇင္ ေတာင့္ထားေနာ္... ဒီထိုင္ခံုကို ရေအာင္ ဖယ္မယ္ သိလား...”
ဇင္ ကၽြန္ေတာ့္ကို ျပံဳးၿပီးၾကည့္ေနတယ္... သူ႔ေက်ာေနာက္က ၀င္ေနတဲ့ ဒီသံယက္ေတြက ဆဲြသာႏႈတ္လိုက္ရင္ သူဘယ္ေလာက္ အသည္းခိုက္ေအာင္ နာလိုက္မလဲ ဆုိတာသိသည္။ ကၽြန္ေတာ္ ဇင့္ကို အားေမြးထားပံုစံနဲ႔ အားတင္းျပရင္း.. ဇင့္ အေနာက္ဘက္ ခုံကိုသြား ..အားကုန္ေဆာင့္ဆဲြလိုက္ရာ ဇင္ ထံမွ ငယ္သံပါေအာင္ ေအာ္သံ ၾကားရေတာ့သည္။ ခုံနဲ႔ ျငိေနရာမွ လြတ္သြားေပမယ့္ ဇင့္မွာ သတိလစ္သြားေလၿပီ။ ဇင့္ ကို အသာေလးေပြ႕ထူ.. ဇင့္ပါးေလးကို အသာေလး ရိုက္ႏိႈးလိုက္ေတာ့ ဇင့္ ဆီကျငီးသံသဲ့သဲ့နဲ႔ အတူသတိရလာၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ကို အျပံဳးေလးသဲ့သဲ့ ျပံဳးျပၿပီးေတာ့...
“ကိုၾကီး...”
“ဇင္ စကားေတြ မေျပာေတာ့နဲ႔ေနာ္...”
“ဒီအခ်ိန္မွာ လိမ္ဖို႔ စကားေတြ မရွိပါဘူး... ဇင္ ကိုၾကီးကို ခ်စ္တယ္... ဇင္ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္မ်ား ျဖစ္ေနလို႔လား မသိပါဘူး... ဇင္ ေနာင္တေတြရေနၿပီ ကိုၾကီး ရယ္”
“ဇင္ရယ္ မေျပာပါနဲ႔ .. ကိုၾကီးက ခ်စ္ေနရရင္ေတာ္ပါၿပီ... ဇင္ ဘာမွမပူနဲ႔ ကိုၾကီးမွာ ကားပါတယ္ ... ဒီက ထြက္ၿပီးရင္ ေဆးရံုအျမန္သြားမယ္.. ”
ဇင့္ကို ဒီကားထဲက ထုတ္မယ္သာေျပာတယ္ ဘယ္လို ထုတ္ရမယ္မွန္းမသိ.. ကုိယ္ေတာင္ ေရေအာက္င႔ံုၿပီး မနည္း၀င္လာရတာ... ေတြးရင္ ရင္ထဲဆို႔နစ္လို႔ လာတယ္။
ဘုရားကယ္ပါလို႔ စိတ္ထဲ အၾကိမ္ၾကိမ္ ေရရြက္ေနမိတယ္။ မထူးေတာ့ၿပီမို႔ ဇင့္ကို အသာေက်ာပိုၿပီး..
“ဇင္ အသက္ေလးကို ခဏေအာင့္ ထားေနာ္..ခဏေလးရယ္... ”
ဇင္ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေမွးစင္းေနတဲ့ မ်က္၀န္းေတြ အင္အားမရွိေတာ့တဲ့ ပံုနဲ႔ ၾကည့္ေနၿပီးမွ ေနာက္ျပန္လွည့္ေျပာေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ႏႈတ္ခမ္းေလးကို သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြနဲ႔ စုပ္နမ္းလို႔ေနတယ္။ သူ႔ရဲ႕ အနမ္းေလးရပ္ထားမွ.. ကၽြန္ေတာ္ေျပာလိုက္တယ္...
“ဇင္ ခဏေလးေနာ္ အသက္ေအာင့္လို္က္ေနာ္... ”
ေျပာၿပီး ကၽြန္ေတာ္ေရထဲ ငုပ္ၿပီး ကားအျပင္ဘက္ကို ၾကိဳးစား ထြက္လိုက္တယ္... ေရထဲေရာက္ေနေတာ့ ဇင္ ကၽြန္ေတာ့္ကို တင္းက်ပ္စြာ ဖက္ထားတယ္..သူဖက္ထားပံု သူ႔လက္ကအားေတြက ကၽြန္ေတာ့္ကို အားကိုးတဲ့ လက္ကေလးေတြပါ... ကားအျပင္ေရာက္ ေရထဲက ေနဘြားကနဲ႔ ေပၚလာေတာ့ အသက္ရႈရင္း ကားလမ္းကုန္းေပၚသုိ႕ ဇင့္ကိုကုန္းပိုးရင္း ေျပးတက္လာမိတယ္..
“ဇင္ အားတင္းထားေနာ္... ကိုၾကီး ကားနားေရာက္ေတာ့မယ္... ဇင္ အားတင္းထား... ဇင္.. ဇင္...”
ကားလမ္းေပၚေရာက္ေတာ့ ကုန္းပိုးထားတဲ့ ေက်ာဘက္မွ ဇင့္ ရဲ႕တုန္႔ျပန္သံ ဘာတစ္ခုမွ မၾကားရေတာ့ေပ.. ဇင့္ကို အသာလမ္းေဘးမွာ ခ်ၿပီး လႈပ္ႏိုးၾကည့္ေတာ့ ဇင္တုပ္တုပ္မွ မလႈပ္။ ဇင္ လူ႔ေလာကၾကီးက ထြက္ခြာသြားၿပီ။ ကၽြန္ေတာ့္ကို ထားခဲ့ၿပီ.. ဇင့္ အသက္မရွိေတာ့ေပ... ကၽြန္ေတာ့္ ေၾကာင္ေငးၾကည့္ေနရာမွ ဇင့္ကို ရင္ခြင္ထဲ ေလးေကြးစြာ ေထြးေပြ႕ထားလိုက္ၿပီး အသကုန္ ေအာ္လို႔သာငိုပစ္လိုက္တယ္... ပါးစပ္ကလည္း ေယာင္ရမ္းၿပီး ေအာ္ေျပာေနေတာ့တယ္...
“ဇင္... ဇင္... ရယ္... ကိုၾကီးကို အဲဒီလို မလုပ္ပါနဲ႔ ဇင္ရယ္.. ကိုၾကီးကို... သတ္လိုက္ပါလား... ဇင္ မေသပါနဲ႔.... ကိုၾကီးေသခ်င္တယ္... ဇင္ရယ္ ကိုၾကီးေလ ခက္ရၿပီ...
ကယ္ၾကပါဦးဗ်ာ .... ကၽြန္ေတာ့္ ခ်စ္သူ ခုေလးတင္ အသက္ထြက္သြားတာ ထင္ပါတယ္... ကူညီလို႔ ရရင္ အခ်ိန္မီမယ္ ထင္ပါတယ္ ဗ်ာ.... ကယ္ၾကပါဦးဗ်ာ... ဇင္.....ဇင္.... ဇင္..... ထပါဦး ဇင္ရယ္.... ကိုၾကီးကေလ ဇင့္ကို ခ်စ္တာ... ခ်စ္တာမွေလ တခါမွ မခ်စ္ဘူးတဲ့ အခ်စ္နဲ႔ကို ခ်စ္တာ.. ဇင့္ အေၾကာင္းေတြ သိရဲ႕သားနဲ႔ အားလံုးခြင့္လြတ္ၿပီး ခ်စ္တာ.... ကိုၾကီးလို လူမ်ဳိး ေလာကမွာ ရွိမယ္ေတာင္ မထင္ပါဘူး...ဇင္ရယ္...ဇင္ သိပါတယ္... ဇင္ရယ္... ကိုၾကီးကို ေခၚသြားပါေတာ့လား.... ဇင္ ေရ... ဇင့္ ၀ိၪာည္ဒီနားမွာပဲ ရွိေသးတယ္ မဟုတ္လား...
ကိုၾကီး အျဖစ္ကို ၾကည့္စမ္းပါကြာ... ကိုၾကီးကို သနားရင္ ...ဇင့္ ခႏၶာကိုယ္ထဲ ျပန္၀င္ပါကြာ.... ကိုၾကီးသိတယ္... ဇင္ ဒီမွာပဲ... အားးး.....ေသပါၿပီ ဗ်ာ... ကၽြန္ေတာ့္ကို လာသတ္ၾကပါခင္ဗ်ာ...... ကၽြန္ေတာ္ ေသခ်င္လိုက္တာဗ်ာ….
.......................... .............. ...................... .................... ............. ........................... .................. . ... .. .. .. .
................”
မ်ဳိးေက်ာ္တေယာက္ ၀မ္းနည္းတာေရာ ေဒါသေတြေကာ စိတ္အစဥ္တိုင္း ခံစားမႈျပင္းထန္စြာခံစားၿပီး ေရာက္တတ္ရာရာ ေအာ္လို႔ေနတယ္။ မ်ဳိးေက်ာ္စိတ္ထဲ ကားလမ္းေပၚမွာဘယ္သူမွ မရွိပါ... သူရယ္... ၀ိညဥ္မဲ့ေနတဲ့ ဇင့္ ခႏၶာကိုယ္ရယ္.။ တစ္လမ္းလံုး အေမွာင္အတိ လူသူကလည္း ကင္းမဲ့ေနတယ္။ မ်ဳိးေက်ာ္ ေကာင္းကင္ၾကီးကို ၾကည့္ခါ ဇင့္ကို ေပြ႕ထားလ်က္ပင္ အထပ္ထပ္ ငိုေၾကြးေနဆဲပါ။
လူနာကုတင္ ၃၁ (အပုိင္း ၆) ဆက္ဖတ္ရန္ »
အပုိင္း (၄) သုိ႔..
အပုိင္း (၃) သုိ႔..
အပုိင္း (၂) သုိ႔..
အပုိင္း (၁) သုိ႔..
http://www.bds18.ga/2016/03/bds18-5.html
