လူနာကုတင္ ၃၁ (အပုိင္း ၆)

အခန္း(၆)
ေနကတအားပူေနတယ္.. လူေတြ ကားေတြ ဟိုဟိုဒီဒီ သြားေနတဲ့ ၾကားက ေလ်ာက္လို႔သြားေနမိတယ္။ ေန႔လည္ၾကီး ဒီေလာက္မူးေနေအာင္ ေသာက္ထားေပမဲ့ မ်ဳိးေက်ာ္ရဲ႕ ရင္ထဲမွာ ဇင့္ရဲ႕အရိပ္အေယာင္ေတြက ေဖ်ာက္မရပါ။ ယိမ္းယိုင္ေနတဲ့ ေျခလွမ္းေတြကို ခဏရပ္ၿပီး မ်က္လံုးကို အားစိုက္ခါ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ျပန္ၾကည့္ေနမိတယ္။ ေလးငါးရက္ေလာက္ မလဲဘဲ ထားထားတဲ့ အ၀တ္အစားေတြက ေဟာင္းႏြမ္း နံေစာ္လို႔ေနၿပီ။ ငါ ဘယ္ကိုသြားေနတာလဲ ဘယ္ကိုသြားရမွာလဲ ...... ?

ငါက ဘ၀ပ်က္ေနတဲ့ သူတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနၿပီလား။ လက္ထဲမွာ ကိုင္လာတဲ့ အရက္ပုလင္းထဲမွ အရက္ကို အကုန္ေမာ့လိုက္ၿပီး ပုလင္းခြံကို လမ္းေဘးက အုတ္နံရံဆီ ပစ္ေပါက္ခဲြလိုက္တယ္။ အရက္ရွိန္က ပိုတက္လာေတာ့ ယိမ္းယုိင္ေနတဲ့ ေျခလွမ္းေတြက ဒလိမ့္ေခါက္ေကြး ျဖစ္ခ်င္လို႔လာတယ္။ တစ္ခ်က္ ဟန္ခ်က္ပ်က္လိုက္တာ အသိထဲ ငါမူးတာမဟုတ္ဘူး ကမာၻၾကီးလည္သြားသလို ျဖစ္သြားၿပီး နားထင္မွာ ျပင္းထန္တဲ့ ရိုက္ခ်က္တစ္ခုေၾကာင့္ “ ေဖာင္း ” ကနဲ အသံနဲ႔ အတူမ်က္လံုးထဲ မီးတစ္ခ်က္ပြင့္သြားသည္။ ထို႔ေနာက္ နာက်င္မႈက ၀င္လာလို႔ မ်က္လံုးကို အားစိုက္ၾကည့္ေတာ့ ငါ ပလက္ေဖာင္းနဲ႔ မိတ္ဆက္သြားတာပဲ။ လမ္းသြားလမ္းလာေတြရဲ႕ အၾကည့္မ်ဳိးစံုေတြနဲ႔ ၾကည့္ေနတာကို ေမွာက္လ်က္သားမွ မ်က္လံုးေလး တစ္လံုးနဲ႔ ျမင္ေနရတယ္။ ၾကိဳးစားကုန္ရုန္းၿပီး ထေပမဲ့ ကိုယ့္ေခါင္းကို မသယ္ႏိုင္ေတာ့တာေၾကာင့္ ပလက္ေဖာင္းပူပူမွာ ေပကပ္ၿပီး ခဏနားေနတဲ့သေဘာနဲ႔ အေမာေျဖ ေမွးေနလိုက္ေတာ့တယ္....။

+++++++++++++++

ေဆာင္း၀င္လာလို႔ထင္တယ္ ေအးခ်မ္းတဲ့ အရသာကို ခံစားေနရသလို အရက္အလြန္အကၽြံေသာက္ထားတဲ့ အရွိန္ေၾကာင့္ ထင္တယ္ သတိရတာနဲ႔ ေခါင္းကကိုက္တက္လို႔လာတယ္။ ေမွာင္နဲ႔ မည္းမည္း မ်က္လံုးကို ၾကိဳစားဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေပမဲ့  ေဘးနားက ေစာင္တစ္ထည္ကို စမ္းမိလို႔ ဆဲြယူျခံဳလိုက္တယ္။ ေစာင္ျခံဳေကြးေနေတာ့မွ တစ္ခ်က္လန္႔သြားၿပီး အသိ၀င္လာလို႔ ငါဘယ္ေရာက္ေနတာလဲ။ ငါ႔အိမ္ပဲ ထင္တယ္။ အနံအသက္ကေတာ့ ငါ့အိမ္ပါပဲ။ ခ်မ္းေနတယ္ ဆိုတာ အဲယားကြန္းေၾကာင့္ပဲ။

ငါ႔ကို အိ္မ္ဘယ္သူ ေခၚလာတာလဲ။ ငုပ္တုပ္ထထိုင္လိုက္ေတာ့ ေခါင္းမွဆစ္ကနဲ ျဖစ္သြားသလို ဗိုက္လည္းဆာလာသလို ေရလည္းတအားေသာက္ခ်င္လာတယ္။ ေရငတ္တဲ့ဒဏ္ကို မခံႏိုင္လို႔ ၾကိဳးစားကုန္းရုန္းထၿပီး မီးဖြင့္လိုက္တယ္။ မ်ဳိးေက်ာ္အိပ္တိုင္း ဘယ္ေတာ့မွ မီးပိတ္ၿပီး မအိပ္တတ္ပါ။ မီးဖြင့္လိုက္ေတာ့ ကိုယ့္အခန္းကို ေသခ်ာၾကည့္မိတယ္။ ဟုတ္ပါတယ္ ငါ႔အခန္းေသခ်ာပါတယ္။ နာရီကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ည ၁၁ နာရီေတာင္ ျဖစ္ေနပါလား... ေနအုန္းငါ ေန႔လည္က လမ္းမွာ… သတိရလို႔ နားထင္ကို တစ္ခ်က္စမ္းလိုက္ေတာ့ နည္းနည္းေအာင့္ ေနတယ္...
“ ဟင္ ”
ကုတင္ေဘးက ခုံမွာလည္း အမ်ဳိးသမီး အိတ္ေလး.. ျမင္ဖူးသလိုလုိ..
မ်က္ေမွာင္က်ဳံ႕စဥ္းစားလိုက္လို႔ ထင္တယ္ ေခါင္းကကိုက္လာလို႔ ေနာက္မွစဥ္းစားမယ္ ေရအရင္ေသာက္မယ္ဆိုၿပီး ဆင္းလာခဲ့ေတာ့တယ္။

အိမ္ေအာက္ေရာက္ေတာ့ ဧည့္ခန္းထဲ တစ္ခ်က္မ်က္စိက ေရာက္သြားတယ္။ ဆိုဖာေပၚမွာ မိန္းမတစ္ေယာက္ ေစာင္ေလးျခံဳၿပီး အိပ္ေနတာကိုေတြ႔လို႔ အနားနား ကပ္ၾကည့္ေတာ့.. တင္မိုးႏိုင္..ျဖစ္ေနသည္။ သူ ဘယ္ကေနဘယ္လို ေရာက္ေနတာလဲ.. ဘာလာရႈပ္တာလဲ မသိဘူး... ၀ူးးးး.. ေရအရင္ ေသာက္မယ္ဆုိၿပီး ထမင္းစားခန္းထဲက ေရခဲေသတၱာကို အရင္ဖြင့္ ေရကိုကမန္းကရမ္းေသာက္ခ်လိုက္ေတာ့သည္။ ေရ၀င္သြားလို႔ ထင္တယ္ ဗိုက္ထဲမွာ အစာမရွိဘဲ အရက္ေတြခ်ည္း ရွိေနပံုရတယ္.. ေခါင္းေတြ ေ၀တက္လာလို႔ ျပန္ေျဖရေအာင္ အရက္ပုလင္းကို ရွာလိုက္ေတာ့တယ္။ ဘယ္တုန္းကမွ မေသာက္ခဲ့တဲ့ အေဖ့ရဲ႕ အရက္ေတြ ဒီေလာက္ အသံုး၀င္မယ္လို႔ ဘယ္တုန္းကမွမထင္ခဲ့… စိတ္ထဲေပ်ာ္သလိုရွိတာနဲ႔ အဖုံးဖြင့္ၿပီး ခြတ္ထဲေတာင္ မထည့္ပဲ ေမာ့မယ္ အလုပ္ လက္တစ္စံုက အရက္ပုလင္းကို တားလာေတာ့တယ္..

“ေတာ္ေတာ့ေလဟယ္.. ရပ္ပါေတာ့ဟယ္... နင္ဘာျဖစ္ေနတာလဲ...”

မ်ဳိးေက်ာ္ တင္မိုးႏိုင္ကို မ်က္လံုးေတြ မီးေတာက္မတတ္ျဖင့္ၾကည့္ရင္း....

“ကုိယ့္ဘာသာေနစမ္းပါ... နင္ဘာလာလုပ္တာလဲ ငါ႔အိမ္ကို...”

“နင္ မူးလဲေနလို႔ ငါ တိုင္စီနဲ႔ ေခၚလာတာ အိမ္ေရာက္ေတာ့ နင့္မွာ အိမ္ေသာ့မွလည္း မပါဘူး.. ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ ျခံေစာင့္ဦးေလးနဲ႔ ေတြ႕လို႔ နင္ကံေကာင္းတာ....”

“ခု သူဘယ္မွာလဲ...”

“ညေနထဲက ျပန္သြားၿပီ....”

တင္မိုးႏိုင္ရဲ႕ မ်က္ႏွာက မတင္းမမာ တလံုးခ်င္းေျပာေနတယ္ဆိုေပမဲ့ သူ႔အသံေတြက စိတ္မေကာင္းတဲ့ အသံေတြလား ဂရုဏာအသံေတြလား မသိ။ မ်ဳိးေက်ာ္စိတ္ရႈပ္လိုက္တာနဲ႔ သူ႔လက္ေတြကို အတင္းဖယ္ရင္း အရက္ကို ေမာ့မယ္လုပ္ေတာ့..

“ေတာ္ေတာ့လို႔ ေျပာေနတယ္ေနာ္....  နင္ ဘာျဖစ္ေနတာလဲ ငါ႔ကို ေျပာစမ္းပါ...”

“နင္နဲ႔ ဘာမွ မဆိုင္ဘူး... နင့္ဟာနင္ ေအးေဆးေန...”

“ဘာလို႔ ငါနဲ႔ မဆိုင္ရမွာလဲ... နင္ ဘာျဖစ္ခ်င္လဲ ေျပာ..... ေျပာေလ....”

မ်ဳိးေက်ာ္ တင္မိုးႏိုင္ကို ေစ့ေစ့ၾကည့္ရင္း အရက္ကို မနားတမ္းေမာ့ ခ်လိုက္ၿပီး... မ်က္ႏွာၾကီးမဲ့ကာ...

“ငါ ဘာျဖစ္ခ်င္ေနလဲ နင္သိလား...”

“ေျပာေလ..ဟယ္...”

တင္မိုးႏိုင္ ခုေတာ့လည္း မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႔

“ဟားဟားးဟား... ငါ ျဖစ္ခ်င္တာ က ေတာ့... နင္ လာရာ လမ္းအတိုင္းျပန္ေတာ့ ...”

“ ............ ”

“ငါ႔ဘ၀က နင္က အစျပဳလို႔ မိန္းမေၾကာင့္ ဘ၀ပ်က္ရေတာ့မယ့္သူတစ္ေယာက္... ဘာမွ အသံုး၀င္မဲ့ သူမဟုတ္ဘူး... နင္သြားေတာ့...”

“မ်ဳိးေက်ာ္ရယ္... ငါ႔ကို ခြင့္လႊတ္ပါဟယ္.. ”

“နင္ ျပန္ေတာ့လို႔ ေျပာေနတယ္ေနာ္...”

တင္မိုးႏိုင္ မ်က္ႏွာကို လက္နဲ႔အုပ္ငိုၿပီး အိမ္ေရွ႕ကို ထြက္ေျပးမယ္ လုပ္ၿပီးမွ သူ႔အိတ္ေမ့က်န္ခဲ့လို႔ ထင္တယ္.. ကၽြန္ေတာ့္အခန္းရွိရာ အေပၚထပ္ကို ေျပးတက္သြားေတာ့တယ္။ သူေျပးတက္သြားတာကို ေနာက္ကေန ေသခ်ာၾကည့္မိေတာ့ စိတ္ထဲ အရက္တန္ခိုးေၾကာင့္လား တင္မိုးႏိုင္ရဲ႕ ေနာက္ပိုင္းကို ေသခ်ာၾကီး ၾကည့္မိလိုက္ေတာ့ စိတ္ေတြက ၾကြတက္လာလို႔ သူေနာက္ကလိုက္သြား လိုက္တယ္.။

တင္မိုးႏိုင္ အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ သူ႔ အိတ္ေလးကို ယူၿပီးျပန္ထြက္မယ္ အလုပ္... မ်ဳိးေက်ာ္အခန္းေပါက္၀မွာ အခန္းတံခါးကို မီွၿပီးရပ္ၾကည့္ေနတယ္။ ၿပီးေတာ့ သူအခန္းတံခါးကို ေလာ့ခ်လိုက္ၿပီး တင္မိုးႏိုင္အနားကို ကပ္လာေတာ့ တင္းမိုးႏိုင္ ေယာက်္ားနဲ႔ တကယ္ နဖူးေတြ႔ဒူးေတြ႕ ေဂ်ာင္ပိတ္မိေနၿပီမို႔ အသားေတြ တဆက္ဆက္တုန္ခါ မ်က္ရည္ေတြ ၀ိုင္းလို႔ခါ တက္လာပါေတာ့တယ္....။

တင္မိုးႏိုင္ အိတ္ေလးကို ရင္ဘတ္ၾကားထည့္ထားၿပီး ေရွ႕တိုးရမလိုလို ေနာက္ဆုတ္ရေတာ့မလိုလို ျဖစ္ေနတုန္း။ မ်ဳိးေက်ာ္ ေရွ႕ကို တလွမ္းခ်င္းတိုးလာလို႔

“မ်ဳိးေက်ာ္ ခဏေလးေနာ္... နင္ေရွ႕ကို တိုးမလာနဲ႔ အုန္း... ”

“ဘာျဖစ္လဲ...”

“နင္ ဒီလိုပံုမ်ဳိးနဲ႔ ငါ႔ဆီမလာနဲ႔ .. ”

“ဟား ဟား ဟား... နင္သာ အစထဲက အရာရာကို နားလည္ မာန္ေတြေလ်ာ့မယ္ ဆိုရင္ ငါ႔မွာ ဘာမွျဖစ္စရာ အေၾကာင္းကို မရွိဘူး.... ခုေတာ့...”

မ်ဳိးေက်ာ္ အံကိုၾကိတ္ရင္း.. အရက္တန္းခိုးေၾကာင့္ ရီေ၀ၿပီး နီတြက္ေနတဲ့ မ်က္လံုးေတြႏွင့္အတူ အနားသလို႔ တျဖည္းျဖည္းတိုးကပ္ရင္း တင္မိုးႏိုင္ တကုိယ္လုံးကို သိမ္းၾကံဳးၾကည့္ပစ္လိုက္သည္။

“နင္က ဘာမာန္တက္ေနတာလဲ...”

“မ်ဳိးေက်ာ္ ငါေတာင္းပန္ပါတယ္...ဟယ္.. ငါ... ငါ အိမ္ျပန္ခ်င္တယ္”

တင္မိုးႏိုင္ ေျပာေနတုန္း မ်ဳိးေက်ာ္ တင္မိုးႏိုင္ကို အတင္းခ်ဳပ္ကိုင္ ထားလိုက္တယ္။ တင္မိုးႏိုင္ မ်ဳိးေက်ာ္ကို ရုန္းကန္ထုရိုက္ေနလို႔ တင္မိုးႏိုင္ေက်ာဘက္က ေနရာယူျပီး ေသခ်ာပယ္ပယ္နယ္နယ္ ခ်ဳပ္ကိုင္ထားလိုက္ေတာ့ တင္မိုးႏိုင္ ရုန္းေနေပမဲ့ အခ်ည္းႏွီးပါ။ မိုးေက်ာ္လက္ေတြကလည္း ခ်ဳပ္ေနရင္းတန္းလန္း တင္မိုးႏိုင္ရဲ႕ ႏို႔ေတြေရာ ခႏၶာကိုယ္ အႏွံ႔ ဆုပ္ကိုင္နယ္ေနလို႔ တင္မိုးႏိုင္ ေၾကာက္လန္႔တာလား ရွက္တာလား ေဒါသထြက္လာတာလား မသိ အားကုန္ ရုန္းေနေတာ့တယ္။ မ်ဳိးေက်ာ္လည္း တင္မိုးႏိုင္ရဲ႕ အသိမဲ့ ရွက္ရမ္းရမ္း ေဒါသစိိတ္ေတြရဲ႕ ရုန္းအားကို မနည္းထိန္းေနရတာမို႔ တင္မိုးႏိုင္ကို ကုတင္ေပၚပစ္တင္ ဖိလွဲထားလိုက္တယ္...။

“မ်ဳိးေက်ာ္... ငါ႔ကို အဲလို မလုပ္နဲ႔ ေနာ္... ငါလိုခ်င္တာ အဲဒါမ်ဳိးမဟုတ္ဘူး....ဟယ္.. ”

“ေတာ္စမ္းပါ မိန္းမေတြ.. က ဒီအတိုင္းပဲ.... နင္ လိုခ်င္တာ ငါမသိဘူး... ငါလိုခ်င္တာပဲ ငါသိတယ္.. ”

“မ်ဳိးေက်ာ္ ငါ႔ကို အဲလိုေတာ့ မလုပ္ပါနဲ႔ ဟာ... ငါေတာင္းပန္ပါတယ္... ငါအဲလိုၾကီးငါ႔ဘ၀မွာ အျဖစ္မခံပါရေစနဲ႔ ငါေၾကာက္တယ္ မ်ဳိးေက်ာ္ရယ္... နင္နဲ႔ ငါနဲ႔ ဒီေလာက္ထိ ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္းပံုမ်ဳိးေတြ မျဖစ္သင့္ဘူးေလ.. ငါ႔ကို အၾကမ္းနည္းနဲ႔ေတာ့ မလုပ္ပါနဲ႔ ဟာ ....ငါ႔ကို သနားပါအုန္း..”

မ်ဳိးေက်ာ္တစ္ေယာက္ ေမွာက္လ်က္ ျဖစ္ေနတဲ့ တင္မိုးႏိုင္ ရဲ႕ကိုယ္ေလးကို ဆဲြလွန္ရင္း ရင္ဘတ္ေပၚမွာ တက္ဖိထားလိုက္ေတာ့တယ္။ ေနာက္ တင္မိုးႏုိင္ ေျခေထာက္ ႏွစ္ေခ်ာင္းၾကားထဲ သူခႏၶာကိုယ္ကို အတင္းၾကား၀င္လိုက္သည္။ သူ႔ကိုရိုက္လာတဲ့ တင္မိုးႏိုင္ လက္ႏွစ္ဖက္ကို ဆန္႔တန္းဆဲြထုတ္ ဖမ္းခ်ဳပ္လိုက္ၿပီး သူ႔ရဲ႕ အက်ီရွိေနေပမဲ့ မို႔ေမာက္ကားထြက္ေနတဲ့ သူ႔ႏို႔အုံကုိ ပါးစပ္နဲ႔ဆုပ္နယ္ ကိုက္ခဲေတာ့တယ္။ ဒီလို လုပ္လိုက္ေတာ့ မ်ဳိးေက်ာ္ရဲ႕ေအာက္ခံေဘာင္းဘီေလး ၀တ္ထားေပမဲ့  ဒုတ္ကအေတာ္ၾကီးကိုေထာင္ၿပီး မာတက္လာတာမို႔ သူ႔ ေပါင္ၾကားက ေရႊခရုေလးနဲ႔ အတင္းဖိကပ္ခါ ေထာက္ထားလိုက္တယ္။

တ၀က္တပ်က္လန္ေနၿပီ ျဖစ္တဲ့ သူ႔ထမီ နဲ႔အတူ သူ႔ေပါင္ၾကားထဲ ကၽြန္ေတာ္ေရာက္ေနၿပီမို႔ သူ အဖို႔ ရုန္းကန္ဖို႔ ဘယ္လိုမွ မတတ္ႏိုင္ေတာ့ပါ။ တခ်က္တခ်က္ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီေတြ ကိုယ္ဆီရွိေနေသးေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ဒုတ္နဲ႔ သူ႔ ေရႊခရုအေပၚကို ေလးငါး ခ်က္ေလာက္ ေဆာင့္ၿပီး တြန္းေထာက္လိုက္တယ္။ တင္မိုးႏိုင္ကို ခ်ဳပ္ေနတုန္း မ်ဳိးေက်ာ္မွာလည္း သူ႔အ၀တ္အစားေတြကို တဖက္က ခၽြတ္လာတာမို႔ ... တင္မိုးႏိုင္ ကၽြန္ေတာ့္ကို စားေတာ့၀ါးေတာ့မယ္ ပံုနဲ႔ ၾကည့္ေနတယ္။ ေနာက္မွ သူစိတ္ကို ျငိမ္ျငိမ္ထားလာၿပီး...

“မ်ဳိးေက်ာ္... နင္ စိတ္ကို ျငိမ္ျငိမ္ထားပါဟယ္.. ငါၾကမ္းတာ မၾကိဳက္ဘူးဟယ္.. အႏုနည္းနဲ႔ သံုးပါလား... နင္ငါ႔ကို ဒီနည္းနဲ႔ ေတာ့ မဆက္ဆံသင့္ဘူးဟယ္.. ”

မ်ဳိးေက်ာ္မရေတာ့ပါ မူးကလည္းမူးေန အစကလည္း လုပ္ၿပီးၿပီမို႔ တင္မိုးႏိုင္ ေဘာင္ဘီအေသးေလးကို စတင္ဆဲြခၽြတ္လိုက္တာမွာေတာ့ တင္မိုးႏိုင္ ေဒါသငယ္ထိပ္ေရာက္သြားၿပီး ေျခေကာလက္ေကာ ကိုယ္ခႏၶာမွာ ရွိသမွ် အားကုန္ ထုရိုက္တြန္းထိုး ရုန္းပါေတာ့တယ္..

“ဟဲ့ေကာင္ မ်ိဳးေက်ာ္ .. နင္က ငါ႔ကို ဘာမွတ္ေနတာလဲ ... နင္..က ငါ႔ကို ယုတ္မာေတာ့မယ္ေပါ့... ႏြားစိတ္ေတြ ျဖစ္လာတာေပါ႔.. ဖယ္စမ္း... ငါ႔ကို လႊတ္စမ္း... နင့္ကို ငါသတ္မယ္… နင္ငါ႔ကို မုဒိန္းက်င့္ေနတာေပါ႔ ေလဟုတ္လား.... ငါ႔ကို နင္ဘာမွတ္ေနလဲ... လႊတ္စမ္း... ေသစမ္း ေသစမ္း..”

တင္မိုးႏိုင္ ေျပာေျပာနဲ႔ လက္ျပန္ေကာ လက္၀ါးေကာ လက္သည္းနဲ႕လည္း ကုတ္လုိက္တာေၾကာင့္ မ်ဳိးေက်ာ္တခ်က္အထိအားၿပီး ..“ အား..”..လို႔ ေအာ္ရင္း တစ္ခ်က္ရပ္သြားေတာ့ တင္မိုးႏိုင္ ေအာက္ကေန ပက္လက္ကေလး မ်က္လံုးအ၀ိုင္းသားနဲ႔ မ်ဳိးေက်ာ္ကို ၾကည့္ေနတယ္။ မ်ဳိးေက်ာ္ သူေခါင္းေတြ သူ႔ပါးျပင္ေတြမွာ တင္မိုးႏိုင္ရိုက္ထားလို႔ ဖူးေရာင္ နီတြတ္ေရာင္ရမ္းတာထက္ သူ႔ရင္ဘက္ လက္သည္းရာ အစင္းေၾကာင္းမွ ေသြးေတြစို႔လာၿပီး အေတာ္နာသြားဟန္တူတယ္... မ်ဳိးေက်ာ္ရဲ႕ ရုပ္ဟာ ခ်က္ခ်င္းေျပာင္းသြားတာ တင္မိုးႏိုင္ ျမင္လိုက္ရပါၿပီ။ ေဒါသမုန္တိုင္းနဲ႔ အတူ ခက္ထန္မာေက်ာမႈ အျပည့္ ေယာက္်ားတို႔အား ဘယ္မိန္းမ ခံႏိုင္ရိုးနည္း.. မ်ဳိးေက်ာ္ အံကိုတင္းတင္းၾကိတ္ခါလက္သီးကုိ က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ၿပီး ပက္လက္လွန္ေနတဲ့ တင္မိုးႏိုင္ကို သူ၀တ္ထားတဲ့ အက်ီကေနတဆင့္ သူ႔အားၾကီးနဲ႔ ဆဲြမလိုက္ရာ တင္မိုးႏိုင္မွာ စကၠဴေလးလားေအာက္ေမ့ရေအာင္ မ်ဳိးေက်ာ္လက္ထဲ ဖ်က္ကနဲ႔ ပါလာၿပီး.. မ်ဳိးေက်ာ္ တင္မ်ဳိးႏိုင္ရဲ႕ အက်ီကုိ အားနဲ႔ ေဆာင္ဆဲြ ဆဲြျဖဲလိုက္ရာ.. တင္မ်ဳိးႏိုင္ လွမ္းတားခ်ိန္ေတာင္မရလိုက္.. အက်ီမွာ ႏွစ္ျခမ္း ကဲြသြားသည္။ မ်ိဳးေက်ာ္ လက္က်န္ ေဘာ္လီကို အတင္းဆဲြခၽြတ္ေတာ့ ၾကိဳးကမာေနေတာ့ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ မကၽြတ္.. အခၽြတ္ခံရတဲ့ တင္မိုးႏိုင္မွာ အသားေတြပြန္းပ့ဲ နီရဲကာ နာက်င္လွတာ တေၾကာင္း ေၾကာက္လာတာ တေၾကာင္း အသံပင္မထြက္ႏိုင္ဘဲ... တြင္တြင္သာ ငိုေနေတာ့တယ္...။

တင္မိုးႏိုင္ ငိုေနေပမဲ့ မ်ဳိးေက်ာ္ကေတာ့ သူ႔ ေဒါသနဲ႔ အတူ ရပ္မဲ့ပံုမေပၚ ေဘာ္လီၾကိဳးကို အားနဲ႔ ေဆာင့္ဆဲြလိုက္ရာ.... ေဘာ္လီၾကိဳးျပတ္ထြက္သြားေလၿပီ။ ၀င္း၀ါအိစက္ၿပီး ကားထြက္ေနတဲ့ တင္မိုးႏိုင္ရဲ႕ ႏို႔ေတြကေၾကာက္ၿပီး တဆတ္ဆတ္ခုန္ေနသလို အတင္း ေဆာင့္ဆဲြခၽြတ္ထားေတာ့ လက္ရာေတြ ပြန္းရာေတြနဲ႔ နီရဲလို႔ေနတယ္... အေပၚပိုင္းကို ခၽြတ္ၿပီးသြားၿပီမို႔ တင္မိုးႏိုင္ရဲ႕ေအာက္ခံေဘာင္းဘီကို တင္မိုးႏိုင္ရဲ႕ ရုန္းကန္မႈကင္းစြာခၽြတ္လိုက္တယ္။ တင္မိုးႏိုင္.. ကိုယ္လံုးေလးမွာ ထမီသာ သူ႔ခါးလယ္မွာ ကြင္းလံုးစြတ္ေနတာကလဲြလို႔ ဘာအ၀တ္အစားမွမရွိ။

တင္မိုးႏိုင္ မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ တဆက္ဆက္တုန္ရင္း မ်ဳိးေက်ာ္ကို ေမာ္ၾကည့္ေနတယ္။ မ်ဳိးေက်ာ္ကေတာ့ ႏုိ႕ေတြကို ဆုပ္နယ္စုပ္နမ္းရင္း တင္မိုးႏိုင္ေပါင္ကို အတင္းကားရင္း သူ႔ဒုတ္ကို လက္တဖက္နဲ႔ ကိုင္ခါ တင္မိုးႏိုင္ ေရႊခရုၾကားေလးထဲကို ေတ့ ထားလိုက္ေတာ့သည္...။

ဒုတ္က တင္မိုးႏိုင္ေရႊခရုေလးရဲ႕ အေပါက္၀နားတပ္ထား ေပမဲ့ ခ်က္ခ်င္းမလုပ္ေသးေပ။ တင္မိုးႏိုင္ရဲ႕ ႏို႔ေလးကို အားရပါးရ ကုန္းစုပ္ေနမိတယ္။ တင္မိုးႏိုင္ ျငိမ္သက္လို႔ သြားပါၿပီ။ မ်ဳိးေက်ာ္ သူ႔ဒုတ္ကို တင္မိုးႏိုင္ရဲ႕ ေရႊခရုေလးထဲ အားစိုက္ခါ ထိုးထည့္မယ္လုပ္ၿပီး တခ်က္ တင္မ်ဳိးႏိုင္မ်က္ႏွာကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ တင္မိုးႏိုင္မ်က္ႏွာမွာ မ်က္ရည္ေတြ အျပည့္... အားကုန္ရုန္းထားသလို ႏြမ္းလ်ေနတဲ့ သူ႔ရဲ႔ ခႏၶာကိုယ္မွာလည္း မ်ဳိးေက်ာ္လက္ခ်က္ေၾကာင့္ ပြန္းၿပီးနီတြက္ေနသလို သူ႔တကိုယ္လံုးလည္း တဆက္ဆက္တုန္ေနသည္။ မိန္းေမာေနၿပီး အားျပတ္ေနတဲ့ လူတေယာက္အသြင္ျဖစ္ေနသည္။ တင္မိုးႏိုင္ မ်က္လံုးေလးေတြ ဖြင့္ထားေပမယ့္ မ်က္လံုးထဲမွာ မ်က္ရည္ေတြ ျပည့္လွ်ံလ်က္ ေအာက္ကေန ငိုမဲ့မဲ့ အမႈအယာျဖင့္ မ်ဳိးေက်ာ္ကို လက္အုပ္ေလး ခ်ီခါ..

“မ်ဳိးေက်ာ္ရယ္… ရွစ္ခိုးၿပီး ေတာင္းပန္ပါတယ္  ငါ႔ကို သနားပါဟယ္… နင္နဲ႔ငါ ခင္မင္တဲ့ မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ သေဘာထားၿပီး ငါ႔ကို ဒီလုိအျပဳမႈမ်ဳိးၾကီးေတာ့.... မလုပ္လိုက္ပါနဲ႔ဟယ္… ဒီလိုျဖစ္သြားရင္.. ငါ႔ကိုငါလည္း ဒီတစ္သက္ ခြင့္လႊတ္ေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး…. ငါ႔ကို သနားပါဟယ္… ငါ႔ ထပ္ ရွစ္ခိုးၿပီးေတာင္းပန္ပါတယ္….. ”

တင္မ်ဳိးႏိုင္ ေျပာေျပာနဲ႔ ငိုေလၿပီ.. မ်ဳိးေက်ာ္လည္း တင္မ်ဳိးႏိုင္ေျပာလိုက္တဲ့ ခင္မင္တဲ့ မိတ္ေဆြေတြဆိုတဲ့ စကားလံုးၾကားလိုက္ေတာ့ အသိစိတ္တခ်က္၀င္လာတယ္။ ေၾသာ္… ငါ႔ရဲ႕ဂုဏ္သိကၡာေတြ ငါ႔ရဲ႕ကိုယ့္က်င့္တရားေတြ ….  ဒီ မိန္းမေတြေၾကာင့္ ျဖစ္ရတာ.. ငါက ဘာစလုပ္မိလို႔လဲ… “ ေတာက္ ”..
ေတာက္တခ်က္ေခါက္ခါ…. မ်ဳိးေက်ာ္ စိတ္တိုလာလ႔ို တင္မိုးႏိုင္ကိုလည္း လုပ္ခ်င္စိတ္မရွိေတာ့တာမို႔ “ ဟာ ” သက္ျပင္းခ်တာလိုလို မေက်နပ္ခ်က္ေတြကို သည္းခံလိုက္တဲ့ ပံုစံနဲ႔ တင္မိုးႏိုင္ကိုခြလ်က္သား အတိုင္း ကုတင္ကို လက္သီးနဲ႔ တစ္ခ်က္ထိုးၿပီး .... တင္မိုးႏိုင္အေပၚမွ ေဘးဘက္ကို... ေမွာက္လ်က္သားလိမ့္လဲွခ် လိုက္ေတာ့တယ္…။

“သြားေတာ့..နင္ ငါနဲ႕ ….အေ၀းဆံုးကို သြား…… သြား……. ထြက္သြားေတာ့ဟာ..… ”

မ်ဳိးေက်ာ္ ေဒါသထြက္ခါ ေအာ္ေနေပမယ့္ တင္မိုးႏိုင္တစ္ေယာက္ေတာ့ အားကုန္ရုန္းကန္ထားရတဲ့ အရွိန္ေၾကာင့္ ေအးစက္ေလးေကြးတဲ့ ပံုနဲ႔ ထေနရသလို ကိုယ္မွာ အ၀တ္ဆိုလို႔ ခါးက ကြင္းလံုးေလးလိမ့္ေနတဲ့ ထမီးေလးပဲရွိတာမို႔ အရွက္ကိုဖံုးဖို႔ အတြက္ သူ႔အ၀တ္အစားေတြကို ေဘးဘယ္ညာရွာလိုက္ၿပီး ၀တ္မယ္လုပ္ေတာ့ အက်ီေကာ ေဘာလီပါ ျပန္၀တ္လို႔မရေအာင္ စုပ္ျပဲလို႔ ေနေလၿပီေလ..  ဒါေၾကာင့္ တင္မိုးႏိုင္ သူ႕ေဘးမွာ ..ေတြ႔တဲ့ ေစာင္ေလးကို လွမ္းယူျခံဳ.. နာေနတဲ့သူ႔ခႏၶာကိုယ္ေလးကို လက္ေလးနဲ႔ ႏိွပ္နယ္ရင္း ေခါင္းေလးငံု႔ခါ ရိႈတ္ၾကီးတငင္ ငိုပါေတာ့တယ္…

“ဟာ… နားျငီးတယ္ဟ …. တိတ္စမ္း…. နင္ျပန္ေတာ့… ေလ .... ဘာလုပ္ေနတာလဲ.. နင့္ကို ငါ့ဘ၀မွာ ဘာမွအလုိမရွိဘူး…. နင္ထြက္သြားေတာ့…..”

မ်ဳိးေက်ာ္ အမူးကလည္းမေျပေသး ေဒါသစိတ္ကလည္း ရွိေသးသမို႔ ေမွာက္အိပ္ေနရင္းမွ တင္မိုးႏိုင္ကို ေအာ္ေငါက္လို႔ေနေလၿပီ။ တင္မိုးႏိုင္ တကယ္ကို ၀မ္းနည္းသြားသလို မ်ဳိးေက်ာ္သူ႔ကို ဒီလိုၾကီး ဆက္ဆံလာမယ္လို႔ ဘယ္တုန္းကမွ မထင္ထားခဲ့ဘူး။ ေတြးေလ ၀မ္းနည္းလာလို႔ တင္မိုးႏိုင္ တိုးလို႔သာ ငိုေနပါေတာ့တယ္။

ရက္စက္လိုက္တာ မ်ဳိးေက်ာ္ရယ္ ခုခ်ိန္ၾကီး ငါဘယ္လို ျပန္ရမလဲဟာ.. ေနာက္ ငါ႔မွာ ၀တ္ဖို႔ အ၀တ္အစားဆိုတာလဲ နင္ ဆုပ္ျဖဲလိုက္လို႔ ၀တ္မရေတာ့ဘူးေလဟာ.. ေနာက္ ငါတကိုယ္လံုးကိုယ္ေတြလက္ေတြ ကိုက္ခဲေနၿပီဟယ္ ငါ႔မွာ အင္အားဆိုတာ မရွိေတာ့ဘူးဟယ္..  နင္ အေတာ္ရက္စက္တာပဲ.. နင္ေျပာရက္တယ္ဟယ္.. ငါ အရမ္း၀မ္းနည္းတယ္ သိလား… ငါနင့္ကို တကယ္ခ်စ္လာတာပါဟာ…  နင့္ဆီလာတယ္ဆိုေပမယ့္ ဒီလို အၾကမ္းနည္းသံုးတာေတာ့ ငါ ဘယ္လိုလက္ခံလို႔ ရမလဲဟယ္.. ငါတကယ္ေၾကာက္လြန္းလို႔ပါ …  မ်ဳိးေက်ာ္ ေမွာက္အိပ္ေနတာကို ၾကည့္ၿပီး တင္မိုးႏုိင္ စိတ္ထဲ ေျပာလို႔သာ ငိုေနေတာ့တယ္….

မ်ဳိးေက်ာ္ကေတာ့ တင္မိုးႏိုင္ကို လွည့္ပင္ မၾကည့္ခ်င္ေတာ့လို႔ နားပိတ္ အေတြးရပ္ခါ အရက္ရဲ႕ အရွိန္ေလးနဲ႔ အိပ္ခ်လိုက္ေတာ့တယ္..။ ေအာ္သံလိုလို ျငီးသံလိုလို တခ်က္ ၾကားလိုက္လို႔ မ်ဳိးေက်ာ္ အိပ္ယာမွ ထထိုင္လိုက္တယ္သည္။ အသံက မိမိအခန္းထဲမွ အသံျဖစ္သည္။ အခန္းတစ္ခုလံုးေမွာင္ေနေတာ့ ဘာမွမျမင္ရ။ အရက္အရွိန္ေၾကာင့္ တစ္ခ်က္ေ၀ကနဲ ျဖစ္သြားေပမဲ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ဂရုမစိုက္ႏိုင္။ ေအာ္သံလိုလို ျငီးျငဴသံကို နားနဲ႔ဆက္ဆက္ ၾကားလိုက္ရတာပါ။ မီးခလုပ္ရွိရာကို ၾကိဳးစားသြားၿပီး မီးကို ဖြင့္လိုက္ေတာ့ “ ဟာ…”… တင္မိုးႏိုင္.. တင္မိုးႏိုင္… ေသြးေတြနဲ႔ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ကပ္က်ီးနဲ႔ ဗိုက္ကို ထိုးထားလ်က္ တန္းလန္းၾကီး .. တင္မိုးႏုိင္ရဲ႕ မ်က္ႏွာမွာ မ်က္ရည္စေတြနဲ႔ ဆိုေပမဲ့ ခက္ထန္မာေက်ာတဲ့ အၾကည့္ေတြနဲ႔ မ်ဳိးေက်ာ္ကိုၾကည့္ေနေလရဲ႕… မ်ဳိးေက်ာ္ သူလုပ္လိုက္မိတဲ့ အမွားေတြ အတြက္ ေနာင္တေတြသတီၾကီးရရင္း တင္မိုးႏုိင္ကို ေျပးေပြ႔ဖက္လိုက္ခ်ိန္မွာေတာ့ သူ႔လက္ထဲမွာတင္ ေပ်ာ့ေခြသြားေတာ့တယ္။ သူ တင္မိုးႏုိင္နာမည္ကို တသြင္သြင္ေအာ္ေခၚၿပီး လႈပ္ႏိႈးလို႔ေနတယ္။

ငါ မွားပါတယ္ ... တင္မိုးႏုိင္ရယ္ …ငါနင့္ကို အဲဒီေလာက္ထိ မယုတ္မာသင့္ပါဘူး.. နင္ဟာ ျဖဴစင္တဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္ပါဟာ… ငါမွားပါၿပီ… ငါမွာခဲ့ၿပီး.. ငါ႔ကို ခြင့္မလႊတ္ပါနဲ႔ ငါေနာင္တေတြ ရၿပီဟာ… ငါေလ နင့္ကို ခ်စ္ခဲ့တာပါဟာ… နင္ရဲ႕တုန္႔ျပန္မႈကသာ ငါ႔ဘ၀ကို ေျပာင္းလဲေစတာ ပ်က္ေစခဲ့တာပါ.. နင့္မွာဘာအျပစ္မွ မရွိပါဘူး…. တင္မိုးႏိုင္ အဲဒီလို ဘာလုိ႔လုပ္ရတာလဲ ဟာ….. တင္မိုးႏိုင္ …တင္မိုးႏုိင္.. …… မ်ဳိးေက်ာ္ တင္မိုးႏိုင္ကို လႈပ္ႏိႈးေနေပမဲ့ .. တင္မိုးႏိုင္ သူ႔ကိုယ္သူ သတ္ေသၿပီး ေလာကၾကီးက အၿပီးအပိုင္စြန္႔ ခြာသြားၿပီေလ… ။ မ်ဳိးေက်ာ္ တစ္ေယာက္ မယံုႏိုင္ေအာင္ တင္မိုးႏိုင္ကို ၾကည့္ရင္း မ်က္ရည္ေတြ က်လာခါ …. တင္မိုးႏုိင္ နာမည္ကို ေအာ္ေခၚလို႔ေနတယ္……………..

“တင္မိုးႏိုင္……... တင္မိုးႏိုင္……... တင္မိုးႏိုင္……… ”

မ်ဳိးေက်ာ္ လန္႔ႏိုးသြားတယ္။ တကိုယ္လံုးေဇာေခၽြးေတြ ျပန္ေနသလို ျပန္ေတြးမိေနတယ္ ကေယာင္ကတမ္းျဖစ္ၿပီး ငါ အိမ္မက္မက္ေနပါလား.... နာရီကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ မနက္.. ၈ နာရီေတာင္ ထိုးေနၿပီ။ ၿပီးေတာ့မွ…အိမ္မက္ထဲက တင္မိုးႏိုင္ကို သတိရမွ … လန္႔ျဖန္႔ခါ တင္မိုးႏိုင္ကုိရွာၾကည့္ေတာ့.. တင္မိုးႏုိင္ ကုတင္ေပၚမွာ ဆိုေပမဲ့ သူ႔ကုတင္ ေျခရင္းနားမွာ ေခြေခြေလး အိပ္ေနတယ္။ သူ တင္မိုးႏိုင္ကို ေသခ်ာၾကည့္ေတာ့ ဘာမွမျဖစ္။ သက္ျပင္းေလးခ်ၿပီး တင္မိုးႏိုင္ကို ေငးၾကည့္ေနမိတယ္။ မ်ဳိးေက်ာ္ တင္မိုးႏိုင္ကို တကယ္သနားမိသြားတယ္။ တင္မိုးႏုိင္ရယ္ နင့္မွာ ဘာအျပစ္မရွိပါဘူးဟယ္…
ငါ နင့္အေပၚ မေကာင္းတာပါဟာ... ငါ နင့္ အေပၚ ဒီလိုလုပ္တာ မတရားဘူး… သူငယ္ခ်င္း မပီသဘူးဟာ… ငါ႔ကို ခြင့္လႊတ္ပါဟယ္…. နင္ဟာ မိန္းမေကာင္းတစ္ေယာက္ပါ.. ငါနဲ႔ မထုိက္တန္ပါဘူး… ငါ႔ဘ၀က ထြက္သြားပါေတာ့.. ၾကည့္ပါအုန္း အိပ္ေနလိုက္တာ.. ညက ကိုယ္လက္ေတြ နာၿပီး အေတာ္ေလး ပင္ပန္းသြားတယ္ ထင္တယ္။ တညလံုးငိုေနတာ ၾကားရတယ္ ဘယ္အခ်ိန္မွ အငိုရပ္ၿပီး အိပ္သြားတာလဲ မသိပါဘူး…. ငါ႔ကို ခြင့္လႊတ္ပါဟယ္… နင္လြတ္လြတ္လပ္လပ္ သြားလို႔ရၿပီဟယ္.. သြားပါေတာ့ ငါ႔ဘ၀နဲ႔ ငါသာရွိပေစေတာ့ ဟယ္....

မ်ဳိးေက်ာ္ သက္ျပင္းခပ္သဲ့သဲ့ေလး ခ်ၿပီး အိပ္ယာေပၚ အသက္မဲ့တဲ့ ခႏၶာကိုယ္အလား ပစ္လွဲခ်လိုက္တယ္။ ကုိယ့္ဘ၀ၾကီးကို မေက်မနပ္ျဖစ္ေနမိတယ္။ မ်က္လံုးေလး ေမွးစင္းၿပီး ခဏေမွးေနတုန္း အိမ္ေအာက္ထပ္မွ အသံပလံတခ်ဳိ႕ကို ေသခ်ာၾကားလိုက္ရေတာ့တယ္။ ဒါ အိမ္မက္မဟုတ္ဘူး… တကယ္ပဲ အိမ္ေအာက္မွာ တစ္ေယာက္ေယာက္ေရာက္ေနၿပီ။ သူခိုးပဲ ျဖစ္မယ္.. အိမ္ေစာင့္ၾကီးကေတာ့... မနက္ ၆ နာရီ မထိုးခင္ကတည္းက ျပန္ၿပီ….။ သူကဘယ္ေတာ့မွ အိမ္ထဲကို ၀င္တဲ့သူမဟုတ္ဘူး။ သူမဟုတ္ရင္ သူခိုးပဲျဖစ္မယ္။ အရင္ သူတစ္ေယာက္ထဲေနတုန္းကလည္း ဒီလိုပဲ သူခိုး၀င္ဖူးတယ္။ အဲတုန္းက ေဘးအိမ္ေတြက သတိထားမိလို႔ ရဲေခၚလိုက္တာ ရဲေတြေရာက္လာၿပီး သူခိုးကို ရဲေတြနဲ႔အတူ နပန္လံုး ဖမ္းခဲ့ဖူးတယ္။ သူခိုးပဲ ျဖစ္ရမယ္…

မ်ဳိးေက်ာ္ကုတင္ေပၚမွ “ ၀ုန္း ” ကနဲ႔ ထခါ  ခုန္ဆင္းလိုက္ၿပီး တံခါးနား ေျပးကပ္လိုက္တယ္။ ကုတင္တုန္ခါ မႈေၾကာင့္ တင္မိုးႏိုင္ အိပ္မံႈစံမြားပံုစံနဲ႔ ႏိုးလို႔လာတယ္…မ်က္စိကို ပြတ္သပ္ရင္း…. မ်ဳိးေက်ာ္ ျဖစ္အင္ကို ျမင္လိုက္ေတာ့… မ်က္လံုးျပဴးမ်က္ဆံ ျပဴးျဖစ္လာေတာ့သည္။ မ်ဳိးေက်ာ္ ျဖစ္ေနတဲ့ ပံုကလည္း အိမ္ေအာက္မွာ သူခိုးေရာက္ေနလို႔ လန္႔ျဖန္႔ၿပီး တံခါးနား ကုန္းကုန္းကြကြ ကပ္နားေထာင္ေနတဲ့ ပံုဆိုေတာ့ တင္မိုးႏိုင္ပါ လန္႔ဖ်န္ၿပီး..“ ဘာျဖစ္တာလဲ…” အသံကတိုးေပမဲ့.. မ်ဳိးေက်ာ္ အသံမထြက္နဲ႔ ဆိုတဲ့ သေဘာနဲ႔ ပါးစပ္ကုိလက္ေခ်ာင္းေလးတပ္ၿပီး မ်က္လံုးျပဴးျပတယ္။

မ်ဳိးေက်ာ္မွာ ဒီေလာက္ႏွင့္ မျပီး အိမ္ေအာက္က အသံလာတာ ေသခ်ာသေလာက္ရွိတာမို႔ ဗီရိုေပၚတင္ထားတဲ့ ဒုတ္ကို ေျပးယူဆုပ္ကိုင္ထားေတာ့ တင္မိုးႏိုင္မွာ ကုတင္ေပၚတြင္ပင္ မထိုင္ႏိုင္ေတာ့ပဲ မ်ဳိးေက်ာ္အနားေျပးလာခါ..

“ဘာလုပ္တာလဲ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဘာျဖစ္လို႔လဲ….ငါ..ေၾကာက္တယ္..ေနာ္…. ငါေၾကာက္လာၿပီေနာ္…….”….

 မ်ဳိးေက်ာ္ ေဇာေခၽြးေတြလည္း ျပန္ေနရင္း  တင္မိုးႏုိင္ဘက္ အသာလွည့္ခါ …ခပ္တိုးတိုးေလး အသံထြက္တယ္ ဆုိရံုေလး

“အိမ္ေအာက္မွာ သူခိုးေရာက္ေနတယ္…တိုးတိုး..” …

တင္မိုးႏုိင္ မ်က္နာမွာ ေသြးမရွိေတာ့ပါ သူခိုး ဆိုေတာ့ အေတာ္ေလးေၾကာက္သြားဟန္တူပါတယ္။

“မ်ဳိးေက်ာ္ ငါေၾကာက္တယ္ ေနာ္… ေသပါၿပီဟယ္..ရဲေခၚပါလားဟယ္…”

ဒါေပမဲ့ အေျခအေနက ပိုဆိုးလာေလၿပီ…. အိမ္ေအာက္က အသံက သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္လံုး ေသခ်ာၾကားရလိုက္လို႔ပါပဲ။ ပိုဆိုးတာက အဲဒီအသံက အိမ္အေပၚထပ္ကို တျဖည္းျဖည္းတက္လာတဲ့ အသံပါ။ ဟုတ္တယ္.. ေသခ်ာတယ္ လူတစ္ေယာက္ လမ္းေလ်ာက္လာတဲ့ အသံ…။ ေလ်ာက္လာတာမွ မ်ဳိးေက်ာ္အခန္းကိုပါ။ မ်ဳိးေက်ာ္ရင္ထဲမွာလည္း အေတာ္ေလး ေၾကာက္စိတ္ျဖစ္မိေနသလို ေဇာေခၽြးေတြကလည္း တသြင္သြင္စီးကာ ေနသလို လက္ထဲက ဒုတ္ကို တင္းက်ပ္စြာ ကိုင္ထားရင္း ၀င္လာရင္ေတာ့ ရိုက္မွာပဲ ဟု ဆံုးျဖတ္ထားလိုက္ေလၿပီ။ တင္မိုးႏိုင္မွာေတာ့ ေျပာဖြယ္ရာမရွိေတာ့ သူကိုယ္တိုင္ အသံၾကားေနရေတာ့ မ်ဳိးေက်ာ္လက္ေမာင္းကို ေနာက္ကေန တင္းက်ပ္စြာဆုပ္ကိုင္ထားေနေတာ့တယ္။ အသံက မ်ဳိးေက်ာ္ အခန္းေရွ႕တြင္ ရပ္သြားေလၿပီ။ တခဏၾကာေတာ့… တံခါးက အသံျမည္လာတယ္……

“ …..ေဒါက္…ေဒါက္….ေဒါက္….”

မ်ဳိးေက်ာ္ ဒုတ္ကို ေခါင္းအေပၚတင္ ေသခ်ာခ်ိန္ရြယ္ထားၿပီး တံခါးကို အသာဖြင့္ေနတုန္း တံခါး အကုန္မပြင့္ခင္မွာပဲ အျပင္က အသံေလးၾကားရေတာ့တယ္…

“သားတို႔ ႏိုးေနၿပီလား..”

“..အေမ..”

လက္ထဲမွာလည္း ဘုရားေသာက္ေတာ္ေရဖန္ခြက္ကို ေၾကြပန္းကန္ေသးေသးေလး ေပၚတင္ထားၿပီး ကိုင္ထားတဲ့ အေမကိုေတြရေတာ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ အေမလမ္းေလ်ာက္တိုင္း အသံကျမည္ေနတာ။ မ်ဳိးေက်ာ္ေရာ တင္မိုးႏိုင္ပါ ဘာေျပာရမွန္းမသိေအာင္ ျဖစ္သြားသလို ႏွစ္ေယာက္သား အံ့ၾသၿပီး အေမ့ကို ေၾကာင္ၾကည့္ေနၾကသည္။ မ်ဳိးေက်ာ္မွာေတာ့ သူခိုးလူမိတဲ့ ပံုနဲ႔ အေမကို ဘာေျပာရမွန္းကို မသိ… တသက္နဲ႔ တကုိယ္ ဘယ္မိန္းမနဲ႔မွ မရႈပ္ခဲ့သလို။

အေဖနဲ႔ အေမက မိန္းမယူဖို႔ တိုက္တြန္းတိုင္း အေၾကာက္ကန္ျငင္းတဲ့ သားက မိန္းမတေယာက္ကို အိမ္ေပၚေခၚထားရံုတင္မက.. အိပ္ခန္းထဲတြင္ တစ္ညလံုး မနက္ထိ ရွိေနတာကို အေမတစ္ေယာက္က ျမင္ေတာ့  ဘယ္လို႔ မ်က္ႏွာျပရမွန္းေတာင္ မသိေတာ့ပါဘူး… ၀ူးးးး……..အေမတို႔ ဘယ္လိုကေန ဘယ္လိုေရာက္ေနတာပါလိမ့္…။

“သားတို႔ ႏိုးၿပီးဆိုရင္ မ်က္ႏွာသစ္ေတာ့ေလ… အေမ သားၾကိဳက္တဲ့ ပဲျပဳပ္ထမင္းေၾကာ္ထားၿပီးသား သားတို႔ၿပီးရင္ ပူတုန္း စားရေအာင္ေအာက္ကို ဆင္းလာေတာ့ေနာ္ သားေကာင္မေလးပါ ေခၚခဲ့ေနာ္…”

အေမသူ႔ဘာသူ ေျပာၿပီးထြက္သြားေလၿပီ။ မ်ဳိးေက်ာ္တံခါးပိတ္ၿပီး ဘာေျပာလို႔ ဘာကိုင္ရမွန္းမသိ.. တင္မိုးႏိုင္ကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဇီးရြက္ေလးေလာက္သာ ရွိၿပီး ေျခမကိုင္မိ လက္မကိုင္မိ ျဖစ္ေနေတာ့တယ္။ မ်ဳိးေက်ာ္လည္း အေတာ္စိတ္ညစ္သြားလို႔ ေခါင္းကိုသာ တဗ်င္းဗ်င္းကုတ္ရင္း တင္မိုးႏိုင္ဘက္လွည့္ျပီး သက္ျပင္းခ်ကာ ....

“ကဲ… ေရသြားခ်ဳိးေတာ့ ျမန္ျမန္….”

“ဘယ္လို လုပ္မလဲ ဟယ္..… ငါေသသာေသခ်င္ လိုက္ေတာ့တယ္ ဟာ… ငါေၾကာက္တယ္…. ဒုကၡပါပဲ ဟယ္…”

မ်က္ႏွာေလး ရံႈ႔မဲ့ကာ တင္မိုးႏိုင္ေျပာလိုက္ေတာ့… မ်ဳိးေက်ာ္ တင္မိုးႏုိင္ဘက္လွည့္လာၿပီး…

“ကဲ.. နင္ေျပာ နင္ကဘယ္လို လုပ္ခ်င္လို႔လဲ…. ဘာလုပ္ႏုိင္ေသးလို႔လဲ…. ငါဘာမွ မေျပာခ်င္ဘူး နင္ၾကိဳက္တာသာ လုပ္ေတာ့…….  ”

မ်ဳိးေက်ာ္ ေျပာလိုက္ေတာ့ တင္မိုးႏိုင္ ဘာလုပ္လို႔ ဘာကိုင္ရမွန္းမသိ ေနာက္ဆံုးေတာ့ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ေရခ်ဳိးခန္းထဲသို႔ ၀င္သြားေတာ့သည္။ တင္မိုးႏုိင္ ေရခ်ိဳးၿပီးေနာက္ မ်ိဳးေက်ာ္ ေရ၀င္ခ်ဳိးေနသည္။ တင္မိုးႏိုင္ တေယာက္ထဲ ဘာမွမရွိတဲ့ အလွျပင္မွန္တင္ခုံေရွ႕မွာ ဘာလုပ္လို႔ ဘာကိုင္ရမွန္းမသိ... ၀တ္ထားတာလဲ ၾကည့္အုန္း ကို႔ယို႔ကားယားနဲ႔ မ်ဳိးေက်ာ္ ရွပ္အကၤ်ီၾကီး ... ဆံပင္ေတြ ေသခ်ာစုသိမ္းၿပီး အတတ္ႏုိင္ဆံုးသပ္သပ္ရပ္ရပ္ျဖစ္ေအာင္ ျပင္လိုက္ေပမဲ့ မ်က္ႏွာကိုလည္း ဘာမွလိမ္းစရာမရွိ ေရွ႕မွာေတြ႔တဲ့ ေရေမႊးပုလင္းကို ခေလာက္ရင္း အက်ီကိုေတာ့ ဆြတ္လိုက္မိတယ္။ ဒုကၡပါပဲ မ်ဳိးေက်ာ္ အေမေတြေတာ့ ငါ႔ကို မိန္းမပ်က္ထင္ၿပီး ရိုက္ထုတ္ေတာ့မလားမသိဘူး.. ငါ မိန္းမေကာင္းပါ သူတို႔ အဲဒီလို ျမင္ပါ့မလား။

မ်ဳိးေက်ာ္ကလည္း ငါ႔ကို အျမင္မၾကည္ရတဲ့ ၾကားထဲ သြားပါၿပီ ငါ႔ဘ၀ေတာ့.. တင္မိုးႏိုင္တစ္ေယာက္ထဲ ေတာ္ေတာ္ စိတ္ညစ္လို႔ သြားေလၿပီေလ.. ခဏၾကာေတာ့ မ်ဳိးေက်ာ္ ေရခ်ဳိးၿပီးလို႔ မ်ဳိးေက်ာ္ အက်ီ၀တ္ၿပီး ႏွစ္ေယာက္သား အိမ္ေအာက္ထပ္သုိ႔ ဆင္းလာေတာ့သည္။ တင္မိုးႏိုင္ကေတာ့ မ်ဳိးေက်ာ္ေနာက္မွ ကုပ္ေခ်ာင္းကုပ္ေခ်ာင္းႏွင့္..  အိမ္ေအာက္ထပ္ကို ဆင္းဆင္းခ်င္း မ်ဳိးေက်ာ္ သူ႔အေဖကို ဧည့္ခန္းထဲမွာ ထိုင္ေနတာကို ေတြ႔လိုက္ရတယ္။ အၾကည့္ခ်င္းရဲပါဘူး... ဆိုၿပီး အေဖ့ကိုၾကည့္ေနတဲ့ အၾကည့္ကို ဖယ္မယ္လုပ္မွာ အေဖက မ်ဳိးေက်ာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ကို မ်က္မွန္ေလး အသာပင့္ၾကည့္ၿပီး သူလည္းကဗ်ာကယာ မ်က္လံုးကို ေအာက္ခ်ခါ သတင္းစာကို ဆက္ဖတ္ေနေတာ့တယ္။ သြားၿပီ အေဖေတာ့ ငါ႔ကို ဘာလိုထင္သြားၿပီလဲ မသိေတာ့ဘူး.. မီးဖိုေခ်ာင္က ထမင္း၀ိုင္းနားေရာက္ေတာ့ အေမလုပ္သူက ထမင္းေၾကာ္ေတြ အဆင္သင့္ ခူးခပ္ထားတာ ထမင္းစားပဲြေပၚမွာ အေငြ႔တေထာင္းေထာင္းနဲ႔ ....

“ အယ္…. သားတို႔ သမီးတို႔ ဆင္းလာၿပီ… လာထုိင္… သမီးထိုင္…..”

တင္မိုးႏိုင္ မ်ဳိးေက်ာ္ အေမကို တခ်က္ၾကည့္လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ မ်ဳိးေက်ာ္ ၀င္ထိုင္ေသာ ခုံေဘးမွာ ၀င္ထိုင္လိုက္တယ္။ မ်ဳိးေက်ာ္ တင္မိုးႏိုင္ကို ၾကည့္ေနတယ္။

“ေဖၾကီးေရ… လာေတာ့ေလ.. သားနဲ႔ သမီးေတာင္ ေရာက္ေနၿပီ… စားရေအာင္ ဗိုက္ဆာေနၿပီ ဟုတ္လား …. မနက္ေလယာဥ္ေပၚမွာ ဘာမွ မစားဘူးေလ…သားေဖၾကီးက…ေလယာဥ္ေပၚမွာ ေကၽြးတာလည္း ဘာမွမစားဘူးေလ သားေဖၾကီးက သိတယ္ မဟုတ္လား.. ”

မ်ဳိးေက်ာ္ မ်က္ေမွာင္ေလး ကုပ္ရင္း… သူ႔အေမနား ကပ္ၿပီး တုိးတိုးေလးေမးလိုက္တယ္…

“အေမတို႔ အိမ္ကို ဘယ္အခ်ိန္ေရာက္တာလဲ ”

“မနက္ ၇ နာရီေလာက္ေရာက္တာေလ သားရဲ႕ ဘာလို႔လဲ သားရဲ႕…”

ထပ္ေမးခ်င္ေနေပမယ့္ အေဖ၀င္လာလို႔ အေမ့ကို ေခါင္းပဲ ခါလိုက္တယ္… အေဖကေတာ့ သူ႔ခံုမွာ ၀င္ထိုင္ရင္း… ေခ်ာင္းတခ်က္ စတင္ဟန္႔လို႔ ေနေပၿပီ။ ဒါသူ႔စတိုင္… တစ္ခုခုကို ဘ၀င္မက်တာတို႔ ေမးခ်င္လာတာတို႔ဆုိဒီလိုပဲ…. မ်ဳိးေက်ာ္ရင္ထဲ အေတာ္လန္႔လို႔လာေလၿပီ။ တင္မိုးႏိုင္ကေတာ့ ေျပာဖို႔ရန္မရွိေတာ့ၿပီ။ ဘယ္ကိုထြက္ေျပးရပါ့မလဲ လို႔ မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႔ ထမင္းေၾကာ္ပန္းကန္ထဲက ထမင္းေၾကာ္ကိုသာ ေခါင္းငံု ၾကည့္လို႔ေနေတာ့တယ္။ မ်ဳိးေက်ာ္ အေမကေတာ့ တင္မိုးႏိုင္ရဲ႕ အက်ီကိုၾကည့္ရင္း ရယ္ေနေပမယ့္ သူ႔အေဖကေတာ့ ခပ္တည္တည္ၾကီး ၾကည့္ေနရင္းမွ..

“ဒီ မိန္းကေလးက…. ”

မ်ဳိးေက်ာ္ရဲ႕ အေဖက တင္မိုးႏိုင္ကို ၾကည့္ေနရင္း ေမးေနရင္းမွ စကားကို တ၀က္တပ်က္ ရပ္ထားလို႔ေနေတာ့… မ်ဳိးေက်ာ္ မေနသာေတာ့ပဲ….

“သား ခ်စ္သူပါ.. သားသူ႔ကို ခိုးလာတာပါ..”

မ်ဳိးေက်ာ္ရဲ႕ အေဖက မ်ဳိးေက်ာ္ကို မ်က္ေမွာင္ၾကီးက်ဳံ႕ၾကည့္ရင္းးး

“ေျပာေတာ့ကၽြန္ေတာ္ မိန္းမ မလိုခ်င္ဘူးေလး ဘာေလးနဲ႔ လိုခ်င္ေတာ့လည္း မိတ္ဆက္ေပးမယ္ဆိုေတာ့လည္း အခန္းထဲေတာင္ ေရာက္ေနပါလားကြ....”

“ေဖၾကီးကလည္းေလ... ကေလးေတြကို... ”

“ကေလးေတြ မဟုတ္ဘူးကြ.. မင္းၾကည့္အုန္း အသက္က ၃၅ ေက်ာ္ေနၿပီ...”

“အဲဒါ ေဖၾကီးနဲ႔ တူတာေလ သားက....ဟီးဟီးးးးး ”

မ်ဳိးေက်ာ္ အေဖနဲ႔ အေမ တစ္ေယာက္တျပန္ေျပာေနတာကို တင္မိုးႏိုင္ မၾကားႏိုင္ေတာ့ပါ... မ်ဳိးေက်ာ္ရဲ႕ မထင္မွတ္တဲ့ ထြက္လာတဲ့ စကားေၾကာင့္ တင္မိုးႏိုင္က မ်ိဳးေက်ာ္ကို ေတြေ၀ေငးေမာစြာ ၾကည့္ေနမိေတာ့တယ္။ မ်ဳိးေက်ာ္အေနနဲ႔လည္း ဒီလိုမွ မေျပာရင္... ဘယ္လိုမွ ထြက္ေပါက္မရွိ ... တင္မိုးႏိုင္ရဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာကိုလည္း ထည့္တြက္ရအုန္းမယ္ေလ။ အေဖကေတာ့ ဘာမွမေျပာေပမဲ့ အေမ့ရဲ႔ အျပံဳးကိုေတာ့ အေမ့ မ်က္ႏွာေပၚမွာ ျမင္ေတြ႔ေနရပါတယ္ ....။

“မင္းဘယ္လိုလုပ္လိုက္တာလဲ မင္းလုပ္လိုက္တာ ငါတို႔မိဘေတြ သိကၡာကို ခ်လိုက္တာပဲ… မင္းဘာသာ ၾကိဳက္တဲ့မိန္းမယူ ငါဘာမွမေျပာလိုဘူး.. မင္းမိန္းမယူဖို႔ အဓိကပဲ.. ဒါေပမဲ့ ဒီလို မိမဆံုးမ ဖမဆံုးမပံုနဲ႔ သူမ်ားသားသမီးကို ခိုးေျပးတာတို႔ နည္းလမ္းမက်လုပ္တာေတာ့ ငါတို႔ကို မိန္းကေလး မိဘေတြက ဘယ္လိုျမင္မလဲ… မင္းလည္း အသက္လည္း မငယ္ေတာ့ဘူး.. ခုၾကည့္စမ္း… ငါတို႔မိဘေတြ မိန္းကေလးကိုဘယ္လို မ်က္နာနဲ႔ ၾကည့္ရမွန္းေတာင္ မသိဘူး… ငါထင္တာေတာ့ ဟိုမိန္းကေလးက နည္းနည္း မင္းက ႏွံႏွံတက္ျဖစ္ေနတာ မဟုတ္လား… မိန္းမ မယူခ်င္ မယူခ်င္ဘူးနဲ႔ မိဘကြယ္ရာ မိဘေတြမရွိေတာ့ လက္စြမ္းေတြျပေနေတာ့တာေပါ့ ဟုတ္လားကြ..”

အေဖလုပ္သူက မ်ဳိးေက်ာ္ကို အိမ္အျပင္ေခၚထုတ္ၿပီး ေျပာေနတာ ဘာမွျပန္မေျပာခ်င္ပါ။ တင္မိုးႏိုင္ကေတာ့ အေမနဲ႔ မီးဖိုေခ်ာင္မွာ အေမကို ကူခ်က္ျပဳတ္ေပးေနေလရဲ႕။ ဒါေပမဲ့ ခက္တာက မ်ဳိးေက်ာ္ရဲ႕ စိတ္ထဲကေန ဇင္ဆို သူခ်စ္ခဲ့ရတဲ့ မိန္းကေလး အေၾကာင္း သူ႔ႏွလံုးသားထဲ သူ႔ဦးေႏွာက္ထဲက မထြက္တာခက္တယ္။ ဟုတ္တယ္ ဇင္ရယ္… ကိုၾကီးဒီတသက္မေမ့ဘူးကြာ… ကိုၾကီးအသက္ရွင္ေနတဲ့ ကာလပတ္လံုး ဇင္ဟာ ကုိၾကီးရဲ႔ ႏွလံုးသားထဲမွာ ရွိေနမွာပါ။ ဒါ ထာ၀ရပါ။ ဇင့္ အေၾကာင္းေတြးမိေတာ့ အသဲထဲက တဆစ္ဆစ္နာလို႔လာၿပီး မ်က္ရည္ေတြေတာင္စုိ႔တက္လို႔လာတယ္။


အေဖလုပ္သူက ေျပာဆိုၿပီး အိမ္ထဲ၀င္သြားေတာ့ သူနဲ႔ေရာေယာင္ၿပီးလိုက္၀င္သြားၿပီး မီးဖိုေခ်ာင္ကို တခ်က္လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့... မ်ဳိးေက်ာ္အေမ ေနာက္ကေန ျပံဳျပံဳးၾကီး လက္ပိုက္ၾကည့္ေနၿပီး တင္မိုးႏိုင္က ထမင္းေတြလား ဟင္းေတြလား ခ်က္ျပဳတ္လို႔.. မ်ဳိးေက်ာ္အေဖ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲ ၀င္သြားေတာ့…..

“ေအာင္မေလး ေဖၾကီးရယ္… သမီးကေလ ေဖၾကီးၾကိဳက္တဲ့ ပဲၾကီးဟင္းခ်က္ေနတာ.. ဟင္းက ခ်က္စရာဘာမွ မ၀ယ္ရေသး ဘာမွမရွိေသးေပမဲ့ ရွိတာေလးနဲ႔ ဖြယ္ဖြယ္ရာရာ ျဖစ္ေအာင္ခ်က္တာေတာ့ သမီးသိပ္ေတာ္တာပဲ.. ျမည္းၾကည့္ပါအုန္း သမီးေၾကာ္ထားတဲ့ အသားတုေၾကာ္ေလး ခင္ ေတာင္အဲေလာက္ အရသာရိွေအာင္ မေၾကာ္တတ္ဘူး..”

“ေဟ… ေအး… မွန္း.... ဟာ… ဟုတ္တယ္ဟ… သမီးလက္ရာေတာ့ အေတာ္ေျမာက္ပါတယ္ေဟးးးး…ဟဟဟ ”

“မဟုတ္ပါဘူး သမီးလည္း ခ်က္တတ္သလို ခ်က္တာပါ အန္တီနဲ႔ အန္ကယ္…”

မ်ဳိးေက်ာ္အေမ တခ်က္မ်က္ႏွာ ပ်က္သြားလို႔ တင္မိုးႏိုင္မ်က္ႏွာ မ်က္လံုးအ၀ိုင္းသားနဲ႔ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဆိုတဲ့ ပံုနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္လံုးကို ၾကည့္ေနေတာ့….

“သမီးကလည္း ဘယ္ႏွယ့္ အန္တီနဲ႔ အန္ကယ္လဲ.. အေဖနဲ႔ အေမလို႔ ေခၚေလ… ”

တင္မိုးႏိုင္ အံ့ၾသတာလား ရွက္တာလား… ဘာေျပာရမွန္းမသိ….

“ဟုတ္တယ္ေလ သမီးရဲ႕ အေဖတို႔က သမီးရဲ႕ အေဖနဲ႔ အေမပဲေလ…”

တင္မိုးႏိုင္ဘာေျပာရမွန္းမသိ… မ်ဳိးေက်ာ္ရဲ႕ အေဖနဲ႔ အေမက လံုး၀ ထင္မထားတာထက္ သူ႔အေပၚဆက္ဆံမႈေတြေၾကာင့္ အံ့ၾသရသလို ၀မ္းသာလို႔လားမသိ မ်က္ရည္ေလးေတြ၀ဲလာလို႔ ေခါင္းေလးေအာက္ငံု႔ ျပံဳးၿပီး..“ ဟုတ္ကဲ့ အေဖနဲ႔ အေမ..” ဟု တင္မိုးႏိုင္ ျပံဳးၿပီးေျပာရင္း ဧည့္ခန္းဘက္ကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ မ်ဳိးေက်ာ္ သူ႔ကိုလွမ္းၾကည့္ေနတာေတြေတာ့ မ်က္ႏွာပိုးျပန္သတ္ၿပီး တည္တည္ေနလိုက္တယ္။ တင္မိုးႏိုင္စိတ္ထဲ မ်ဳိးေက်ာ္အေၾကာင္း၀င္လာေတာ့ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို ခက္ထန္လို႔လာတယ္။ ဟုတ္တယ္ သူငါ႔ကို မခ်စ္ဘဲ အေျခအေနအခ်ိန္အခါရ ငါ႔ကို သူ႔ခ်စ္သူပါ သူခိုးလာပါလို႔ ေျပာလိုက္တာ သူငါ႔ကို တကယ္မွမခ်စ္တာ.. ညက အျဖစ္ကို ၾကည့္ရင္သိသာပါတယ္။ တင္မိုးႏိုင္ေတြးေလ ၀မ္းနည္းလာေလပါပဲ.. ၾကည့္ပါအုန္း.. သူ႔ခ်စ္တဲ့သူသာဆိုရင္ ငါ႔ကိုၾကင္ၾကင္နာနာနဲ႔ ဆက္ဆံမွာေပါ့ ခုေတာ့ ငါ႔ကို ျပည့္တန္ဆာ တစ္ေယာက္လို႔ မခ်စ္မႏွစ္သက္ဘဲ ကာမေဇာနဲ႔ လုပ္ခ်င္လို႔ အတင္း ယုတ္မာဖို႔ လုပ္ဖို႔ၾကံခဲ့တာေၾကာင့္ မ်ဳိးေက်ာ္အေပၚ တအားကို မုန္းလာမိတယ္….. မ်ဳိးေက်ာ္အေမနဲ႔ အေဖကို အားနာေပမဲ့ ဒီလိုပံုနဲ႔ ေရွ႕ဆက္လို႔ မျဖစ္.. အိပ္ျပန္တာပဲ ေကာင္းပါတယ္။

“ကဲ သမီးခ်က္ျပဳတ္ၿပီးၿပီ ဆိုေတာ့ ေရးမိုးခ်ဳိးေတာ့ေနာ္…. ”

“ဟုတ္ကဲ့ အေမ…”

“အယ္ေနအုန္း ခုမွၾကည့္မိတယ္… သမီးမွာ ဘာအက်ီမွ မရွိဘူးထင္တယ္…. ” တင္မိုးႏိုင္ ႏႈတ္ခမ္းေလးေစ့ မ်က္ႏွာငယ္ေလးန႔ဲ ေခါင္းခါျပလိုက္လို႔…

“အယ္..သမီးရယ္.. အေမ့မွာေလ အမ်ားၾကီးရွိတယ္ သမီးနဲ႔ဆို သိပ္လိုက္မွာ… သိလား ..အေမ ငယ္ငယ္တုန္းက ၀တ္ခဲ့တာေတြကိုေလ.. ငါ႔သား မိန္းမယူမွ အဲဒီ မိန္းကေလးကို ၀တ္ခိုင္းမယ္ဆိုၿပီး စုထားတာ… ႏွစ္ေတြေတာင္ၾကာပါၿပီ သမီးရယ္ ခုမွပဲ ဆႏၵျပည့္ေတာ့တယ္… လာသမီး အေပၚတက္ရေအာင္…”

မ်ဳိးေက်ာ္ အေမလုပ္သူကေတာ့ တင္မိုးႏိုင္ကို လက္ဆဲြေခၚသြားတာကို မ်ဳိးေက်ာ္ အေဖက ျပံဳးျပံဳးၾကီး ၾကည့္ရင္း…

“ဒီသားအမိေတြ ေတာ့ ဟုတ္ေတာ့ ဟုတ္ေနၿပီ ေဟ့..”

မ်ဳိးေက်ာ္ အေမေပးတဲ့ အ၀တ္အစားေတြက မ်ားလြန္းအားၾကီးေတာ့ သယ္ေတာင္ မသယ္ႏိုင္ပါ … အေမရယ္.. သမီးေနာက္ေတာ့ ယူပါမယ္.. ခုေလာေလာဆယ္ ၀တ္ဖို႔ေလးပါလို႔ မနည္းေျပာရတယ္။ အ၀တ္အစားေတြယူၿပီး အေမက အခန္းေပါက္၀ထိလိုက္ပို႔တယ္။ ေရမိုးခ်ဳိးၿပီး ဆင္းလာခဲ့တဲ့.. အေမလွည့္ျပန္သြားေတာ့ အခန္းကို ဖြင့္လိုက္ေတာ့ မ်ဳိးေက်ာ္တစ္ေယာက္ ကုတင္ေပၚမွာ ပက္လက္လွန္ရင္း ဘာေတြစဥ္းစားေနလဲ မသိ... သူ႔ကို ဘာမွမေျပာေတာ့ဘဲ ေရခ်ဳိးလိုက္ေတာ့တယ္။ ေရခ်ဳိးၿပီးေတာ့ အ၀တ္အစားလဲမယ္ လုပ္ေတာ့ မ်ဳိးေက်ာ္က ရွိေသးတာေၾကာင့္ ....

“မ်ဳိးေက်ာ္…..”

မ်ဳိးေက်ာ္ ေခါင္းေထာင္ၾကည့္လာတယ္…. ဘာလဲ ဆိုတဲ့ ပံုစံနဲ႔ မ်က္နာကို မႈန္ကုပ္ေနေအာင္ထားၿပီး ေမးဆက္ျပတယ္..

“ငါ အ၀တ္အစားလဲမယ္… နင္ အခန္းျပင္ထြက္…”

“ဘာ…”

မ်ဳိးေက်ာ္ ဘာဆက္ေျပာရမွန္းမသိ… ေနာက္ဆံုး ကုတင္ေပၚမွ ေဆာင့္ၾကီးေအာင့္ၾကီးနဲ႔ တံခါးကို “ ဂ်ိမ္း ” ခနဲ႔ျမည္ေအာင္ပိတ္ၿပီး အိမ္ေအာက္ထပ္ကို ဆင္းသြားတာၾကားရေတာ့တယ္..။

မ်ဳိးေက်ာ္ စိတ္တိုတိုနဲ႔ ဧည့္ခန္းထဲက ဆိုဖာမွာ ပစ္ထိုင္လိုက္ေတာ့ တစ္ဖက္မွာ သတင္းစာဖတ္ေနတဲ့ မ်ဳိးေက်ာ္ အေဖလုပ္သူက သတင္းစာကို အနည္းငယ္ခ် မ်က္ေမွာင္က်ဳံ႕ၿပီး မ်ဳိးေက်ာ္ကို ေစာင္းၾကည့္ေနတယ္။ မ်ဳိးေက်ာ္ သူ႔အေဖၾကည့္ေနမွန္းသိေတာ့ ကိုယ္ရိွန္ေလးသတ္ရင္း ခံုေပၚမွာတင္ထားတဲ့ မဂၢဇင္းစာအုပ္ကို ကေယာင္ကတမ္းနဲ႔ လွမ္းယူဖတ္ေနလိုက္တယ္။ အေမကေတာ့ တင္မိုးႏိုင္ခ်က္ျပဳတ္ၿပီးသား.... ထမင္းဟင္းေတြကို မီးဖိုေခ်ာင္က ထမင္းစားပဲြေပၚမွာ ေန႔လည္စာအတြက္ ထမင္းပဲြျပင္ေနတုန္း…

“ဟယ္…”

အေမရဲ႕ အာေမဋိတ္သံေၾကာင့္ အေမကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ အေမက ပါးစပ္အေဟာင္းသားနဲ႔ အိမ္ေပၚေလွကားကို လွမ္းၾကည့္ေနတယ္။ အေမၾကည့္ေနတဲ့ ေနရာကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ အသက္ရႈမွားမတတ္ပါပဲ။ တျခားသူမဟုတ္ဘူးေလ တင္မိုးႏိုင္ပါ.. မ်ဳိးေက်ာ္အေမ ဆင္ေပးထားတဲ့ ပါတိတ္၀မ္းဆက္ေလးက တင္မိုးႏိုင္ရဲ႕ ကိုယ္လံုးကိုယ္ေပါက္နဲ႔ လိုက္ဖက္လြန္းလွပါတယ္။ တကယ္လွတာပါပဲ… သူ႔ဆံပင္ေလးကိုေတြ အကုန္ေနာက္ကိုစုၿပီး ရစ္ထုံးထားေတာ့ ေၾကာ့ရွင္းေနသလို ေလွကားေပၚကေန ဆင္းလာတာ ပါတိတ္ၾကားက သြယ္လွတဲ့ တင္မိုးႏိုင္ ေျခသလံုးေလးေတြက ဆင္စြယ္ေလး လ်ဳိၿပီးထြက္လာသလိုပါပဲ.. အသြယ္အ၀ိုက္ အမို႔အေမွာက္ ရိႈက္ၾကီးဖိုငယ္တို႔နဲ႔ အသက္ရႈေတာင္မွားရပါတယ္။ တကယ့္ကို လွတဲ့သူ႔ရဲ႕အလွပါ။ သူနဲ႔ သူငယ္အျဖစ္ ေပါင္းလာတာၾကာၿပီ သူရဲ႕ အလွက ဒီေလာက္ စဲြမက္ဖြယ္ေကာင္းလိမ့္မယ္လို႔ မထင္ခဲ့။

“ဟယ္… သမီးၾကည့္စမ္း… ေအာင္မေလး အေမတို႔ သမီးေလးက တအားလွတာပဲ. ၾကည့္စမ္း… ၾကည့္စမ္း.. အေမ့ငယ္ငယ္က ထက္ေတာင္ လွေသးတယ္ ”

“မဟုတ္ပါဘူး အေမရယ္… အေမ့ ပါတိတ္ေတြက ေကာင္းလို႔ပါ…. သမီး အိမ္ေနရင္း ဒီလိုၾကီး ၀တ္ရတာေတာင္ အားနာတယ္.. အေမက ၀တ္ဆိုလို႔ပါ…”

“မဟုတ္ပါဘူး သမီးရယ္… နကိုယ္ရိွမွ နံကုိင္းထြက္တာပါ… အို.. အေမ့မွာ ဒီလိုအဆင္ေတြ အမ်ားၾကီးက်န္ေသးတယ္ သမီးမွ မ၀တ္ရင္ ၀တ္မည့္သူမရွိဘူး… ကဲ.. လာသမီး ထမင္းစားရေအာင္… ေဖၾကီး ထမင္းစားမယ္….. ”

အယ္ဗ်ာ.. ၾကည့္ပါအုန္း အေမတို႔မ်ား မ်က္ႏွာၾကီးရာ ဟင္းဖတ္ပါ ျဖစ္ေနၿပီ။ မ်ဳိးေက်ာ္ေတာင္ ထမင္း၀ိုင္းကို မေခၚေတာ့ပဲ အေမလုပ္သူက တင္မိုးႏိုင္ လက္ေမာင္းေလးေတြကို ေနာက္ကေနတြန္းကိုင္ရင္း ထမင္း၀ိုင္းကို တြန္းေခၚသြားေတာ့ တင္မိုးႏိုင္ ကၽြန္ေတာ့္ကို တခ်က္လွမ္းၾကည့္တယ္။ သူ႔ အၾကည့္က ေအာင္ႏိုင္သူတို႔အၾကည့္လား .. အႏိုင္ယူတဲ့ အၾကည့္လား ခဲြျခားမရ။ မ်ဳိးေက်ာ္ မ်က္ေမွာင္က်ဳ႕ံၿပီး တင္မိုးႏိုင္ကို ၾကည့္ပစ္လိုက္တယ္။

အေမနဲ႔ အေဖတို႔ရဲ႕ တင္မိုးႏိုင္အေပၚ အကဲပိုဂရုစိုက္မႈက မ်ဳိးေက်ာ္မ်က္လံုးထဲ စပါးေမႊးစူးစရာ ျဖစ္ေနပါၿပီ။ ထမင္း၀ိုင္းမွာ အေမနဲ႔ အေဖတို႔ရဲ႕ ရယ္သံ… တင္မိုးႏိုင္ရယ္သံသဲ့သဲ့ေလး ျပံဳးၿပီး ေခါင္းငံုထမင္းစားေနတဲ့ ပံုကိုကအျမင္ကပ္စရာ.. ဒီလုိနဲ႔ထမင္း၀ိုင္းၿပီးေတာ့ အေမက တင္မိုးႏိုင္ကို ေခၚၿပီး ေရွာ့ပင္ထြက္သြားတယ္။ အိမ္မွာအေဖနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္ထဲ က်န္ေနတုန္း မ်ဳိးေက်ာ္အေဖက မ်ဳိးေက်ာ္ကို လွမ္းေခၚလို႔ အေဖေရွ႕မွာ ၀င္ထိုင္မိတယ္။ ထင္တဲ့အတိုင္း တင္မိုးႏိုင္အေၾကာင္းကို စကားက်ယ္ခ်ဲ႕ ခ်ီးမြမ္းခန္း ဖြင့္ပါေတာ့တယ္။ ဘယ္လိုလိမ္မာတယ္။ ဘယ္လိုမိန္းကေလးပီသတယ္။ သားက အေရြးေတာ္တဲ့ အေၾကာင္း ေျပာမကုန္ေအာင္ပဲ....

“အေဖတို႔ေတြ နည္းနည္းေတာ့ မပိုလြန္း ဘူးလားဗ်ာ.. ခုမွေတြ႔တာ တစ္ရက္ပဲ ရွိေသးတယ္ေနာ္…”

“ေအး.. ငါေတာ့ ပိုမပိုမသိဘူး မင္း အေမကေတာ့ အိုဗာျဖစ္ေနၿပီ…. မင္းအေမေၾကာင္း မင္းသိတယ္ေနာ္… ေနပါအုန္း မင္းကို ငါေမးပါအုန္းမယ္ မင္းနဲ႔ ေကာင္မေလးက အဆင္ေျပရဲ႕လား တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္… မင္းတို႔ကို ၾကည့္ရတာ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ စိတ္ေတြဘာေတြမ်ား ခုေနလားဟ... ေနာက္ ေကာင္မေလးကို ခ်စ္ေကာခ်စ္ရဲ႕လားဟ…”

အေဖေျပာေနတာကို ေသခ်ာျပန္စဥ္းစားမိတယ္။ တင္မိုးႏိုင္ကို အရင္ကေတာ့ ခ်စ္မိပါတယ္။ အခ်စ္ဆိုတာလား စဲြလမ္းမႈလား သူ႔ဆီက စခဲ့တာပါ ဒါေပမဲ့ ဇင့္က သူ႔ႏွလံုးသားေတြ အကုန္ယူသြားၿပီေလ တင္မိုးႏိုင္နဲ႔ ပတ္သက္လို႔ သူ႔မွာ ခ်စ္ဖို႔ရာ ႏွလံုးသားမွာ က်န္မွက်န္ပါစ။ ဒါေပမဲ့ မ်ဳိးေက်ာ္စိတ္ထဲ ဒီေန႔လို ျမင္ကြင္းမ်ဳိး အေမနဲ႔အေဖ ေပ်ာ္ေနတာ... အထူးသျဖင့္ အေမေပ်ာ္ေနခဲ့တာေလးကို ေတြ႔ေတာ့တင္မိုးႏိုင္ကို စိတ္ထဲကေန ေက်းဇူးတင္သလိုလို သူ႔ရဲ႕ ျပဳစုမႈ.. သူ႔ရဲ႕အလုိက္သိ ေနတတ္မႈေလးေတြကို တန္ဖိုးထားခ်င္လာသလိုလို ျဖစ္လာတယ္။ ဘာပဲေျပာေျပာ အေမ့ကိုေတာ့ ထည့္တြက္ရမယ္.. အရင္တုန္း မိသားစုသံုးေယာက္ထဲရွိတုန္းက ဒီလိုေပ်ာ္ရြင္ရတယ္ ဆိုတာ ရွားပါတယ္။ အေဖကလည္း သူ႔အလုပ္သူသြား။ မ်ဳိးေက်ာ္ကလည္း အလုပ္သြား။ အေမပဲ တစ္ေယာက္ထဲ အထိီးက်န္ အိမ္မွာေနခဲ့ရတာေတြ မ်ားပါၿပီ။

အေမ့ကိုေတာ့ သနားမိပါတယ္။ အေမအိမ္မွာ ဒီလိုစိတ္လြတ္ကိုယ္လြတ္ ေပ်ာ္ေနတာဆိုတာ တကယ္ရွားခဲ့ပါတယ္။ ညေနဘက္က်ေတာ့ အထုတ္အပိုးေတြ မႏိုင့္တႏိုင္နဲ႔ အေမနဲ႔ တင္မိုးႏိုင္တို႔ျပန္ေရာက္လာၿပီေလ။ မ်ဳိးေက်ာ္ ခါးေထာက္ၿပီး အိမ္ေပါက္၀က ရပ္ၾကည့္ေနလိုက္တယ္။ ၀ယ္လာတဲ့ အထုပ္ပိုးေတြကို လက္ႏွစ္ဖက္အျပည့္သယ္ၿပီး တင္မိုးႏိုင္ ကားေပၚက ဆင္းလာၿပီး မ်ဳိးေက်ာ္ကို ျမင္ေတာ့ သူ႔စိတ္ထဲ မလံုမလဲနဲ႔ ..

“ငါ ေျပာတယ္ အေမကို႔ ၀ယ္မေပးနဲ႔လို႔ ေျပာတာ… အဲဒါ အေမက ၀ယ္ေပးတာ…”

မ်ဳိးေက်ာ္ဘာမွ မေျပာပါ။ မ်ဳိးေက်ာ္ အေမကေတာ့ တင္မိုးႏိုင္ကို အိမ္ေပၚသို႔ ဆြဲေခၚတက္သြားေလၿပီ… ညထမင္း၀ိုင္းမွာ မနက္ကလိုပါပဲ… မ်ဳးိေက်ာ္ဆိုတဲ့ သားတစ္ေယာက္ကို ဖုတ္ေလတဲ့ ငပိ ရွိတယ္လို႔ေတာင္ သေဘာမထားေတာ့တာလား မသိ.. မ်ဳိးေက်ာ္ ဆက္မစားေတာ့ဘဲ မိမိအိပ္ခန္းထဲကို ထြက္လာခဲ့ေတာ့တယ္။ မ်ဳိးေက်ာ္ အိပ္ခန္းထဲ ေမွာက္အိပ္ေနလို္က္တာ ဘယ္ေလာက္ၾကာသြားတယ္ မသိလိုက္။ အခန္းတံခါးသံၾကားလို႔ လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ တင္မိုးႏိုင္ အခန္းတံခါးေပါက္မွာ ...

တင္မိုးႏိုင္ရဲ႕ အေနာက္မွာအေမ့ကို ဖ်က္ကနဲ႔ ေတြ႔လိုက္ရလို႔ ကုတင္ေပၚကေန ခုန္ဆင္းၿပီး အေမ့ကို ေျပးေတြ႔လိုက္တယ္။ အေမတင္မက အေဖပါ ပါေသးတယ္။

“ကဲ သားနဲ႔ သမီး အိပ္ေတာ့ေနာ္.... အေမတို႔လည္း အိပ္ေတာ့မယ္.... ေအာ္.. သမီး.... ”

“ရွင္ အေမ...”

“မနက္က်ရင္ အေမတို႔ ရွမ္းေခါက္ဆြဲ လုပ္စားၾကမယ္ သိလား.... ဟီးးဟီးး... ကဲ အိပ္ေတာ့ သားနဲ႔ သမီး....”

“ဟုတ္ကဲ့ အေမ...”

အေမကပဲ ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႔ တံခါးကို အျပင္ကေနပဲ ဆဲြပိတ္လိုက္တယ္ ..

“ဂ်ိမ္း ” ..

တင္မိုးႏိုင္ တံခါးသံေၾကာင့္ တခ်က္တုန္သြားတယ္။ ၿပီးေတာ့ လက္ေလးႏွစ္ဖက္ကို ရင္မွာအပ္ၿပီး မ်ဳိးေက်ာ္ကို အသနားခံတဲ့ အၾကည့္လား မယံုတဲ့ အၾကည့္လား အထင္ေသးတဲ့ အၾကည့္လား အၾကည့္ေပါင္းမ်ဳိးစံုနဲ႔ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ မ်ဳိးေက်ာ္လည္း.... တင္မိုးႏိုင္ကို ေသခ်ာျပန္ျပီး စိုက္ၾကည့္ေနလိုက္တယ္။

“အဲဒါ ဘာျဖစ္ေနတာလဲ… ”

မ်ဳိးေက်ာ္ေျပာလိုက္ေတာ့ တင္မိုးႏိုင္ မ်က္ေမွာင္ေလးက်ဳ႕ံၿပီး …

“နင္ ငါ႔ကို ဘယ္လိုစၿပီး ယုတ္မာရမလဲလို႔ စဥ္းစားေနတာ မဟုတ္လား…”

“ဘာ…. ဟားဟားဟား… နင့္ကို ငါက ……. .ထားေတာ့ မေန႔ကညက ေတာ့ ငါမူးေနလို႔ ..ခု..နင့္ဘာသူ စိတ္ခ်လက္ခ်သာ အိပ္… နင့္ကို လက္ဖ်ားနဲ႔ေတာင္ မထိဘူး…. ”

မ်ဳိးေက်ာ္ေျပာေနေပမယ့္ တင္မိုးႏိုင္ကေတာ့ ေပကပ္ကပ္ႏွင့္ မ်ဳိးေက်ာ္ကို ၾကည့္ေနဆဲ…

“ဟုတ္ၿပီ… ငါက နင့္ကိုတစ္ခုခုလုပ္လို႔ကေတာ့ ေအာ္သာေအာ္လိုက္ အေဖနဲ႔အေမ ေျပးလာမွာပဲ ”

မ်ဳိးေက်ာ္ ေျပာၿပီး ကုတင္ေပၚတြင္ တက္အိပ္ ေနေလေတာ့တယ္။ တင္မိုးႏိုင္ကေတာ့ ကုတင္ေပၚတက္အိပ္ရမလို ထိုင္ရမလိုလို ေယာင္လည္လည္ ျဖစ္လို႔ေနတုန္း မ်ဳိးေက်ာ္ တင္မိုးႏိုင္ရွိရာဘက္ကို ေမွာက္လ်က္အိပ္ခါ လွည့္မၾကည့္ဘဲ..

“ဟုိ…. ဗီဒီယိုေတြထဲကလိုေတာ့ ငါလည္းေအာက္ ဆင္းျပီးမအိပ္ႏိုင္ဘူး .... နင့္ဘာသာနင္ ဘယ္လိုအိပ္အိပ္ ငါေတာ့အိပ္ၿပီ….”

မ်ဳိးေက်ာ္ သူ႔ဘာသူတေယာက္ထဲ ေျပာဆုိၿပီး အိပ္သြားေလၿပီ။ တင္မိုးႏိုင္ ကုတင္အသာကပ္လာၿပီး ေခါင္းအုံးယူၿပီး ၾကမ္းျပင္မွာ ဆင္းအိပ္ရင္ေကာင္းမလား စဥ္းစားေနမိတယ္။ မ်ဳိးေက်ာ္ မေန႔က ညလိုမ်ဳိး ထပ္မလုပ္မွာေတာ့ သူယံုၾကည္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီလုိမ်ဳိး ကိုယ္နဲ႔ ဘာမွမပတ္သက္တဲ့ ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ကုတင္ထဲ အိ္ပ္ရမွာေတာ့ သူမရဲေသးေပ။ ဒါေပမဲ့ ခက္တာ တင္မိုးႏိုင္ တအားကို အိပ္ခ်င္ေနၿပီေလ။ မေန႔ညကလည္း တညလံုးငိုၿပီး မနက္ပိုင္းေလးမွသာ အိပ္လိုက္ရတယ္။ မနက္က်ေတာ့ မ်ဳိးေက်ာ္ အေမကို မီးေခ်ာင္ဖိုေခ်ာင္မွာ ခ်က္ဖို႔ ျပဳတ္ဖို႔ ကူလုပ္ေပးေနရတာမို႔ တအားကို ပင္ပန္းလွသလို ေန႔လည္က မ်ဳိးေက်ာ္အေမနဲ႔ အျပင္ေရွာ့ပင္ထြက္ေတာ့လည္း တလမ္းလံုး မအိပ္ငိုက္ေအာင္ ထိန္းေနရေသး.. တင္မိုးႏိုင္ရဲ႕ ေျခေထာက္ေတြ ယိုင္လဲခ်င္ေနသလို... ပစ္လွဲ ပစ္ခ်င္စိတ္ ေပါက္ေနၿပီေလ။ ခုလဲၾကည့္ အိပ္ခ်ိန္ေရာက္ေနတာေတာင္ အိပ္ဖို႔ေနရာ မရွိပါလား။ တင္မိုးႏိုင္ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္သနားေနမိတယ္။ ေျပာရင္းနဲ႔မွာ မ်ဳိးေက်ာ္ ေဟာက္ေနေလၿပီ။

မ်ဳိးေက်ာ္ရယ္ ငါဘယ္လို လုပ္ရမလဲဟယ္။ ခုလို ႏွစ္ေယာက္ထဲ နင္နဲ႔ ဟိုးေန႔က ရွိစဥ္တုန္းက ငါမွာ ေပ်ာ္လိုက္တာဟယ္။ နင္မသိေအာင္ နင့္ ဒုတ္ကို ကိုင္ခဲ့ စုပ္ခဲ့တုန္းက ငါမွာေလး ရင္ခုန္လြန္းလို႔ ေသရေတာ့မယ္။ ခုမ်ားေတာ့ ငါ နင့္ကို စိတ္ပ်က္ရမလားဟာ… နင္ငါ႔ကို ခ်စ္တယ္ ဆိုတာ ဘာလဲ… ငါနင့္ကို ဘယ္လိုယံုရမလဲဟယ္။ ငါ႔ရဲ႕ အပ်ဳိစင္ဘ၀ ငါ႔ရဲ႕ တကိုယ္လံုးကို နင့္ကိုေပးဆပ္ရမွာေလဟယ္။ ငါ ၀န္ခံရရင္ နင့္ကိုခ်စ္တယ္ အရမ္းခ်စ္တယ္ စဲြလမ္းတယ္ဆိုလည္း မမွားဘူး။ ဒါေပမဲ့ ဒါေတြက မနက္ျဖန္မွာ မေသခ်ာေတာ့ သလိုပဲ။ တင္မိုးႏိုင္ေတြးေနရင္ အိပ္ေရးပ်က္တာ တေၾကာင္း၊ တေန႔လံုး မအိပ္ပဲ ပင္ပန္းထားေတာ့ မိုက္ခနဲ႔ ျဖစ္သြားတာနဲ႔ ကုတင္ကို လက္နဲ႔ ေထာက္ၿပီး ခဏထိုင္ေနလိုက္တယ္။ ၾကာၾကာေတာင္ မထိုင္လိုက္ရ အိပ္ခ်င္စိတ္က တားမရတာေၾကာင့္ အသာလွဲခ်ၿပီး မ်က္လံုးေလးပိတ္ခါ ခဏေမွးေနလိုက္ေတာ့တယ္။

အခ်စ္…အခ်စ္…အခ်စ္ တကယ္ကို ေအးခ်မ္းသလို ေႏြးေထြးတဲ့ ရင္ခြင္ပါ။ တင္မိုးႏိုင္ နားလည္လာသလိုပဲ။ မေန႔က မ်ဳိးေက်ာ္သူ႔ အေပၚ မူးမူးနဲ႔ က်ဴးလြန္ခ်င္တဲ့ အျပဳအမႈေတြလုပ္ေပမဲ့ သူ႔ကို စိတ္ထဲ ေဗြမယူခ်င္မိပါ။ သူနဲ႔ တစ္ကုတင္ထဲ ေနရတဲ့ ဘ၀ဟာ စိတ္ထဲ လံုျခံဳသလိုပဲ။ မ်ဳိးေက်ာ္ရယ္ နင္က ေယာက်္ား တစ္ေယာက္ပါ ငါေလ… အားကိုခ်င္လိုက္တာ။ ငါတို႔ မိန္းမသားေတြက နင္တို႔ျပဳသမွ် ႏုရမယ့္ ဘ၀ပါဟယ္။ ကိုယ့္ခ်စ္သူရဲ႕ၾကင္နာယုယမႈကို ဘယ္ ခ်စ္သူမိန္းကေလးဆို ခံခ်င္တာေပါ့ဟယ္…. ေလယူရာတိမ္း ယိမ္းႏဲြ႕ပါးလ်ၿပီး ႏုနယ္လွတဲ့ ပန္းေလးကိုမွ ခက္ထန္ၾကမ္းၾကဳတ္ မညာတာတဲ့ ေလျပင္းအမုန္း မုန္တိုင္းလို လက္ၾကမ္းေတြနဲ႔ ေျခြယူခ်င္ရတာလဲဟယ္။ ငါမွာေလ ေန႔စဥ္နဲ႔ အမွ် နင့္ရဲ႕ၾကင္နာတဲ့ ပြတ္သပ္မႈေလးေတြ၊ ႏုနယ္တဲ့ ကိုင္တြယ္မႈေလးေတြ၊ ေႏြးေထြးေစတဲ့ အထိအေတြ႔ေလးေတြ၊ ေမ့ေမ်ာႏိုင္တဲ့ နင့္ရဲ႕ အနမ္းေလးေတြ ၾကားမွာ ငါမွာေလစိတ္ကူးေတြ အေတြးေတြထဲတင္ အသက္ကို မနည္းလုရႈေနရတဲ့ ဘ၀ပါဟယ္။ နင့္မွာ အရင္ကလို ၾကင္နာမႈေတြ ယုယမႈေတြက ေပ်ာက္ဆံုးေနတာလားဟယ္…။ ငါ ခ်စ္တယ္ဟယ္… ငါေလ နင့္ကို ခ်စ္တယ္။ ေအးၿပီး ခ်မ္းစိမ့္လွတဲ့ ညေလးမို႔ထင္ပါတယ္ မနက္ပိုင္း ေရာက္ေလ အခ်မ္းဓာတ္ကပိုလာသလို ခံစားရတယ္။ တအားနဲ႔ အိပ္ခ်င္ေနလို႔သာ အခ်မ္းဒဏ္နဲ႔ မလႈပ္မယွက္ ျငိမ္သက္မိေနေတာ့တယ္။ ဒီလုိအခ်ိန္မ်ဳိးမွာ ၾကင္နာတတ္တဲ့ ခ်စ္သူေလး တစ္ေယာက္ေလာက္သာရွိရင္ အရာရာျပည့္စံုမွာပဲလို႔ ေတြးေနမိတယ္။

ၾကာေလ အေအးဓါတ္ေတြက ပိုလာတယ္ထင္ရပါတယ္။ လက္ေမာင္းေလးေတြေတာင္ ေအးခဲၿပီး ေတာင့္လာတယ္လို႔ ခံစားလာရတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီေအးခဲၿပီးေတာင့္ေနတဲ့ ခံစားမႈကို အရာတစ္ခုက ျဖိဳခဲြၿပီး ၀င္လာတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ေႏြးေထြးတဲ့ လက္တစံုက သူ႔လက္ေမာင္းေပၚ “ဖက္” ကနဲ႔တင္လာၿပီး ဖက္လာတယ္။ ဒီလက္ေလးတစံုက ေပးလာတဲ့ ေႏြးေထြးမႈက တကိုယ္လံုး အနည္းငယ္ ျပန္႔ႏွံ႔စီးဆင္းေနသလို ခံစားရတာေၾကာင့္ မလႈပ္မယွက္ပဲ ျငိမ္ေနမိတယ္။ တင္မိုးႏုိင္ျငိမ္ေနေတာ့ လက္ပိုင္ရွင္ရဲ႕ ကိုယ္ခႏၶာက တင္မိုးႏိုင္ရဲ႕ ကို္ယ္ေလးနားတိုးလို႔လာလိုက္တာ သူ႔ရဲ႕ေႏြးေထြးတဲ့ ကိုယ္ေငြ႕အရွိန္ေလးကို ၾကက္သီးထမတက္ ခံစားလိုက္ရတယ္။ စိတ္ထဲမွာ ဆုေတာင္းေနမိတယ္ ထပ္တိုးပါအုန္းလားဟင္ လို႔... သူ႔ဘက္ကနည္းနည္းေလး လႈပ္လာေတာ့ ကိုယ္ကပဲ အလိုက္သင့္ ေနာက္ဆုတ္ၿပီး သူ႔ရင္ခြင္ထဲ တိုး၀င္မိတယ္။ ဒီတခါေတာ့ သူ႕ရဲ႕လက္အစံုေတြက ကၽြန္မတကိုယ္လံုးကို ဆဲြယူသိမ္းသြင္းေနၿပီေလ။ ျငင္းဆန္မဲ့ အင္အားမရွိဘူးေလ ကၽြန္မတကယ့္ကို ခ်မ္းေနၿပီ။

“ အိုးး…” တကယ္ပဲ ေႏြးေထြးသြားပါလား…

“အယ္ေတာ္ ”သူ႔လက္အစံုေတြက ကၽြန္မလက္ေမာင္းေတြက တဆင့္ ကၽြန္မရဲ႕ ႏို႔အံုေတြေပၚ ဖိကပ္ဆုပ္ကိုင္လိုက္ေတာ့.. ခ်မ္းတယ္ဆိုတာ ဘယ္ေရာက္လို႔ သြားလဲ မသိ.. ကၽြန္မ မရေတာ့ဘူးေလ သူ႔ရင္ခြင္ထဲ ထပ္တိုးမိသလို သူ႔လက္ေတြကို ကိုင္ၿပီး ကၽြန္မရင္ခြင္အတြင္းထဲထိ ပို႔ေဆာင္ေနမိတယ္။ သူ႔ရင္ဘတ္တစ္ခုလံုးနဲ႔ ကၽြန္မရဲ႕ ေက်ာတစ္ခုလံုးက ေနရာလြတ္မရွိေအာင္ ကပ္ၿပီးထပ္ေနၿပီေလ။ တကယ္ ကိုယ္အေပၚပိုင္းမွာ ခ်မ္းေနတဲ့ ခံစားမႈေတြ ဘယ္ေရာက္လို႔ ဘယ္ေပါက္ကုန္မွန္း မသိပါဘူး။

စိတ္ထဲပိုၿပီးလႈပ္ရွားေစမဲ့ အရာတခုက ကၽြန္မတင္ပါးနားကို ထိလို႔ေနတယ္လို႔ တခ်က္ ခံစားလိုက္ရတယ္။ ေႏြးေထြးမႈရဲ႕ အၾကီးဆံုးခံစားမႈပါ။ ကၽြန္မတင္ကို နည္းနည္းေလး ေနာက္ဆုတ္လိုက္ေတာ့ သူက ေရွ႕ကိုတိုးလို႔လာတယ္။ ကၽြန္မစိတ္ေတြကို ဘယ္လိုမွ ထိန္းလို႔ မရေတာ့ဘူးေလ ကၽြန္မေနာက္ကို ထပ္တိုးလိုက္ေတာ့ သူ႔လက္ေတြက ကၽြန္မဆီးခံုနားကို ကိုင္ၿပီး သူ႔ကိုယ္အတြင္းကို ထပ္ဆဲြသြင္းလို႔ ကၽြန္မအလုိက္သင့္ပဲ တိုးလို႔ေနမိတယ္။ တုတ္တေခ်ာင္းမာထန္ၿပီး ေႏြးေထြးေနတဲ့ သူ႔ရဲ႕ဒုတ္ၾကီးက ကၽြန္မရဲ႕ ဖင္ၾကားထဲအေျမာင္းလိုက္ ေနရာယူထားလို႔ေနၿပီ။ ထမီခံေနလို႔သာ ေတာ္ေသးတယ္ ဆိုေပမဲ့ စိတ္ထဲမွာေတာ့ ထိေတြ႔မႈရဲ႕ အဆံုးအစြန္ပါပဲ။ ကၽြန္မ ဒီအခ်ိန္မွာ သူက ေသဆို ေသရဲပါၿပီ။ လုပ္ခ်င္သလိုသာလုပ္ပါေတာ့။ ေသာက္ရွက္မရွိတဲ့ မိန္းမလည္း ျဖစ္ခဲ့တာၾကာပါၿပီ.. ဒီေလာက္ေလးနဲ႔ေတာ့ မမႈခ်င္ေတာ့ပါ။ ကၽြန္မရဲ႕ ဦးေႏွာက္ေတြကို ထိန္းႏိုင္စြမ္းလည္း မရွိေတာ့တာမို႔ ကၽြန္မရဲ႕ လက္ေတြက သူဒုတ္ရွိတဲ့ေနရာကို မျမင္မကမ္းနဲ႔ အသာေလးေရြ႔လ်ားၿပီး သြားကိုင္မယ္လုပ္ေတာ့ သူ႔လက္အစံုက ကၽြန္မလက္ေတြကို လွမ္းဖမ္းဆုပ္ကိုင္ၿပီး... သူ႔ဒုတ္ရွိရာေနရာကို သယ္ေဆာင္သြားလို႔ ေပးေနတယ္။ ကၽြန္မ သူ႔ဒုတ္ကို ေနာက္ျပန္ေလး ေသခ်ာဆုပ္ကိုင္မိသလို ကၽြန္မရဲ႕ ရင္ခုန္သံစည္းခ်က္တိုင္းဟာ မီးေတာင္ၾကီး တခ်က္တခ်က္ ေပါက္ကဲြေနသလိုပါပဲ။ ဒီလို ျဖစ္ေနတဲ့ ၾကားက သူကလည္း တိုးလို႔သာဖက္လာတဲ့အျပင္ သူ႔ရဲ႕ ေႏြးေထြးတဲ့ လက္ၾကမ္းၾကီးေတြက ကၽြန္မႏို႔ေတြကို အက်ီအတြင္းႏိႈက္ၿပီး ေထြးေပြ႕လို႔ထားျပန္တယ္။

ခဏေလာက္ ျငိမ္သက္ေနၿပီးမွ သူက မရပ္ သူ႔ရင္ခြင္ထဲမွာ တေစာင္းေလး ေနာက္ေက်ာေပးခိုက္ေနတဲ့ ကၽြန္မရဲ႕ေပါင္ကို လက္ၾကားလ်ဳိၿပီး သူလက္ၾကီးေတြေနရာယူလာျပန္ပါတယ္။ ကၽြန္မရင္ခုန္သံေတြက မမွန္ေတာ့ဘူးေလ။ အသားေတြလည္း တဆတ္ဆတ္တုန္လို႔ေနေခ်ၿပီ။ ေတြးေနရင္း သူလက္ေတြက ကၽြန္မရဲ႕ ေပါင္ေတြကို အတင္းဆဲြမၿပီး သူ႔ရဲ႕ဒုတ္ကို ကၽြန္မေပါင္ၾကားထဲ ညပ္ထားၿပီးျပန္ဖိထားေလတယ္။ ဘာေၾကာင့္ရယ္ မသိေပမဲ့ ကၽြန္မကိုယ့္ခႏၶာတခုလံုး စိမ့္ကနဲ႔ ျဖစ္သြားတယ္။ ေနာက္ သူလက္ေတြကပဲ ကၽြန္မလက္ေတြကို ကိုင္ၿပီး ကၽြန္မရဲ႕ အေပၚကေန အေရွ႕ဘက္မွာ ကၽြံထြက္ေနတဲ့ သူ႔ဒုတ္ကို အုပ္ကိုင္ေစၿပီး ကိုင္ခိုင္းကာ အေရွ႕ကို ဆဲြထုတ္ခိုင္းေနေတာ့တယ္။

ကၽြန္မသေဘာေပါက္ၿပီေလ သူ႔ဒုတ္တေခ်ာင္းလံုးကို ကၽြန္မေပါင္ၾကားထဲထည့္ၿပီးညပ္ထားေတာ့ ကၽြန္မပိုၿပီး အေႏြးဓာတ္ပိုရတယ္ဆိုတာခံစားလာရတယ္။ ကၽြန္မလက္ေတြက ကၽြန္မေရႊခရုေလးေအာက္ ကၽြန္မေပါင္ၾကားအေရွ႕မွာ ေငါထြက္ေနတဲ့ သူရဲ႕ဒုတ္ကို တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ဆုပ္ကိုင္ထားလို႔ သူကလည္း ကၽြန္မႏို႔ေတြကို တင္းၾကပ္စြာ ဆုပ္ကိုင္ၿပီး ႏွစ္ေယာက္သား မနက္ခင္းရဲ႕ ေအးခ်မ္းမႈကို အံတုႏိုင္ခဲ့ၿပီေလ။ တကယ္ပါ ခ်စ္သူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ရင္ခြင္… ခ်စ္သူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေႏြးေထြးတဲ့ ရင္ခြင္ဆိုတာ ကၽြန္မဘ၀မွာ ပထမဆံုးမို႔ ကၽြန္မ အရမ္းကို မက္ေမာမိပါၿပီ။ တန္ဖိုးထားမိပါၿပီ။ ေနာင္လည္း ပိုတန္ဖိုးထားေတာ့မယ္… ကၽြန္မ သူ႔ဒုတ္ကိုိကိုင္ၿပီး ဆက္အိပ္ေနမိေတာ့တယ္…

တင္မိုးႏုိင္ အိပ္ယာက ႏိုးလာေလၿပီ။ တစ္ညလံုးအိပ္လိုက္ရေတာ့ လန္းဆန္းတက္ၾကြမႈေတြလား…မ်က္လံုးမဖြင့္ေသးဘဲ ဆက္မိွန္းေနမယ္လုပ္ေတာ့.. မိမိေပါင္ၾကားမွာ တခုခု ခံေနသလို ခံစားရတာနဲ႔ လက္နဲ႔စမ္းၾကည့္ေတာ့ ....

“ ဟာ…” ၾကည့္စမ္း မ်ဳိးေက်ာ္.. ....

“အမ္” ခုမွ သတိထားမိတယ္ တင္မိုးႏိုင္ရဲ႕ ႏို႔ေတြကို မ်ဳိးေက်ာ္တေယာက္ အက်ၤ ီ အတြင္းထဲထိေအာင္ လက္နဲ႔  ႏိႈက္ၿပီး ကိုင္ထားတယ္… ဒါတင္မက “အာာ..ဘာၾကီးလဲ ဘာေတြလဲ…”

တင္မိုးႏုိင္ရဲ႕ ေပါင္ၾကားထဲက ထမီေတြမွာ မ်ဳိးေက်ာ္ရဲ႕ သုတ္ေတြထြက္က်ၿပီး ေပက်ံလို႔ေနတယ္။ အခ်ဳိ႕က ေခ်ာက္ၿပီးကပ္ေနသလို ထူထပ္တဲ့ ေနရာေတြကေတာ့ စိုစြတ္ၿပီး တင္မိုးႏိုင္ရဲ႕လက္မွာ ကပ္ေစးကပ္ေစးနဲ႔ မို႔…. စိတ္ထဲ ရွက္စိတ္လား ေဒါသစိတ္လား ေထာင္းကနဲ႔ ျဖစ္သြားၿပီး.. တင္မိုးႏိုင္ ခုမွ သိသည္။ ညက သူအိမ္မတ္ထဲမွာလိုလို ေရာင္ရမ္းေနတာလိုလို ျဖစ္ေနၿပီး တင္မိုးႏိုင္ အေနာက္ကေန ေယာက္်ားတစ္ေယာက္က သူ႔ေပါင္းၾကားထဲ သူ႔ရဲ႕ဒုတ္ကို ထည့္ကလိၿပီး အိပ္ေနတယ္ ဆိုတာ မ်ဳိးေက်ာ္နဲ႔ တကယ္အျပင္မွာ ျဖစ္ေနပါလား။ ဟယ္... ငါနဲ႔ေနာ္.. ဘာလို႔
လိုက္ေလ်ာ့ရပါလိမ့္။ တင္မိုးႏိုင္ ျပာျပာသလဲ သူ႔ေရႊခရုေလးကို စမ္းၾကည့္တယ္။ သူဒုတ္ၾကီး ေရႊခရုေလးထဲကို ထိုးထည့္ေသးလားလို႔။ ေရႊခရုေလးကေတာ့ ေအာင့္ျခင္း နာျခင္း တျခားထူးထူးျခားမရွိလို႔ ေတာ္ေသးသည္။ မ်ဳိးေက်ာ္ ဒင္းကလဲ ငါ့ကိုသာ မခ်စ္တာ အခြင့္အေရးက အျပည့္အ၀ကို ယူတဲ့ ေကာင္ပဲ....

“မ်ဳိးေက်ာ္…. မ်ဳိးေက်ာ္..”

“ဟင္…အြန္..”

မ်ဳိးေက်ာ္ အိပ္ခ်င္မူးတူးနဲ႔ လူးလိွမ္ၿပီး မ်က္စိကိုပြတ္သပ္ရင္း

“ဘာျဖစ္လို႔လဲ…”

“နင္ ….နင္ ငါ႔ကို ဘာလုပ္တာလဲ..လြတ္စမ္း..…”

တင္မိုးႏိုင္ ကုတင္ေပၚမွ ပ်ာပ်ာနဲ႔ ဆင္းၿပီး အ၀တ္အစားေတြကို ျပင္၀တ္ေနသည္။

“ငါဘာလုပ္လို႔လဲ..”

“နင္..ယုတ္မာတာ… နင္နဲ႔ ငါ စာရင္းရွင္းမယ္.. နင္ထ…”

“ဟာကြာ….. အိပ္ေကာင္းေနတာကို လာရႈပ္ေနတယ္ … ဘာလဲေျပာ..”

“ငါ ညထဲကေျပာခ်င္ေနတာ… ငါ ျပန္မယ္… နင္လို လူစိတ္မရွိတဲ့သူနဲ႔ မေနဘူး..ျပန္မယ္… ”

“ျပန္ျပန္ ၾကိဳက္တဲ့ အခ်ိန္ျပန္… ”

တင္မ်ဳိးႏိုင္ စိတ္ျမန္ျမန္လက္ျမန္ပဲ တံခါးကို ဆဲြဖြင့္ၿပီးမွ တခ်က္စဥ္းစားၿပီး သူလို ယုတ္မာတဲ့ လူမ်ဳိးကို ပစ္ပစ္ခါေျပာၿပီးမွ ျပန္မယ္ဟ စိတ္ကူးရင္း မ်ဳိးေက်ာ္ဆီသြားကာ ....

“ေအးေပါ့ေလ နင္က ခုေတာ့ ဒီစကားေျပာၿပီေပါ့… သူမ်ားသားပ်ဳိ သမီးပ်ဳိကို ဗလက္ကာယ လုပ္ခ်င္သလိုလုပ္ၿပီး နင္ခုလိုေျပာတာ ေတာ္ေတာ္ ေအာက္တန္းက်တဲ့ ေကာင္ပါလား… နင္က ေခြးေလာက္ေတာင္ အဆင့္မရွိဘူး..”

မ်ဳိးေက်ာ္သူ႔ကို ေခြးနဲ႔ ခိုင္းႏိူင္းေျပာလာတာေၾကာင့္ ေဒါသထြက္ျပီး ကုတင္ေပၚမွ ကုန္းရုန္းထကာ ....

“နင္ဘာေျပာတယ္ ..နင္ဘာေျပာလိုက္တယ္…”

“နင္က ေခြးသာသာပဲ ရွိတယ္… နင္သိလား…”

“နင့္ကို ငါက ဘာလုပ္ေနလို႔လဲ…. ”

“နင္ ခုမွ ..ဘာကို မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတာလဲ… နင္ဟာ… ေခြးစိတ္ဓာတ္ပဲ…..”

“နင္…ေနာ္…. နင္..ေတာ္ေတာ့…”

“နင္ဟာ… တကယ့္ မိမဆံုးမ ဖမဆံုးသားပဲ….. သူမ်ားသားသမီးကို လုပ္ခ်င္သလို လုပ္ၿပီးမွ…”

မ်ဳိးေက်ာ္ သူ႔မိဘေတြပါ ပါလာၿပီမို႔ ေဒါသေခ်ာင္းေခ်ာင္းထြက္ခါ….

“နင္ေတာ္ေတာ့ေနာ္…. နင္ေတာ္ေတာ့..”

“မေတာ္ဘူး မေတာ္ဘူး… မေတာ္ေတာ့ နင္က ဘာလုပ္ခ်င္လို႔လဲ….”

“ဟာ… မေတာ္ရင္လဲ ကဲကြာ…. ကဲကြာ….”

“ဖ်န္းး….ဖ်န္းး….”

မ်ဳိးေက်ာ္ရဲ႕ အားပါေသာ သူ႔လက္ေတြနဲ႔ တင္မိုးႏုိင္ပါးကို ႏွစ္ခ်က္ ရိုက္လိုက္ရာ တင္မ်ဳိးႏိုင္မွာ… ေခြေခြေလး လဲက်သြားရာ……

“ေဟ့ေကာင္….”

“ေအာင္မေလး သမီးေလး…..ေသပါၿပီ.. သမီးေလးရယ္”

“မင္း လူမဆန္လွခ်ီလား…ကြ..”

“……….”

“ခြပ္….”

မ်ဳိးေက်ာ္ ဘာမွကို ရွင္းျပခ်ိန္မရ အခန္းတံခါးေပါက္တြင္ အေဖနဲ႔ အေမ ဘယ္အခ်ိန္ထဲက ေရာက္ေနတယ္ မသိ.. အေဖ၀င္လာၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ကို လက္သီးနဲ႔ တခ်က္ထိုးေတာ့တယ္။ ကၽြန္ေတာ္မ်က္ႏွာကို လက္နဲ႔ အုပ္ၿပီးကိုင္ေနစဥ္မွာ တင္မိုးႏိုင္ကို အေမက ေျပးေပြ႔ထူးမၿပီး ေဖးမေနတယ္။ တင္မိုးႏိုင္ကေတာ့ အေမ့ရင္ခြင္ထဲမွာ ခ်ဳန္းပဲြခ်ငိုလို႔….

“အန္တီ အန္တီ...သမီး ျပန္မယ္… ျပန္မယ္… သူသမီးကို ႏွိပ္စက္တယ္…. အရမ္းရက္စက္တယ္…”

“ေအာင္မေလး သမီးေလးရယ္… အေမ့သမီးေလးရယ္.. သမီး ဘယ္မွမသြားရဘူး… အေမ..ရွိတယ္… သူ..သမီးကို ဘာမွ လုပ္လို႔မရဘူး သိလား”

ေအာ္… အေမ့သမီးေလးတဲ့ ငါကေတာ့ သူတို႔သားမဟုတ္တာက်လို႔ အေဖကို လွမ္းၾကည့္ေတာ့… ကၽြန္ေတာ့္ကို စားေတာ့မယ္ ၀ါးေတာ့မယ္ ပံုနဲ႔မ်က္လံုးေတြက မီးဟုန္းဟုန္းေတာက္လ်က္။

“ေဟ့ေကာင္….. မင္း ဘာလုပ္ေနတာလဲ …ခု ထြက္သြားစမ္း….”

အရြယ္ေရာက္ၿပီ ဆုိကတည္းက အေဖ့ရဲ႕ ဆံုးမမႈကို မခံရတာ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ေတာင္ ေက်ာ္ခဲ့ပါၿပီ… ဒီဘာမဟုတ္တဲ့ မိန္းမကိစၥနဲ႔မွ ငါ႔မွာ ၾကီးေကာင္ၾကီးမားၾကီးနဲ႕ ဆံုးမခံရ အထိုးခံရမို႔ မ်ဳိးေက်ာ္ ေဒါသထြက္ခါ အခန္းထဲမွ ထြက္ခါ အိမ္အေပၚထပ္မွ ဆင္းလာခဲ့ေတာ့တယ္..။


လူနာကုတင္ ၃၁ (ဇာတ္သိမ္းပုိင္း) ဆက္ဖတ္ရန္ »

အပုိင္း (၅) သုိ႔..
အပုိင္း (၄) သုိ႔..
အပုိင္း (၃) သုိ႔..
အပုိင္း (၂) သုိ႔..
အပုိင္း (၁) သုိ႔..

http://www.bdm18.ga/2016/03/bds18-6.html